Νεόφυτος Καρκώτης
Γραμματέας Αποδήμων & Διεθνών Σχέσεων
04 Δεκεμβρίου 2011 *
«Άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση πέφτω, σηκώνομαι όταν νιώθω τον Ελληνισμό. Πονώ για τον Ελληνισμό, για
την κυβέρνηση μου έρχεται καταφρόνια». – Ίων Δραγούμης
Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο μητροπολιτικός χώρος του Ελληνισμού, η άλλοτε κοιτίδα της
Δημοκρατίας, η Ελλάδα μας, προκαλεί στους απανταχού Έλληνες συναισθήματα πρωτόγνωρα.
Παρακολουθώντας από κοντά τις εξελίξεις και την ιστορική διαδρομή για το πως έφτασε η Ελλάδα στο σημείο να
γίνει δέσμιος της Τρόικας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αβίαστα και τεκμηριωμένα καταλήγουμε στο
εξής συμπέρασμα: ΕΓΚΛΗΜΑ! Ένα έγκλημα πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και κατ’ επέκταση εθνικό. Ξέρετε,
όλο αυτό το διάστημα που η Ελλάδα σύρνεται από τις ορδές και τις ορέξεις των καιροσκόπων δανειστών και
διεθνών τοκογλύφων ακούσαμε διάφορα. Ότι ο Έλληνας είναι «τεμπέλης», «φοροδιαφυγάς», «άεργος», και
γενικότερα ότι η ευθύνη για αυτή τη κατάσταση ανήκει αποκλειστικά στον ίδιο. Μέχρι που αντήχησε και στα αυτιά
μας η περίφημη φράση του κ. Πάγκαλου, (ναι, αυτός που είπε πως την ελληνική σημαία στα Ίμια την παρέσυρε ο
άνεμος) «τα φάγαμε όλοι μαζί», σε μια απέλπιδα προσπάθεια να καλύψει τον εαυτό του και όσους διόγκωσαν το
ελληνικό χρέος.
Όσο και να το θέλουν ορισμένοι να επιρρίπτουν ευθύνες και να μετατοπίζουν το πρόβλημα αλλού, η ιστορία και
τα στοιχεία θα τους διαψεύδουν για πάντα. Το παιχνίδι, λοιπόν, που παίχτηκε κατά του ελληνικού λαού ήταν καλά
προμελετημένο από αυτούς που σήμερα έρχονται εκ των έσω -αλλά και έξω- να το παίξουν «εθνοσωτήρες».
Είναι γνωστός ο ρόλος των τραπεζικών καρχαριών της Goldman Sachs και της Wall Street στην αλλοίωση του
δημοσίου χρέους και την λανθασμένη τότε ένταξη στην ευρωζώνη και αυτών που «πόνταραν» στη πτώση των
ελληνικών ομολόγων, έχοντας πρώτα διασφαλίσει την επιτυχία τους μέσω της αγοράς των αντίστοιχων
ασφαλιστικών κινδύνων. Είναι γνωστός ο ρόλος των διεφθαρμένων κατά σειρά κυβερνήσεων, που έπαιρναν
μίζες για να δίνουν ελεύθερες προσβάσεις στις αγορές και των διαφόρων οίκων αξιολόγησης που, «τυχαία» και
«συμπτωματικά», οι μέτοχοι τους ήταν οι ίδιοι που στοιχημάτιζαν κατά της ελληνικής οικονομίας.
Κατηγορούν λοιπόν τον εργάτη, τον αγρότη, τον αυτοαπασχολούμενο και τον μικροεπιχειρηματία, τη στιγμή που
οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι μεγαλοτραπεζίτες έχουν κέρδη, που αγγίζουν συνολικά τα 400 δις εκατομμύρια ευρώ
τα τελευταία 5 χρόνια εις βάρος του ελληνικού λαού. Τολμάει κανείς όμως να αγγίξει τους «κηφήνες της
πλουτοκρατίας» κατά τον Πλάτωνα;
Και όταν ήρθε η μεγάλη ώρα να παρθούν αποφάσεις τι έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου; Χωρίς λαϊκή
νομιμοποίηση έσυρε την Ελλάδα στο μηχανισμό στήριξης και προχώρησε σε δανειακές συμβάσεις, εκχωρώντας
μέχρι και εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Παράλληλα, τα αντιλαϊκά μέτρα συνεχίζονται: περικοπές συντάξεων και
μισθών, απολύσεις, φορολογίες σε ακίνητη περιουσία, ιδιωτικοποιήσεις, υποθήκευση δημόσιας περιουσίας κ.α.
Που μας οδηγούν σε τι; Στη βελτίωση της οικονομίας και της ποιότητας ζωής; Όχι, φυσικά, αλλά στην διόγκωση
του χρέους, την ανεργία, την εξαθλίωση, την καταπίεση και τη συνεχιζόμενη ύφεση. Όλα αυτά τη στιγμή που με
επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ, η Ελλάδα βρίσκεται στη δεύτερη θέση σχετικά με τη παραγωγή πλούτου ανά
επιχείρηση. Ξέρετε, η Ελλάδα δεν είναι φτωχή χώρα όπως κάποιοι θέλουν να πιστεύουμε. Η Ελλάδα έχει πλούτο,
παραγωγή, πλούσιο εργατικό δυναμικό και ποικίλες φυσικές πηγές. Δυστυχώς, όμως, οι καρποί των μέσων
παραγωγής δεν απολαμβάνονται σε συλλογικό βαθμό, αλλά αποτελούν προνόμιο των ντόπιων και ξένων
κεφαλαιοκρατών.
Μπροστά μας τώρα έχουμε καινούριες εξελίξεις, αν και η αλλαγή στη πρωθυπουργία δεν μας στέλνει κανένα
ελπιδοφόρο μήνυμα ως προς τις μεθοδεύσεις της πολιτικής ηγεσίας. Με τη σύμφωνη γνώμη της αξιωματικής
αντιπολίτευσης του Αντώνη Σαμαρά, ορίστηκε χωρίς δημοκρατική επικύρωση ο νέος πρωθυπουργός εν ονόματι
Λουκάς Παπαδήμος. Αυτός είναι ο νέος εκλεκτός των τραπεζιτών, γνωστός στους κύκλους των κερδοσκόπων, με
αδιαμφισβήτητη συμμετοχή σε σκάνδαλα δημοσίου χρέους και χρηματιστηρίου επί Σημίτη. Άλλωστε το έργο των
κατοχικών ληστρικών δυνάμεων της τοκογλυφίας δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί καλύτερα με τη παρουσία ενός
πιο ισχυρού ανδρείκελου στα ηνία της Ελλάδας. Τώρα, όμως, είναι η ώρα που πρέπει να μιλήσει ο ελληνικός
λαός. Τώρα είναι η ώρα για λαϊκή επανάσταση και ανατροπή της δικτατορίας των κουστουμαρισμένων
λωποδυτών. Που οι πλατιές μάζες -ακομμάτιστα και αχρωμάτιστα- πρέπει να δείξουν πως υπάρχει άλλος δρόμος
εκτός της αδιέξοδης πολιτικής του Μνημονίου και του δανεισμού. Είναι η ώρα να πάρουμε παραδείγματα από
χώρες όπως η Ισλανδία. Εκεί, ο ισλανδικός λαός αρνήθηκε το χρέος που άλλοι δημιούργησαν, αναθεώρησαν το
Σύνταγμά τους και σχημάτισαν καινούρια κυβέρνηση που απολάμβανε της εμπιστοσύνης του λαού.
Απαγόρευσαν δια νόμου τις επενδύσεις πολυεθνικών εταιριών, οι οποίες στα προηγούμενα χρόνια εργάστηκαν
κατά της οικονομίας τους και, τέλος, οι Ισλανδοί οδήγησαν στη δικαιοσύνη τους ντόπιους διεφθαρμένους
πολιτικάντηδες.
Ανάμεσα στο ελληνικό έθνος, πάντοτε είχαμε και δωσίλογους και «Εφιάλτες». Είχαμε, όμως, πάντοτε και
Λεωνίδες και Κολοκοτρώνηδες. Αρκετά υπέφερε η Ελλάδα από τους πρώτους. Ήρθε η στιγμή πλέον να ανθίσει ο
Ελληνισμός και να εμπνευστεί από τους δεύτερους, ούτως ώστε να φανεί αντάξιος της Ιστορίας του. Ο ραγιαδισμός δεν ταιριάζει στον Έλληνα.
* Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο «Προπύργιο», 04/12/2011
