Νίκος Αναστασιάδης: ο μπλε Χριστόφιας ξαναχτυπά

«αν λάβει κανείς υπόψη ότι ποτέ στην Κύπρο η θρησκεία δεν ήταν αυτό που μας χώριζε από τους συμπατριώτες μας Τουρκοκυπρίους, αλλά δυστυχώς ο εθνικισμός είτε των μεν, είτε των δε, είτε και των δύο. Λάθη τα οποία οπωσδήποτε έχουμε πληρώσει και οι δύο κοινότητες, ακριβά.»

Τα λόγια του Προέδρου κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στο Βατικανό, αποτελούν την απόδειξη της επί χρόνια αποτυχημένης διεθνοποίησης του Κυπριακού αλλά και των αυτοκτονικών τάσεων της Κυπριακής ηγεσίας. Ο λεγόμενος «ρεαλισμός» των υποστηριχτών της ΔΔΟ πηγάζει από την στάση των ιδίων αφού όσο παρουσιάζουν το Κυπριακό διεθνώς ως ένα διακοινοτικό πρόβλημα, όσο αποφεύγουν να μιλήσουν για εισβολή, κατοχή και παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπονομεύουν το δίκαιο του Κυπριακού λαού, ενισχύουν τις Τουρκικές θέσεις και οδηγούν στην συνθηκολόγηση και την επίτευξη του Τουρκικού επιτελικού σχεδίου επανάκτησης της Κύπρου μέσω μιας ομοσπονδιακής λύσης.

Αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι ο κ. Αναστασιάδης αγνοεί τις ιστορικές αλήθειες και τα πραγματικά αίτια του Κυπριακού προβλήματος. Συνεπώς, τα ψεύδη του Προέδρου εγείρουν το ερώτημα εάν η σκόπιμη εξίσωση της ευθύνης των Ελλήνων της Κύπρου και της ευθύνης των Τούρκων της Κύπρου στο Κυπριακό πρόβλημα, αποβλέπει στην λαϊκή αποδοχή μιας άδικης λύσης ως τιμωρία για τα λεγόμενα «λάθη» της πλευράς μας. Η έλλειψη έστω και της παραμικρής αναφοράς σε εισβολή, κατοχή και αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και εποίκων στο πρόσφατο κοινό ανακοινωθέν, απ’ ότι φαίνεται δεν ήταν μόνο πρόθεση του κ. Έρογλου αλλά και θέση του κ. Αναστασιάδη αφού την ίδια πρακτική ακολουθεί και σε δημόσιες τοποθετήσεις μακριά από το πλαίσιο των συνομιλιών.

Ο μύθος περί ευθύνης του «κακού εθνικισμού» και της ίσης και από κοινού συμβολής Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου στον «διαχωρισμό» των δύο «κοινοτήτων», ειδικά όταν αυτός προέρχεται από τον ανώτατο αξιωματούχο του Κυπριακού κράτους, αποτελεί ύβρη προς τον Κυπριακό Ελληνισμό που εδώ και 40 χρόνια υποφέρει ως αποτέλεσμα της Τουρκικής επεκτατικήςπολιτικής στο Κυπριακό και της συνεισφοράς των Τούρκων της Κύπρου σε αυτήν, με την υπονόμευση του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ αλλά και με την σύσταση της ΤΜΤ και την στάση τους απέναντι στο νεοσύστατο κράτος την περίοδο 1960-1974.

Η αγάπη προς το έθνος αποτελεί το σημαντικότερο εμπόδιο που έχουν να αντιμετωπίσουν οι ομοσπονδιακές δυνάμεις στην υλοποίηση των σχεδίων τους αφού η Ελληνική εθνική συνείδηση των Κυπρίων ήταν διαχρονικά το οχυρό αντίστασης, απέναντι σε εγχώριους και ξένους υπονομευτές της επιβίωσης του Κυπριακού Ελληνισμού. Ο Ελληνικός εθνικισμός, όπως αναδύθηκε από τα λόγια του Ίωνα Δραγούμη και του Περικλή Γιαννόπουλου, δεν έχει την επεκτατική έννοια ξένων εθνικισμών, σέβεται τα άλλα έθνη και στοχεύει στην αναγέννηση του Ελληνικού έθνους διά μέσω της επικράτησης Ελληνικού πολιτισμού. Φυσικά, σε αντίθεση με την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία του ΔηΣυ και την εθνομηδενιστική στάση του ΑΚΕΛ, ο Ελληνικός εθνικισμός σέβεται την λέξη ελευθερία, σέβεται την Ελληνική ιστορία και κάθε Έλλην εθνικιστής αγωνίζεται και εστιάζει την ενέργεια του στο καλό του Έθνους. Δεν μας εκπλήσσει το μένος του Προέδρου απέναντι στον εθνικισμό, αφού και στο παρελθόν ο ίδιος σε συνέντευξη του έκρινε τον ενωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ ως άφρων και ως αιτία που υπέφερε ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης. Παρόμοιες απόψεις βλέπουμε να εκφράζονται δυστυχώς και από νέους ανθρώπους, στελέχη τόσο της νεολαίας του ΑΚΕΛ όσο και του ΔηΣυ.

Ως ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου καταδικάζουμε τις δηλώσεις του κ. Αναστασιάδη που επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά ότι το «εθνικόφρων» κόμμα του ΔηΣυ, σε πλήρη σύμπλευση με το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ, εκπροσωπεί την νεοκυπριακή τάση που πολεμά κάθε τί εθνικό και δίνει υπόσταση σε κάθε αξίωση και ισχυρισμό της τουρκικής πλευράς. Η κοινή συμβίωση Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου, δεν θα επιτευχθεί με την παραχάραξη της ιστορίας, ούτε με την τοποθέτηση του Κυπριακού προβλήματος σε λάθος βάσεις, αλλά με την κατάργηση της κατοχής που δεν θα επέλθει με την ακολουθούμενη πορεία Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας αλλά με αλλαγή πλεύσης και σύσταση στρατηγικής ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ και εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Από την στιγμή που σε μια από τις πιο κρίσιμες καμπές στην πορεία του Κυπριακού προβλήματος ο Κυπριακός Ελληνισμός έχει στους κόλπους του ηγέτες-ραγιάδες, προσκυνητές του τουρκικού επεκτατισμού, νοσταλγούς του ρατσιστικού άπαρτχαιντ και με έλλειψη εθνικής και ιστορικής συνείδησης, η ευθύνη μεταφέρεται στις πλάτες του λαού που ανεξαρτήτως ιδεολογίας και κομματικού προσανατολισμού, οφείλει να σταθεί αντάξιος της ιστορίας του και να αντισταθεί απέναντι στους τουρκικούς σχεδιασμούς στο Κυπριακό που ο κ. Αναστασιάδης έθεσε ως στόχο ζωής να υλοποιήσει.