Λονδίνο 9 Δεκεμβρίου 2016
Η μέχρι σήμερα πορεία του κυπριακού προβλήματος υποδεικνύει ότι η λέξη «διαπραγμάτευση» μεταφράζεται με διαφορετικό τρόπο στις τάξεις όσων εμπλέκονται ενεργά στις συνομιλίες. Τουλάχιστον αυτό δείχνει η πρακτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Αναστασιάδη η οποία οδεύει από υποχώρηση σε υποχώρηση. Η προσέγγιση αυτή θέτει ως στόχο την κατάληξη μιας συμφωνίας η οποία θα αποτελεί προϊόν ενός «οδυνηρού συμβιβασμού».
Το γεγονός ότι η Πρόεδρος Αναστασιάδης ταύτισε τη διαπραγμάτευση με την υποχώρηση πρέπει να προβληματίσει ολόκληρη την πολιτική δομή του τόπου, από την κυβέρνηση μέχρι την αντιπολίτευση. Η πρακτική δεν προδίδει μόνο την απουσία εναλλακτικής στρατηγικής αλλά καταδεικνύει την απουσία της όποιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής γενικότερα. Παράλληλα δημιουργεί ερωτήματα ως προς την ικανότητα της υφιστάμενης διαπραγματευτικής ομάδας να αναλάβει ένα τόσο σημαντικό πρόβλημα το οποίο επηρεάζει άμεσα το παρόν και το μέλλον της πατρίδας μας.
Τα αποτελέσματα της «στρατηγικής των υποχωρήσεων» διαχρονικά οδήγησαν σε νέες απειλές και περαιτέρω υποχωρήσεις. Η παρούσα κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί όταν η κυβέρνηση αντιληφθεί ότι οι απειλές, αντί να οδηγούν σε νέες υποχωρήσεις, μπορούν να μετατραπούν σε διπλωματικά χαρτιά. Απαραίτητη προϋπόθεση αυτής της οδού αποτελεί η εκ των προτέρων ανάλυση και αξιολόγηση της κάθε «απειλής».
Τα παρακάτω παραδείγματα αναλύουν μερικές από τις «απειλές» μέσω των οποίων η Τουρκία προσπαθεί να ασκήσει πίεση στην Κυπριακή Δημοκρατία.
«Προσάρτηση» κατεχομένων στην Τουρκία
Είναι γεγονός ότι από την πρώτη μέρα της εισβολής υπάρχει ο κίνδυνος της «προσάρτησης» των κατεχομένων από την Τουρκία.
Δύναται όμως μια τέτοια ενέργεια να επιφέρει κάποια αλλαγή στο υφιστάμενο στάτους κβο;
Καταρχήν τα κατεχόμενα εδάφη μας ελέγχονται εδώ και 42 χρόνια από την Άγκυρα επομένως η δήθεν προσάρτηση δε θα αλλάξει απολύτως τίποτα. Ενόσω η Τουρκία ελέγχει δια των όπλων τα κατεχόμενα εδάφη μας αποτελεί μια παράνομη κατοχική δύναμη.
Η υποχώρηση μπροστά σε μια τέτοια «απειλή» ενισχύει τη θέση της Τουρκίας καθώς έμμεσα η δική μας πλευρά αναγνωρίζει την διοίκηση των κατεχομένων ξεχνώντας το γεγονός ότι το ΨΕΥΔΟκράτος αποτελεί ένα παράνομα κατεχόμενο κομμάτι της πατρίδας μας ελεγχόμενο από το τουρκικό κράτος.
Παράλληλα οφείλουμε να έχουμε υπόψιν μας ότι η Τουρκία από το 1983 και μετά προσπαθεί να πείσει τη διεθνή κοινότητα ότι το ψευδοκράτος δεν αποτελεί κατεχόμενο έδαφος αλλά μια μια ξεχωριστή «κρατική οντότητα». Επομένως εάν επέλθει προσάρτηση του δήθεν ανεξάρτητου ψευδοκράτους τότε εκμηδενίζονται οι ισχυρισμοί περί «κρατικής οντότητας». Μια τέτοια εξέλιξη δεν πρόκειται να περάσει απαρατήρητη από τη διεθνή κοινότητα επιφέροντας συνέπειες για την Τουρκία ισχυροποιώντας ταυτόχρονα τη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αύξηση αριθμού εποίκων
Μια άλλη κλασική απειλή πάνω στην οποία βασίζεται η Άγκυρα είναι η αύξηση του αριθμού των εποίκων σε περίπτωση που η Κύπρος δεν συναινέσει σε λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
Άλλος ένας ανυπόστατος ισχυρισμός καθώς η νομιμοποίηση εγκλημάτων πολέμου, όπως ο εποικισμός, δε δικαιολογείται ούτε μπορεί να νομιμοποιηθεί.
Το τουρκικό χαρτί των εποίκων αποτελεί απειλή μόνο και μόνο επειδή η δική μας πλευρά αποδέχτηκε να συζητήσει την παραμονή των εποίκων μέσα από τη διαδικασία των συνομιλιών.
Ποια η αντίδραση της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Η ανάλυση των πιο πάνω σημείων αποδεικνύει ότι οι πιέσεις που ασκεί η Άγκυρα μετουσιώνονται σε απειλές λόγω δικών μας χειρισμών. Ποιες όμως ήταν οι αντιδράσεις της εκάστοτε κυβέρνησης για την αποτροπή της Τουρκίας από το να προβαίνει σε ενέργειες που οδηγούν σε «τουρκοποίηση» των κατεχομένων (πχ μέσω διάφορων υποδομών όπως ο αγωγός νερού);
Αντί να εστιάσει στην διαφύλαξη των συμφερόντων δια μέσω μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής, η κυβέρνηση μάλλον ήταν απασχολημένη με τη σιωπηλή συγκάλυψη των ενεργειών της Άγκυρας για να διατηρηθεί το περιβόητο «θετικό κλίμα».
Η «στρατηγική των υποχωρήσεων» στην οποία εμμένει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είναι πασιφανές ότι οδηγεί σε νέες υποχωρήσεις. Η πιο πρόσφατη επιβεβαίωση διεφάνη μετά το φιάσκο του Μόντ Πελεράν όταν η Κυπριακή Δημοκρατία αποδέχτηκε την υποβολή χρονοδιαγραμμάτων, τη διενέργεια πενταμερούς και συζήτηση για εγγυήσεις πριν καταλήξουμε σε κριτήρια για το εδαφικό. Αποδέχτηκε δηλαδή τα όσα ο Νίκος Αναστασιάδης κατηγορηματικά δήλωνε ότι δεν θα δεχτεί. Όπως υπεδείχθη και στα πιο πάνω παραδείγματα η πορεία του κυπριακού εναπόκειται σε μεγάλο βαθμό στους χειρισμούς της δικής μας πλευράς. Η αυθυποβολή της υποχώρησης υποβοήθησε την Τουρκία να δημιουργήσει ανυπόστατες απειλές. Πρέπει επιτέλους να βάλουμε μια τελεία σε αυτό τον παραλογισμό και να κινηθούμε προς άλλες κατευθύνσεις. Ο μόνος τρόπος να απεμπλακούμε από το φαύλο κύκλο των υποχωρήσεων είναι να εστιάσουμε στην ανάπτυξη μακροπρόθεσμης στρατηγικής ισχυροποιώντας τη διαπραγματευτική μας θέση. Μόνο τότε θα καταφέρουμε να θέσουμε το κυπριακό στη σωστή του βάση. Στη βάση της δικαιοσύνης και του ρεαλισμού και όχι της μυθοπλασίας και του θετικού κλίματος.
Γραφείο Τύπου
Μέτωπο Κυπρίων Φοιτητών Ην. Βασιλείου
