Λονδίνο, 11 Ιουλίου 2016
Το πρωινό της 11ης Ιουλίου 2011 η Κύπρος ξύπνησε με μια παράξενη βουβαμάρα να εξαπλώνεται στο νησί. Η εκκωφαντική έκρηξη στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» σκόρπισε το θάνατο και την καταστροφή. Οι διαβεβαιώσεις του τότε Υπουργού Άμυνας Κώστα Παπακώστα ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος σε συνδυασμό με την εγκληματική αμέλεια του ΥΠΑΜ, του τότε προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, και του ΥΠΕΞ Μάρκου Κυπριανού αποδείχτηκαν μοιραίες για τη ζωή 13 συνανθρώπων μας. Ταυτόχρονα οι συνεχείς εκκλήσεις του τότε Διοικητή Ανδρέα Ιωαννίδη για απομάκρυνση των φορτίων δυστυχώς δεν εισακούστηκαν.
Η Κύπρος βυθίζεται στο πένθος. 13 άνθρωποι σκοτώνονται. Δεκάδες άλλοι τραυματίζονται. Καταστρέφεται ο κύριος ηλεκτροπαραγωγικός σταθμός της ΑΗΚ και μαζί του βυθίζεται οικονομικά ολόκληρη η Κύπρος.
Η κατάσταση που επικρατεί μετά την έκρηξη αναγκάζει τον κυπριακό λαό για πρώτη φορά μετά από χρόνια να βγει στους δρόμους. Οι πολίτες εκδηλώνουν αυθόρμητα την επιθυμία τους για απόδοση δικαιοσύνης για την τραγωδία που βίωσε ο τόπος μας και διαδηλώνουν σε όλες τις πόλεις της ελεύθερης Κύπρου με επίκεντρο τη Λευκωσία και το Προεδρικό. Ενώ οι αγανακτισμένοι ζητούν επίμονα εξηγήσεις, οι οικογένειες θρηνούν τους νεκρούς τους και η Κύπρος βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης η κυβέρνηση παρουσιάζει το απάνθρωπο πρόσωπό της. Από την πρώτη στιγμή αποποιείται κάθε ευθύνης και ξεκινά μια εκστρατεία προπαγάνδας η οποία έμμεσα διέδιδε ότι υπαίτιος της έκρηξης ήταν ο ήρωας και Διοικητής της ναυτικής βάσης «Ευάγγελος Φλωράκης». Ταυτόχρονα αγνοεί τις φωνές του κυπριακού λαού και οργανώνει εκδηλώσεις εντός του προεδρικού 4 μόλις μέρες μετά το τραγικό συμβάν, μια άκρως προκλητική ενέργεια δεδομένου του τεταμένου κλίματος των χιλιάδων διαδηλωτών που βρίσκονταν έξω από τις πύλες του προεδρικού.
Ο Χριστόφιας διορίζει ανεξάρτητη μονομελή διερευνητική επιτροπή θέτοντας ως επικεφαλή τον Πόλυ Πολυβίου. Ο κ. Πολυβίου προχωρά σε εξονυχιστικό έλεγχο, ανακρίνει στρατιωτικούς και πολιτικούς, εντός των οποίων και ο ίδιος ο Πρόεδρος Χριστόφιας. Λίγες βδομάδες αργότερα δημοσιεύονται τα αποτελέσματα τα οποία αποδίδουν θεσμικές, προσωπικές και πολιτικές ευθύνες μεταξύ άλλων και στον πρώτο τη τάξη πολίτη, τον Δημήτρη Χριστόφια. Η κυβέρνηση και ο Χριστόφιας στο άκουσμα της απόφασης αποποιείται κάθε ευθύνης, αμφισβητεί την απόφαση της επιτροπής την οποία ο ίδιος διόρισε και εκτοξεύει σφοδρές κατηγορίες ενάντια στον κ. Πολυβίου.
Σήμερα, 5 χρόνια μετά τη τραγωδία, οι οικογένειες των θυμάτων και ολόκληρος ο κυπριακός λαός συνεχίζει να (ανα)ζητά την απόδοση ευθυνών. Ευθύνες οι οποίες αναλογούν και στην τ’οτε αντιπολίτευση η οποία επέτρεψε με την μετριοπαθέστατη στάση της στην κυβέρνηση Χριστόφια να καταπατά και να ξεριζώνει κάθε αξία και θεσμό του δοκιμαζόμενου κράτους μας. Εκμεταλλεύτηκε περίτεχνα το έγκλημα της κυβέρνησης Χριστόφια περιμένοντας με τρόπο θρασύτατο τη σειρά της να ανέβει στην εξουσία.
Η αγανάκτηση εξακολουθεί να υφίσταται για τη συμπεριφορά του κρατικού μηχανισμού προς τους 13 ήρωες μας και μας αναγκάζει να συνεχίζουμε να επιζητούμε την αλλαγή. Απαιτούμε την απεμπλοκή από το άχαρο κομματικό καθεστώς το οποίο έχει τη δύναμη να αθωώνει δολοφόνους και να σφυρίζει αδιάφορα όταν οι συγκυρίες ευνοούν τον κομματικό στόχο.
Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι τη δικαίωση των 13 και την αλλαγή της αρρωστημένης κοινωνίας που συντηρούν τα υφιστάμενα κόμματα.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ην. Βασιλείου
