You are currently viewing Τελικά μας αξίζαν οι ήρωες του 1955; Αν ναι, γιατί τους ξεχάσαμε;

Στις 17/02/1957 ο Σωτήρης Τσαγγάρη θα αφήσει την τελευταία του πνοή μαχόμενος, καθώς προσπαθεί να φτάσει στην κατασκευή κρυψώνας που έφτιαχνε μαζί με την ομάδα του. Θα πέσει σε ενέδρα, και πυρά Άγγλων στρατιωτών θα τον σκοτώσουν. Από τότε θα περάσει στο πάνθεον των ηρώων, μαζί με τους συμπολεμιστές του. Εμείς θα αποκτήσουμε την ελευθερία μας μέσα από ένα ανεξάρτητο κράτος. Ο εθνικός στόχος για ΕΝΩΣΗ χάνεται λόγω πολιτικών χειρισμών.

Δυστυχώς αυτά που κερδήθηκαν με τον αγώνα σας δεν μας αξίζουν!Εσείς δεν μας αξίζετε! Ενώ εσείς θυσιαστήκατε για μία Κύπρο Ελεύθερη και Ελληνική, στο πέρασμα των χρόνων ένα μεγάλο μέρος του λαού ξέχασε, και εσάς και τον σκοπό του Αγώνα σας! Αφήσαμε τα εθνικά μας καθήκοντα στην άκρη και τα ταπεινώσαμε! Υποβαθμίσαμε και θέσαμε στο περιθώριο τους ήρωες μας! Σιγά σιγά κάποιοι άρχισαν να υποσκάπτουν την θυσία σας, κάνοντας αναφορές για οικειοθελή φυγή των Άγγλων αποικιοκρατών! Το ξέρω, σας ντροπιάσαμε!

Στις 18/01/2020 σε μια εκδρομή μου στα ορεινά χωριά της Κύπρου, επισκέφθηκα το χώρο θυσίας σου Σωτήρη Τσαγγάρη. Εκεί τα πάντα πλέον είναι διαφορετικά! Ξεκινώντας το δρόμο για το Πελένδρι, μικρές ταμπέλες με οδήγησαν στο χώρο… και αντίκρισα, 63 χρόνια μετά, ένα ερείπιο! Το μόνο που θύμιζε εθνικό μνημείο ήταν δυο σημαίες, μια Ελληνική και μια της Κυπριακής Δημοκρατίας φθαρμένες απ΄ το χρόνο, μια καγκελόπορτα που έγραφε Ε.Ο.Κ.Α σε μπλε και άσπρα χρώματα και μια πλακέτα 4-5 γραμμών που αναφερόταν στα γεγονότα. Με λίγα λόγια ο χώρος θυσίας σου είναι πλέον απλά ένα σπιτάκι σχεδόν γκρεμισμένο, κλειδωμένο και ασυντήρητο. Αντικρίζοντας αυτό το θέαμα έμεινα άναυδος! Αναρωτήθηκα ξανά και ξανά. Γιατί ξεχάσαμε; Γιατί σας βάλαμε στο περιθώριο; Γιατί πάψαμε να σας τιμούμε και να αποτελείτε παραδείγματα για εμάς; Πολλά τα ερωτήματα, καμία όμως η απάντηση. Στάθηκα απέναντι από την πλάκα σου και σου απολογήθηκα. Ένιωθα μικρός μπροστά σου, αλλά όφειλα να πω μια συγνώμη. Δυστυχώς δεν φανήκαμε άξιοι ούτε για να κρατήσουμε ένα χώρο ως μνημείο που να θυμίζει την θυσία και την προσωπικότητα σουΔεν μας αξίζουν άνθρωποι με τα δικά σου ιδεώδη και ιδανικά!

Στα 32 χρόνια σου εσύ άφησες την τελευταία σου πνοή για χάρη της πατρίδας. Άφησες τα 4 παιδιά σου ορφανά και μια γυναίκα χήρα, λόγω της αγάπης σου για την Ελλάδα και τον πόθο σου για Λευτεριά. Εμείς όμως δεν κάναμε τίποτα που να αρμόζει στο μεγαλείο σου και να σε τιμά! Σε αφήσαμε στο έλεος του χρόνου να φθαρείς! Ποιο κράτος; Ποια πολιτεία; Ποια κόμματα; Ποιος πολιτικός μπορεί να μας εξηγήσει γιατί αφήσαμε αυτό το χώρο να καταστραφεί; Καθημερινά νοιαζόμαστε για τόσες καταστροφές ανά το παγκόσμιο. Και καλά κάνουμε… όμως πως και γιατί ξεχάσαμε τα δικά μας; Πόσοι γνωρίζουν για αυτό το χώρο; Γιατί κανείς ποτέ δεν νοιάστηκε; Πόσοι άλλοι τέτοιοι χώροι υπάρχουν; Τα ερωτήματα πολλά! Οι απαντήσεις ανεπαρκείς ή ανύπαρκτες!

Φτάνοντας σε εκείνο το χώρο, μόνο ντροπή μπορείς να νιώσεις για την κατάντια μας. Μας νίκησε ο υλισμός και η ιστορική αγνοία; Ίσως! Ίσως πάλι επιλεκτικά να μας αφήνουν στο σκοτάδι, να μην γνωρίζουμε και έτσι να μην εμπνευστούμε ξανά για να κάνουμε την δική μας επανάσταση!

Η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να δώσει απαντήσεις. Ντροπή σε όλους για την κατάντια τον ιστορικών μας τοποθεσιών! Τους ήρωες δεν μπορείς απλά να τους ξεχνάς. Οφείλεις να τους παρέχεις τη μέγιστη καθημερινή αναγνώριση. Το κράτος φέρει την απόλυτη ευθύνη, ειδικά όταν αραβικά και τουρκικά μνημεία συντηρούνται και χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας από τους αρμόδιους φορείς, ενώ τα δικά μας όχι. Οι εθνικοί ήρωες και οι τόποι θυσίας τους γιατί αμελούνται; Ντροπή για την στάση και την αδιαφορία τους!

Σωτήρη Τσαγγάρη δυστυχώς καμία δικαιολογία δεν μπορεί τους δώσει άλλοθι… να μας δώσει άλλοθι. Δυστυχώς μπροστά σας παραμένουμε μικροί σαν κοινωνία και σαν κράτος. Καθημερινά ανεχόμαστε από όλους τους πολιτικούς μας τον εθνικό μας μηδενισμό και απ’ ότι φαίνεται μας αξίζει, αφού εμείς οι ίδιοι αφήσαμε την ιστορία μας να φθαρεί. Αφήσαμε την ιστορία μας να γίνει κλοτσοσκούφι του κάθε πολιτικάντη! Ίσως έφτασε η ώρα να ψάξουμε για τις πραγματικές αλήθειες και να απαιτήσουμε την εξιλέωση των ηρώων μας.

Είναι καιρός να απαιτήσουμε την εθνική μας λύτρωση ξεκινώντας από την αποκατάσταση του ονόματος των ηρώων μας, των χώρων θυσίας τους και της ιστορικής αλήθειας, γιατί μόνο έτσι θα ξεπλύνουμε την ντροπή! Να αποδείξουμε πως δεν είμαστε τόσο μικροί τελικά! Κράτος και Μ.Μ.Ε κρατούν στόματα κλειστά και μας αφήνουν σε άγνοια. Εμείς με την σειρά μας πρέπει να τους εξηγήσουμε πως η υπενθύμιση της ιστορία μας πρέπει να είναι μια από τις προτεραιότητες του λαού μας και οφείλουν να την προβάλουν μέσω του κρατικού μηχανισμού. Τα μέσα ενημέρωσης οφείλουν να δημιουργούν αισθήματα μνήμης και θαυμασμού προς τους ήρωες μας. Το κράτος οφείλει, πρώτα σε αυτούς και μετά στον πολίτη, να συντηρεί την εθνική μας κληρονομιά!

Κλείνοντας, Σωτήρη Τσαγγαρη, θα σου πω ένα τελευταίο συγνώμη. Μπορεί πολλοί να ξέχασαν αλλά κάποιοι ακόμα θυμούνται και συνεχίζουν να αγωνίζονται για τα ιδανικά που εσείς θυσιαστήκατε! Δεν ξεχνούν και συνεχίζουν! Ντρέπονται για το πως μας κατάντησαν αλλά δεν πτοούνται, και με φάρο εσάς, συνεχίζουν το αγώνα σας για εθνική εξιλέωση.

Κωνσταντίνος Αντώνιου
Μέλος ΜΕΤΩΠΟΥ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου