Σαν σήμερα, 7 Φεβρουαρίου 1956, πέφτει νεκρός από αγγλικά πυρά ο Πετράκης Γιάλλουρος.
Εκείνη την μέρα, οργανώθηκε μαθητική διαδήλωση στην οδό Ερμού, από τους μαθητές του Γυμνασίου και τους φοιτητές του Εμπορικού Λυκείου Αμμοχώστου, κατά την οποία στήνουν οδοφράγματα και ρίχνουν πέτρες κατά των Βρετανών στρατιωτών. Αυτοί, δείχνοντας για ακόμη μια φορά την δειλία τους, απαντούν με χρήση πραγματικών πυρών και από τους πυροβολισμούς πέφτει νεκρός ο σημαιοφόρος της διαδήλωσης, Πετράκης Γιάλλουρος, ο οποίος περνά στην μακροσκελή λίστα των ηρώων του μαρτυρικού μας τόπου ως ο πρώτος νεκρός μαθητής του Αγώνα. Πριν ξεψυχήσει κραυγάζει το γνωστό σύνθημα, που έγινε σύμβολο στα χείλη κάθε Κύπριου αγωνιστή εκείνο τον καιρό: «Ζήτω η Ένωσις».
Δεν συμφωνώ αγαπητέ μου πατέρα στο ότι ένας άνθρωπος πρέπει πρώτα να κοιτάξει για τον εαυτό του και ύστερα για την πατρίδα του. Τότε αυτός, καταντά άκρως εγωιστής, τομαριστής και μπορώ να πω αναίσθητος. Διότι όταν δεν κυριαρχεί μέσα του το αίσθημα της φιλοπατρίας, το ευγενέστερο των αισθημάτων, δεν είναι δυνατό να κυριαρχεί κανένα άλλο ευγενές αίσθημα… Εξάλλου, αγαπητέ μου πατέρα, η ορμή του ανθρώπου προς την ύλη, δηλαδή τον πλούτο και την καλοπέραση και η ικανοποίηση τούτη, δεν προσφέρει την πραγματική ευτυχία του ανθρώπου. Την απόλυτη ευτυχία προσφέρει στους ανθρώπους και ιδίως όταν είναι Έλληνες, η ορμή προς τα ανώτερα ιδανικά την αγάπη προς την Πατρίδα και τον πόθο ακόμη και να θυσιαστεί για την ελευθερία της που είναι και δική του ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Γράμμα του Πετράκη Γιαλλούρου προς τον πατέρα του
Ως ΜΕΤΩΠΟ ΚΦΗΒ τιμούμε την θυσία του Πετράκη Γιάλλουρου, ο οποίος αψήφησε τον θάνατο, πεθαίνοντας για Ένωση και Λευτεριά. Ως νεολαία οφείλουμε να εμπνεόμαστε από τον πατριωτισμό του Πετράκη και των υπολοίπων ηρώων και να συνεχίσουμε τον δικό μας αντικατοχικό αγώνα με φάρο αυτούς.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου