Λονδίνο 3 Μαρτίου 2017
«Στην εσχάτην ανάγκην θα αγωνιστώ και θα πεθάνω σαν Έλληνας, αλλά ζωντανόν δεν θα με πιάσουν».
Μεγάλα λόγια από ένα μεγάλο ήρωα. Λόγια τα οποία όμως μετουσιώθηκαν σε πράξη καθώς αντικατοπτρίζουν τη συνειδητή απόφαση του Γρηγόρη Αυξεντίου να θυσιάσει τη ζωή του για τη λευτεριά της Κύπρου από τον βρετανικό ζυγό και την Ένωση με την Ελλάδα.
Στις 3 Μαρτίου 1957, ο σύγχρονος «εφιάλτης» πρόδωσε την τοποθεσία όπου ο Γρηγόρης έμελλε να δώσε την τελευταία εν ζωή μάχη του.
«Πρέπει να πεθάνω!» – «Μολών Λαβέ!»
Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του ήρωα πριν οι αποικιοκράτες πυρπολήσουν με βενζίνη το κρησφύγετό του. Από εκείνη την ημέρα ο «Σταυραετός του Μαχαιρά» στοιχειώνει τη συνείδησή μας. Η ιαχή από τα τελευταία λόγια του θα μας υπενθυμίζουν ότι «οι ελεύθεροι λαοί οφείλουν να μάχονται με όλες τους τις δυνάμεις εναντίον σ’ όποιον απειλεί την ελευθερία τους, σ’ όποιον καταπατάει τα εδάφη τους».
Η θυσία του Αυξεντίου και ο ένδοξος εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ απέδειξαν στην πράξη την τεράστια διαφορά που μπορούν να επιφέρει μια μονάδα, ή μια χούφτα ανθρώπων ανεξάρτητα από την ισχύ και το μέγεθος του αντιπάλου. Απαραίτητα συστατικά στοιχεία αποτελούν η ενότητα και η προσήλωση σε ένα στόχο και μια προτεραιότητα: τον πόθο για Λευτεριά.
Αντιπαραβάλλοντας τη θυσία του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ με τους αυτοαποκαλούμενους ως «ρεαλιστές» του σήμερα, παρατηρούμε μια ανησυχητική εθνική κατρακύλα. Το Μάρτη του 1957 ο «Ζήδρος» έγραψε με αίμα τη λέξη «ΕΝΩΣΗ» στις σελίδες της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ιστορίας. Σήμερα κάποιος Ακιντζί ο οποίος διορίσθει ως ηγέτης από αυτούς που βίασαν την πατρίδα μας το 1974 απαιτεί να σβήσουμε την ιστορία μας και να ξεχάσουμε το Γρηγόρη και όλους τους άλλους ήρωες. Παράλληλα, οι ούτω καλούμενοι επαναπροσεγγιστές όχι μόνο δεν αντέδρασαν αλλά συμφώνησαν ότι οι ιστορικές συζητήσεις σχετικά με την ένωση είναι ‘άκαιρες και άστοχες’. (Νίκος Αναστασιάδης, Αβέρωφ Νεοφύτου κλπ)
Ένεκα της σημερινής ημέρας η οποία σηματοδοτεί 60 χρόνια από το θάνατο του Γρηγόρη Αυξεντίου οφείλουμε να τονίσουμε προς πάσα κατεύθυνση πόσο ΕΠΙΚΑΙΡΗ και ΑΝΑΓΚΑΙΑ είναι η ιστορική μνήμη για τη διατήρηση της ελευθερίας μας αλλά και για την απελευθέρωση της κατεχόμενης πατρίδας μας. Η ιστορία μας, και πιο συγκεκριμένα ο αγώνας για ΕΝΩΣΗ, αν και ποτέ δεν επιτευχθεί, αποτελεί το λόγο για τον οποίο ζούμε σήμερα ελεύθεροι. Κάποιοι φαίνεται πως παρερμήνευσαν τον όρο λευτεριά και προσπαθούν να πείσουν ‘εαυτόν’ και όχι μόνον σε μια διαφορετική μετάφραση, η οποία περνά από την ‘οδό’ του «οδυνηρού συμβιβασμού». Εις απάντησην όλων αυτών υπενθυμίζουμε ότι η ελευθερία μας δεν πηγάζει μέσα από καμιά υποχώρηση ή συμβιβασμό. Αντιθέτως, αναδύεται από την ιστορία αυτού του νησιού, η διατήρηση της οποίας επήλθε μέσα από αιώνες αγώνων οι οποίοι επισφράγισαν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Ελληνικότητας του νησιού μας.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ην. Βασιλείου
