Σαν σήμερα, 13 Νοεμβρίου 1956, ο Γεώργιος Νικολάου περνάει στο πάνθεον των ηρώων.
Στις 27 Οκτωβρίου 1956, οι Άγγλοι συνέλαβαν δέκα χωριανούς, ένας εκ των οποίων ήταν ο Γεώργιος Νικολάου, και τους μετέφεραν σε στρατόπεδο στο δρόμο Πεντάγειας – Ξερού. Δύο εβδομάδες μετά, στις 12 Νοεμβρίου, ο αδελφός του, Τάκης Νικολάου, καταφερε να μπει μυστικά στο στρατόπεδο και να τον συναντήσει. Ο Γεώργιος καταπονημένος, αποκάλυψε στον αδελφό του κάποια από τα βασανιστήρια των Άγγλων. Οι Εγγλέζοι στρατιώτες του είχαν συνθλίψει τα γεννητικά όργανα, χρησιμοποίησαν δυναμίτιδα για να του προκαλέσουν κώφωση από εκρήξεις, και τον είχαν δεμένο με ανοιχτές πληγές στην θάλασσα για ένα ολόκληρο βράδυ.
Η βαρβαρότητα των αποικιοκρατών, διαφαίνεται στο τραγικό τέλος του ήρωα. Όταν λοιπόν ζητήθηκε γιατρός και δικηγόρος, τότε επιτράπηκε και στην οικογένεια του να δει. Οι δικοί του τον βρήκαν νεκρό. Ο θάνατος του προήλθε από βασανιστήρια, και πιο συγκεκριμένα όταν οι ανακριτές χρησιμοποίησαν πετρέλαιο με πριονίδι για βασανισμό πνιγμού.
Το πραγματικό ποιόν όμως των αποικιοκρατών διαφαίνεται στο γεγονός πως ο νεκρός Ήρωας βρέθηκε με θρυμματισμένα πόδια και με μια σφαίρα στην πλάτη τα οποία προήλθαν από ενέργειες των εγγλέζων μετά τον θάνατό του.
Δυστυχώς όμως η μνήμη των ηρώων μας βεβηλώνεται κάθε χρόνο, σε κάθε μνημόσυνο και σε κάθε εκδήλωση. Οι κομματικοί ακόλουθοι, φορώντας ξανά τα πατριωτικά τους προσωπεία χρησιμοποιούν το βήμα μνήμης που ακόμα τους παραχωρείται, για ψηφοθηρικούς σκοπούς και προώθηση των κομματικών θέσεων. Κάθε φορά όμως που διαβάζουμε την ιστορία τους, έρχεται στο μυαλό μας το αυτονόητο: οι ήρωες μας δεν πέθαναν για την ομοσπονδία, αλλά για να ζούμε εμείς σε μια Κύπρο ΕΛΕΥΘΕΡΗ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
