Σαν σήμερα, 27/1/1974, περνά στο πάνθεο της αθανασίας ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ, Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής.
Ο Γεώργιος Γρίβας γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 6 Ιουνίου 1897 και κατοικούσε στο Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του Τρικώμου και ακολούθως στο Παγκύπριο Γυμνάσιο της Λευκωσίας. Ένα χρόνο μετά την αποφοίτησή του, το 1916, έφτασε στην Αθήνα με το όνειρο να μπει στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Γίνεται εύελπις και αφοσιώνεται στις μελέτες και τις ασκήσεις της Σχολής με ζήλο και ενθουσιασμό. Τον Ιούλιο του 1919 αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων με το βαθμό του ανθυπολοχαγού και ένα μήνα μετά τοποθετήθηκε στο 30ο Σύνταγμα Πεζικού που είχε έδρα του τη Μακεδονία.
Το Νοέμβριο του 1919 άρχισε η μεταφορά του 30ου Συντάγματος Πεζικού από τη Μακεδονία στη Μεραρχία Σμύρνης η οποία μετονομάστηκε σε Χ Μεραρχία. Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας ο Γεώργιος Γρίβας υπηρετούσε στη Χ Μεραρχία του Γ’ Σώματος Στρατού και έλαβε μέρος στη μάχη του Εσκή Σεχήρ όπου και τραυματίστηκε. Ήταν ανάμεσα στα τμήματα του Ελληνικού Στρατού που πέρασαν το Σαγγάριο ποταμό και έφτασαν σε απόσταση 80 χλμ από την Άγκυρα. Το 1931 μετεκπαιδεύεται στη Γαλλική Ακαδημία Πολέμου και το 1938 νυμφεύεται τη Βασιλική Ντέκα. Στις 19 Δεκεμβρίου 1940 προβιβάζεται κατ’ εκλογήν σε αντισυνταγματάρχη και τοποθετείται επιτελάρχης της ΙΙ Μεραρχίας Πεζικού του Α’ Σώματος Στρατού, φθάνοντας τον Ιανουάριο του 1941 στις αφιλόξενες και βραχώδεις περιοχές της Βορείου Ηπείρου. Τα χρόνια της κατοχής, ιδρύει την Εθνική Οργάνωση “Χ” ή απλά “Χ” στην οποία εντάσσονται αξιωματικοί της ΙΙ Μεραρχίας. Αρχικοί στόχοι της “Χ” ήταν η διοργάνωση κυρίως των αξιωματικών της ΙΙ Μεραρχίας, σε μυστικές ομάδες αντίστασης στην Αθήνα.
Το 1948 βρίσκει τον Γεώργιο Γρίβα να διαβιβάζει τα σχέδιά του για επαναστατικό αγώνα απελευθέρωσης της Κύπρου προς τον Αχιλλέα Κύρου. Στις 26 Οκτωβρίου 1954, ο Διγενής αποχαιρετά τη σύζυγό του λέγοντάς της πως θα απουσίαζε για λίγες μέρες στη Θεσσαλονίκη για δουλειές. Όπως σημειώνει στα απομνημονεύματά του, με εφόδια μόνον την ΠΙΣΤΙΝ ανέλαβε το μεγαλύτερον εγχείρημα της ζωής του. Στο ημερολόγιό του σημειώνει: Ο Θεός βοηθός…Αναχωρώ με πίστιν και με θάρρος… θα επιτύχω. Τα υπόλοιπα είναι έπος, γραμμένο με χρυσά γράμματα στις λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας του Ελληνισμού. Τέσσερα γράμματα, ΕΟΚΑ. Αμούστακα παλικάρια, νέοι Έλληνες της Κύπρου υπό την καθοδήγηση του Διγενή οδηγούνται στις αγχόνες και γίνονται ολοκαυτώματα με όραμα την Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα. Τίποτα δεν τους σταματά, ούτε ο ίδιος ο θάνατος. Νεκρούς τους τρέμουν περισσότερο, εξού και τα φυλακισμένα μνήματα. Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ πετυχαίνει το στόχο της διεθνοποίησης του Κυπριακού ζητήματος και τα υπόλοιπα είναι στα χέρια της πολιτικής ηγεσία η οποία αντί για Ένωση φέρνει μια κουτσουρεμένη, κολοβή ανεξαρτησία, καταδικασμένη να αποτύχει.
Ο Διγενής, γαλουχημένος με τα νάματα μιας Μεγάλης Ελλάδας, στην αγκαλιά της οποίας θα είχε εξέχουσα θέση η ιδιαίτερή του πατρίδα Κύπρος και απογοητευμένος από την πολιτική ηγεσία τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας για τους κακούς πολιτικούς χειρισμούς που είχαν ως αποτέλεσμα μια λύση που απέκλειε την Ένωση, επέστρεψε στην Κύπρο το 1971 με αντικειμενικό στόχο να παρεμποδίσει συμπεφωνημένη με την Τουρκία διχοτομική λύση του Κυπριακού και να εργαστεί για την πραγματοποίηση της Ένωσης ή τουλάχιστον την επάνοδο του Κυπριακού ζητήματος στη γραμμή της Αυτοδιάθεσης – Ένωσης. Ιδρύει την ΕΟΚΑ Β’ η οποία θα αποτελούσε και τη μόνη δύναμή του για μια αποτελεσματική αντίσταση αν η Χούντα επιχειρούσε εφαρμογή αντεθνικής λύσης στο Κυπριακό. Θα τη χρησιμοποιούσε όμως και ως μοχλό πίεσης προς τον πρόεδρο Μακάριο ώστε να ακολουθήσει πολιτική με βάση την Αυτοδιάθεση – Ένωση. Στις 26 Μαρτίου 1972 πραγματοποιείται συνάντηση μεταξύ Μακαρίου και Γρίβα όπου ο δεύτερος εισηγείται μια σειρά μέτρων και αποφάσεων που πίστευε πως αν έμπαιναν σε εφαρμογή, θα είχαν ως αποτέλεσμα της εξομάλυνση της κατάστασης. Η άρνηση του Μακαρίου δυστυχώς θα οδηγήσει την προσπάθεια συμφιλίωσης προς ναυάγιο. Την 27η Ιανουαρίου 1974, ημέρα Κυριακή, ο Διγενής περνά στην αθανασία.
“Η Iστoρία, η oπoία δεv δεκάζεται και δεv κατατρoμoκρατείται, θα είπη τov λόγov της διά τov Διγεvήv. Θα γράψη σελίδας δι’ αυτόv. Διότι, υπήρξε μέγας. Διότι υπήρξεv εθvική πρoσωπικότης αvήκoυσα σχεδόv εις άλλov κόσμov από τov ιδικόv μας. Ητo ως vα ήλθεv- από κάπoιαv αγαθήv της Iστoρίας βoυλήv- από τo Εικoσιέvα και ήλθεv εις τηv επoχήv μας διά vα τηv διαμoρφώση, διά vα μας δημιoυργήση μoίραv Γovατίζει εμπρός εις τo φέρετρov τoυ τo Εθvoς. Τov πρoσκυvά η ελληvική Κύπρoς. Τov κλαίvε τα παλληκάρια τoυ, μέσα από τα υγρά κρησφύγετα τωv, μέσα από τας σκoτειvάς φυλακάς, παvτoύ όπoυ ευρίσκovται. Αλλά και oμvύoυv και πάλιv: Ο ΑΓΩΝ ΣΥΝΕΧIΖΕΤΑI ΔIΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣIΝ. Και όταv η κυαvόλευκoς απλωθή εδώ, σύμβoλov κρατικής πλέov εξoυσίας, θα μεταβώμεv εις τo Μvήμα τoυ διά vα τoυ αvακoιvώσωμεv. Οσoι απoμέvωμεv. Και θα σκιρτήση o “Γέρoς” μας”.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
