Παναγιώτης Τοφινή
Αντιπρόσωπος Kent
29 Νοεμβρίου 2010 *
Η περίοδος των Χριστουγέννων αποτελεί μια από τις πιο ευχάριστες και μοναδικές στιγμές στη ζωή του ανθρώπου, δίνοντας του την ευκαιρία να ελπίζει για ένα καλύτερο αύριο, γεμάτο αισιοδοξία. Οι μέρες που έρχονται, είναι μέρες γιορτής, χαράς, μέρες γαλήνης και ξεγνοιασιάς, μέρες που τα πάντα βρίσκονται σε διαφορετικούς, γιορτινούς ρυθμούς. Βιτρίνες στολισμένες και δρόμοι φωτισμένοι, μα παράλληλα καρδιές διψασμένες για λίγη αγάπη και κατανόηση. Ψυχές που λαχταρούν να γινόταν ο χρόνος σκόνη και να γύριζαν στα παλιά, στις γειτονιές που μεγάλωσαν, στο χώμα που περπάτησαν.
2010. Η πολύπαθη Κύπρος ετοιμάζεται να γιορτάσει και φέτος τα Χριστούγεννα. Μοιρασμένη στα δύο, κομματιασμένη, ξεχασμένη τελείως στα χέρια των μεγάλων δυνάμεων που την «διαχειρίζονται» ως μέσο εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους. Τριάντα-έξι χρόνια μετά, το νησί μας κάνει ξανά μισά όνειρα, ζει μισή ζωή, χτίζει το μέλλον του σε αναμνήσεις, ιστορίες και ξεχασμένα όνειρα του παρελθόντος, προσπαθώντας να επιβιώσει μέσα στο χρόνο και να διατηρήσει την ελληνικότητά του.
Ως νέος της Κύπρου, νιώθοντας τους προβληματισμούς των μεγαλυτέρων και αφουγκραζόμενος τις ανησυχίες της νέας γενιάς, αναρωτιέμαι αν θα έρθει κάποτε η μέρα εκείνη, που θα γιορτάσουμε τη γέννηση του Κυρίου, πραγματικά ελεύθεροι. Γιατρεμένοι από τη πληγή που συγκλονίζει όλη μας την ζωή, όλη μας την ψυχή, όλο μας το «είναι», εδώ και τριάντα-έξι χρόνια. Η αλήθεια είναι πως το πείσμα και ο πόθος της επιστροφής δεν μας αφήνουν να καταθέσουμε τα όπλα, γιατί μάθαμε να παλεύουμε πάντα για το δίκαιο και γι’ αυτό που λέει η καρδιά μας. Και η καρδιά μας σαν τρελή επιζητά τούτο το νησί να ελευθερωθεί και να παραμείνει για πάντα ελληνικό. Λαχταρά τη λύτρωση των γονιών και των παππούδων μας, που επιθυμούν διακαώς το γυρισμό στον τόπο που τους έδωσε πνοή και ζωή.
Όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, όμως, μας στεναχωρούν. Όσο κι αν δεν θέλουμε να το αποδεχθούμε οι εξελίξεις τρέχουν, προσπαθώντας να φτάσουν σε μια λύση που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων, εκτός από του άμεσα ενδιαφερόμενου: του νησιού μας. Μου είναι αδιανόητο να πιστέψω, πως επιδιώκεται η εξεύρεση μιας λύσης σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, για ένα τόσο φλέγων και πολύπλοκο ζήτημα, που αφορά τη ζωή ενός ολόκληρου λαού, λες και γίνεται συνέλευση για την εκλογή ενός υποψηφίου. Δραματικό κι όμως αληθινό. Παράλληλα, η προσπάθεια για μια βιαστική λύση του Κυπριακού, προκειμένου να επιτευχθεί η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελεί πράξη ντροπής και ιεροσυλίας απέναντι σε ένα λαό με τεράστια ιστορία, αρχές και ιδεώδη. Ζούμε μια περίοδο λοιπόν, που η πατρίδα μας μάς χρειάζεται πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Πρέπει να σταθούμε πλάι της, αρωγοί, συμπαραστάτες και προστάτες μιας ολόκληρης κληρονομιάς με τεράστια αξία.
Ας μην χανόμαστε στους φωτισμούς, στα δώρα και στη μαγεία των Χριστουγέννων και ας αποδείξουμε σε όλους, πως κάθε στιγμή ζούμε και αναπνέουμε με τον ίδιο σκοπό: του χρόνου, τις ίδιες μέρες, να επιστρέψουμε στη γη που μεγαλώσαμε, να γιορτάσουμε όλοι μαζί, τη λύση που θα ισοδυναμεί με απελευθέρωση και δικαίωση της πατρίδας μας. Δεν είναι μόνο επιθυμία ορισμένων, αλλά χρέος και καθήκον όλων να αγωνίζονται για το δίκαιο της πατρίδας μας σε κρίσιμες στιγμές, όπως είναι αυτή που διανύουμε τώρα. Με τις αξίες που γαλουχηθήκαμε, με τις αξίες που μεγαλώσαμε, με τα όνειρα που κάναμε. Μπορεί να αργήσαμε τριάντα-έξι χρόνια, μπορεί να χάσαμε τόσο καιρό, μα δεν δεχόμαστε φτηνές και βιαστικές λύσεις. Εδώ είμαστε και φέτος, να κάνουμε όλοι την ίδια ευχή, να ελευθερωθεί η Κύπρος μας, μα ταυτόχρονα και η πικραμένη ψυχή μας.
* το άρθρο δημοσιεύθηκε στην “Ελευθερία”, 02/12/2010 και “Σημερινή”, 03/12/2010
