Λονδίνο 24 Απριλίου 2015,
Συμπληρώνεται σήμερα ένας αιώνας από τη γενοκτονία των Αρμενίων. Σαν σήμερα πριν 100 χρόνια, οι Τούρκοι έδειξαν ξανά το βάναυσο και απάνθρωπο πρόσωπό τους διαπράττοντας ένα από τα μεγαλύτερα καταγεγραμμένα εγκλήματα της σύγχρονης ιστορίας.
Στις 24 Απριλίου του 1915, 7 χρόνια μετά την επικράτηση των Νεότουρκων, συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν 250 επιφανείς Αρμένιοι στην Κωνσταντινούπολη, κάτι που σήμανε και την αρχή της σφαγής ενός ολόκληρου λαού και την απόπειρα εξολόθρευσης ενός ιστορικού πολιτισμού. Στις 28 Απριλίου σε τηλεγράφημα του Ταλαάτ δίνεται ξεκάθαρη εντολή για τη απαρχή της γενοκτονίας. Συγκεκριμένα αναφέρεται: «Αποφασίσθηκε να τεθεί τέρμα στο ζήτημα των Αρμενίων με εκτόπισίν τους στις ερήμους και την εξόντωση αυτού του ξενικού στοιχείου».
Στα τρία χρόνια που ακολούθησαν εξοντώθηκαν περίπου ενάμιση εκατομμύριο άνθρωποι. Οι Τούρκοι εξόριζαν τους Αρμένιους οι οποίοι πέθαιναν είτε από την πείνα είτε από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Πολλές φορές μάλιστα στην προσπάθειά τους να διαφύγουν και να γλιτώσουν από την τουρκική απειλή αναγκάζονταν να αυτοεξοριστούν και να οδηγηθούν σε ένα βασανιστικό θάνατο. Οι μαζικές εκτελέσεις διαπράττονταν επί καθημερινής βάσεως. Άλλοι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ, άλλοι κάηκαν ζωντανοί και άλλοι ξεψύχησαν στην αγχόνη σε διάφορες πλατείες ως παραδειγματισμό για τους υπόλοιπους. Μάλιστα οι Τούρκοι είχαν το συνήθειο να τοποθετούν πλακάτ γράφοντας το λόγο εκτέλεσης ο οποίος συνήθως ήταν ‘’προδοσία προς τη μητέρα πατρίδα’’.
Η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων αποτελεί ένα ζήτημα το οποίο μέχρι και σήμερα δεν τυγχάνει ανάλογης προσοχής σε συσχετισμό με το μέγεθος του εγκλήματος που διαπραχθεί. Η Τουρκία, όπως και σε όλες τις άλλες κατηγορίες και εγκλήματα που τις προσάπτονται, αρνείται κατηγορηματικά να αναγνωρίσει και να παραδεχτεί να εγκλήματα που διέπραξε. Η διεθνής κοινότητα τηρεί μια αδικαιολόγητη εγκράτεια για το όλο θέμα αποφεύγοντας να μιλήσει για οποιαδήποτε μορφή τιμωρίας ή να προχωρήσει σε κάποια επίπληξη ή αυστηρή κατηγορία προς την Τουρκία. Ενδεικτική είναι η στάση του Ομπάμα, ο οποίος ενώ από το 2008 υποσχόταν αναγνώριση της γενοκτονίας στα πλαίσια της προεκλογικής του εκστρατείας, προ ολίγων ημερών υποχώρησε και πάλι στις απειλές Ερντογάν, παραλείποντας την αναφορά στον όρο «γενοκτονία».
Εντούτοις, η πρόσφατη αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας από τον Πάπα, το αυστριακό αλλά και το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, παράλληλα με το αναμενόμενο ψήφισμα από το γερμανικό, αποτελούν σημαντικά βήματα προς δικαίωση του αρμενικού λαού και αναγνώριση ενός ακόμα κεφαλαίου στο ποινικό μητρώο της Τουρκίας.
Το γεγονός ότι η αρμενική κοινότητα που σχηματίστηκε στην Κύπρο από διασωθέντες και πρόσφυγες ενσωματώθηκε στην κοινωνία μας χωρίς το παραμικρό πρόβλημα αποτελεί τρανή απόδειξη ότι ο κυπριακός Ελληνισμός ουδέποτε ήρθε σε σύγκρουση με οποιαδήποτε κοινότητα πέραν της μουσουλμανικής, η οποία υπό την κατεύθυνση της Άγκυρας έβαλε στόχο να υπονομεύσει βιαίως τους πόθους της πλειοψηφίας του νησιού και να επικυριαρχήσει εις βάρος της.
Η γενοκτονία των Αρμενίων, η οποία άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για τις επόμενες γενοκτονίες ενάντια στον Ελληνισμό του Πόντου και των Ασσύριων, αλλά και η συνεχιζόμενη άρνηση της ύπαρξης της εκ μέρους της Άγκυρας, αποδεικνύουν περίτρανα ότι η Τουρκία δεν άλλαξε αλλά παρέμεινε πιστή στην ιστορία της, η οποία κτίστηκε εξολοκλήρου πάνω σε μια σειρά εγκλημάτων. Επιπλέον, ο δήθεν εκσυγχρονισμός της ο οποίος αποδίδεται σε έναν από τους μεγαλύτερους γενοκτόνους του 20ου αιώνα, τον Κεμάλ Ατατούρκ, όχι μόνο δεν πραγματοποιήθηκε αλλά αντιθέτως, ενισχύθηκε ο τουρκικός σοβινισμός ο οποίος οδήγησε στην μικρασιατική καταστροφή του 1922 και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο μας το 1974. Χωρίς αναγνώριση, χωρίς καταδίκη και χωρίς τιμωρία, δεν υπάρχει αποτροπή. Γι’ αυτό και όσοι εθελοτυφλούν μπροστά στην καταγεγραμμένη σκοτεινή ιστορία του κράτους που ονομάζεται Τουρκία, όσοι είναι διατεθειμένοι να χτίσουν μια «ελληνοτουρκική φιλία» βασισμένη στην άρνηση των θηριωδιών της Άγκυρας, ας θυμηθούν την αναφορά ενός άλλου γενοκτόνου, του Αδόλφου Χίτλερ ο οποίος, χρησιμοποιώντας την ατιμώρητη αρμενική γενοκτονία, προσπάθησε να δικαιολογήσει και να αντισταθμίσει το Εβραϊκό ολοκαύτωμα με την εξής ερώτηση: «Ποιος μιλάει σήμερα για τον αφανισμό των Αρμενίων;».
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλέιου
