«Ουκ εάλω η ρίζα, ουκ εάλω το φως. Ενυπάρχει στο φως η ψυχή σου, στη ρίζα το σώμα σου. Ουκ εάλω η βασιλεύουσα ψυχή των Ελλήνων.» – Νικηφόρος Βρεττάκος
Σαν σήμερα, 29 Μαΐου 1453, η Κωνσταντινούπολη, η Πόλις των Ελλήνων, έπεσε στα χέρια των βάρβαρων προαιώνιων εχθρών του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, σημαίνοντας το ουσιαστικό τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Στις 6 Απριλίου του 1453 άρχισε η πολιορκία της Πόλης από τους Οθωμανούς, η οποία διήρκεσε 54 μέρες. Ο οθωμανικός στρατός ήταν πολυάριθμος, καλύτερα εξοπλισμένος και απέκλεισε την Πόλη από στεριά και θάλασσα. Οι τελευταίοι υπερασπιστές της Πόλης ήταν ελάχιστοι. Η βοήθεια από τη Δύση, για την οποία τόσα και τόσα έγιναν, δεν ήρθε ποτέ. Ο αγώνας ήταν άνισος, αλλά εντούτοις οι Οθωμανοί απωθούνταν.
Ο Μωάμεθ έστειλε πολλές φορές πρεσβευτές στον Αυτοκράτορα ζητώντας του να παραδοθεί και να παραδώσει την Πόλη, «σώζοντας» έτσι τον εαυτό του και τους πολίτες του. Στο τελευταίο από αυτό τα μηνύματα, στις 23 Μαΐου 1453, ο Κωνσταντίνος απάντησε «Τὸ δὲ τὴν Πόλιν σοὶ δοῦναι οὔτ’ ἐμὸν ἐστὶ οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινὴ γὰρ γνώμη πᾶντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καῖ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν», (μτφ. «Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε δικό μου δικαίωμα είναι ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της· διότι είναι απόφαση κοινή ότι θα πεθάνουμε οικειοθελώς όλοι και δεν θα λυπηθούμε τη ζωή μας»). Για ακόμη μια φορά, ο Έλληνας αρνήθηκε την υποταγή, αφού η κοινή γνώμη όλων των Βυζαντινών φώναζε ότι προτιμούσαν να αμυνθούν και να αντικρίσουν αξιοπρεπώς τον θάνατο, γνωρίζοντας το αναπόφευκτο που επερχόταν, παρά ως υποταγμένοι να παραδώσουν την Πόλη αμαχητί.
Παρά την πτώση της Πόλης και την τουρκοκρατία, οι Έλληνες δεν ξέχασαν και δεν συμβιβάστηκαν. Με πίστη στον Θεό και την υπέρτατη αξία, την Ελευθερία, 4 αιώνες υπέμειναν και εντέλει αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση όλης της Ελλάδας.
Οι τελευταίες κινήσεις του νεοσουλτάνου Ερντογάν με τις ασέβειες που επιδεικνύει προς το σύμβολο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, μετατρέποντας και λειτουργώντας την Αγία Σοφιά ως τζαμί, μας καλούν ακόμη περισσότερο να μην ξεχνάμε. Ούτως ή αλλιώς, όσο κι αν προσπαθήσει να αλλοιώσει την ιστορία, οι ψηφιδωτές αγιογραφίες εντός της Αγιάς Σοφιάς θα βρίσκονται πάντα εκεί να υπενθυμίζουν σε όλους την ταυτότητα του ιερού ναού και της Πόλης. Την ελληνορθόδοξή τους ταυτότητα.
Η αλλοίωση της πνευματικής και της εθνικής συνείδησης στην Ελλάδα του σήμερα από τους πολιτικάντηδες του τόπου, δεν είναι ικανή να μας κάνει να ξεχάσουμε τις κατεχόμενες μας πατρίδες. Δεν ξεχνιέται ούτε η βόρεια Ήπειρος, ούτε η κατεχόμενη Κύπρος μα ούτε η Κωνσταντινούπολη και η Μικρά Ασία.
«Σώπασε, κυρά Δέσποινα,
και μην πολυδακρύζεις,
πάλι με χρόνους, με καιρούς,
πάλι δικά μας θα ‘ναι»
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Η.Β.
