Η 5η Απριλίου έχει καθιερωθεί ως η “Πανελλήνια Ημέρα Προσφύγων”.
Η πρωτοβουλία έγινε το 1994 από το “Οικουμενικό Πρόγραμμα Προσφύγων της Εκκλησίας της Ελλάδας”, το “Διεθνή Γραφείο Μετανάστευσης” και το “Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ” στην Αθήνα.
“Προσφυγιά”… μια λέξη αλληλένδετη με την Νέα Ελληνική Ιστορία. Πόντος, Μικρά Ασία, Κύπρος, Ήπειρος, Θράκη, Μακεδονία,· οι σκλαβωμένες μας περιοχές που γέννησαν πρόσφυγες. Χιλιάδες πρόσφυγες που έχασαν τα σπίτια τους από τους κατακτητές. Πρόσφυγες που ξεριζώθηκαν από τη γη τους.
Όσα χρόνια όμως και αν περάσουν οι πατρίδες μας θα παραμένουν αλησμόνητες, ο πόθος της επιστροφής θα παραμένει άσβεστος και ο αγώνας για επιστροφή ασταμάτητος.
Ίσως, οι προσφυγές της Τιτίνας Λοϊζίδου, του Ξενίδη και οι διακρατικές της Κύπρου ενάντια στην Τουρκία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για σωρεία παραβιάσεων, να ήταν η απαρχή για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων των προσφύγων, εως την άγια ώρα της Επιστροφής, μα και οι προσπάθειες αυτές ως επί το πλείστον πέραν των καταδικαστικών αποφάσεων, δεν επέφεραν στην ουσία οποιοδήποτε αποτέλεσμα.
H Ελλάδα και κατ΄ επέκτασή η Κύπρος ένεκα και της Ελληνικότητας του τόπου, είναι από τις λίγες χώρες του κόσμου με τόσο μεγάλο ποσοστό προσφύγων και προσφυγογενών. Αυτό κανονικά, με καθοδηγητή τις Κυβερνήσεις Ελλάδος – Κύπρου, θα έπρεπε να οδηγούσε σε μια συντονισμένη προσπάθεια διεκδίκησης των δικαιωμάτων αυτής της ομάδας του πληθυσμού που εδώ και δεκαετίες υποφέρει, κυρίως συναισθηματικά, γιατί με το να χάνεις τον τόπο που γεννήθηκες είναι σαν να χάνεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Μπορεί λοιπόν, οι πρόσφυγες να χάσαμε πριν μερικές δεκαετίες τον εαυτό μας, μα δεν λησμονήσαμε και θα φροντίσουμε να μην λησμονήσουν ούτε οι επόμενες γενιές την καταγωγή τους και τις ρίζες τους.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
