«Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι, με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη, στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι, πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί και γελασμένοι. »
Συμπληρώνονται φέτος 23 χρόνια από τον Αύγουστο του 1996, όταν περίπου 200 μοτοσικλετιστές από 12 ευρωπαϊκές χώρες, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσικλετιστών με αφορμή την 22η επέτειο από την τουρκική εισβολή και συμμετείχαν σε διεθνή πορεία από το Βερολίνο ως την κατεχόμενη Κερύνεια. Ο συμβολισμός του πρώην μοιρασμένου Βερολίνου, και πλέον ενωμένου, ταίριαζε γάντι στον χαρακτήρα της πορείας, η οποία σαν σύνθημα είχε «Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα-ζήσε ελεύθερα-οδήγησε ελεύθερα».
Η πορεία διαμαρτυρίας των μοτοσικλετιστών ξεκίνησε στις 2 Αυγούστου από την Πύλη του Βραδιμβούργου με περίπου 150 μοτοσικλετιστές από Αγγλία, Αυστρία, Γαλλία, Γερμανία, Φιλανδία, Ιταλία και Ιρλανδία, ενώ συμμετείχαν επίσης ένας Αμερικάνος, ένας ομογενής από τη Νότια Αφρική, καθώς και διοργανωτές από την Κύπρο. Στα σύνορα της Σερβίας (τότε Γιουγκοσλαβίας) απαιτήθηκε το ποσό των 25 χιλιάδων δολαρίων, και έτσι η κάθοδος των μοτοσικλετιστών στην Ελλάδα έγινε μέσω Ρουμανίας και Βουλγαρίας υπό το καθεστώς καταιγίδων, οι οποίες προστέθηκαν στην κούραση και τα νεύρα των συμμετεχόντων για να τους δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο. Στις 7 Αυγούστου όμως, παρά τα μικροατυχήματα, η πορεία σύσσωμη και χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς ή απώλειες, έφτασε στον Προμαχώνα. Η προγραμματισμένη υποδοχή στην Θεσσαλονίκη δεν έγινε λόγω της καθυστέρησης που υπήρξε, αλλά αρκετοί Κύπριοι μαζεύτηκαν στα σύνορα για να καλωσορίσουν τους μοτοσικλετιστές. Κατά την υποδοχή, ενσωματώθηκαν οι Βορειοελλαδίτες μοτοσικλετιστές και άλλοι Κύπριοι, αλλά και ένας Βέλγος που παράτησε τις διακοπές του στην Ελλάδα για τον ιερό σκοπό της πορείας. Στις 8 Αυγούστου η πορεία έφτασε στον Πειραιά και με την ενσωμάτωση των τελευταίων Ελλαδιτών μοτοσικλετιστών, επιβιβάστηκε στο πλοίο για Κύπρο.
Οι μοτοσικλετιστές είχαν εκφράσει εξαρχής τις προθέσεις τους: τελικός προορισμός η Κερύνεια. Ο Ντενκτάς απειλούσε πως όποιος παραβιάσει την Πράσινη Γραμμή θα πυροβολείται και πως οι «εκπλήξεις» των Γκρίζων Λύκων για τους μοτοσικλετιστές θα έρχονταν μέσω της αντι-πορείας που ετοίμασαν. Καθώς τα ξένα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν αναμενόμενες συγκρούσεις στο νησί, τα Κυπριακά ΜΜΕ ενίσχυαν τον πανικό με τις ευλογίες μάλιστα της τότε Κυπριακής Κυβέρνησης. Η Κυβέρνηση αντί να αφουγκραστεί την άποψη και το θέλημα του Κυπριακού Λαού και να προστατεύσει τους μοτοσικλετιστές, ξεκίνησε να πιέζει τους διοργανωτές για ματαίωση της πορείας, την ώρα μάλιστα που πέραν των 200 μοτοσικλετιστών από το εξωτερικό, βρίσκονταν εν πλω.
Στις 10 Αυγούστου το πλοίο έφτασε στην Λεμεσό, με μια λαοθάλασσα κόσμου να περιμένει και να συνοδεύει τους μοτοσικλετιστές ως απάντηση στην Κυπριακή Κυβέρνηση. Ακολούθησε στάση για ξεκούραση και φαγητό στην Κοφίνου, οργανωμένη από την «Αδούλωτη Κερύνεια».
Το πολιτικό σύστημα όμως, είχε διαφορετική άποψη. Όσα κόμματα αδυνατούσαν να διαφωνήσουν δημόσια με την πορεία, απλά κρατούσαν στάση σιγής. Ο μόνος που στήριξε ανοικτά την κίνηση ήταν ο Κύπριος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Κρανιδιώτης, ενώ θετική στάση κράτησε και ο Βάσος Λυσσαρίδης χωρίς όμως να στηρίζει ανοικτά την πορεία. Η κυβέρνηση Κληρίδη, χωρίς σωστό προγραμματισμό, και προσπαθώντας να κινηθεί τελευταία στιγμή, προχώρησε σε βεβιασμένες αντιδημοκρατικές κινήσεις. Έτσι, στις 10 Αυγούστου το βράδυ, προχώρησε σε προληπτικές συλλήψεις 20 περίπου διοργανωτών, με την κατηγορία κατοχής εκρηκτικών υλών. Οι στοχευμένες κατηγορίες προβοκάτσιας, όχι μόνο δημιουργούσαν τρομοκρατικό κλίμα ανασφάλειας, αλλά, άθελά τους, φανάτιζαν ακόμη περισσότερο τους κατακτητές. Ο πρόεδρος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσικλετιστών έμεινε άυπνος όλο το βράδυ, αφού οι «επείγουσες συσκέψεις» σε Προεδρικό, Εισαγγελία και Αστυνομία, ήταν αλλεπάλληλες. Ο Κληρίδης, επιστρατεύοντας απόρρητες εκθέσεις του ΓΕΕΦ και της Αστυνομίας, έπαιξε τα τελευταία του χαρτιά. Ανήγγειλε δημόσια πως στην πορεία υπήρχαν προβοκάτορες με πιστόλια και μολότοφ, πως οι τούρκοι ήταν έτοιμοι να καταλάβουν την πράσινη γραμμή, πως ο Ντενκτάς επιστράτευσε γκρίζους λύκους για να πυροδοτήσει επεισόδιά ούτως ώστε να επέμβει ο τουρκικός στρατός και να καταλάβει την πράσινη γραμμή, και πως η Εθνική Φρουρά αδυνατεί να αντιμετωπίσει προέλαση των τούρκων.
Η Κυβέρνηση πέτυχε τον πρωταρχικό στόχο της. Η ψυχολογική πίεση και το βάρος ευθύνης έπιασαν τόπο. Στις 11 το πρωί στο Λευκόθεο Στάδιο, ο πρόεδρος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσικλετιστών, Γιώργος Χατζηκώστας, αναγγέλλει εν μέσω λυγμών, τη ματαίωση της πορείας.
Ποιος όμως μπορεί να σταματήσει το πλήθος που ζητά τόσο απεγνωσμένα το αυτονόητο;
Στο προγραμματισμένο σημείο διέλευσης προς τις κατεχόμενες μας περιοχές, οι μοτοσικλετιστές με επιτυχία διασπάνε την πράσινη γραμμή και βρέθοντε αντιμέτωποι με πλήθος Γκρίζων Λύκων και «αδελφών» τ/κ, οι οποίοι ήταν οπλισμένοι με λοστούς, τσεκούρια και κυνηγετικά. Οι δεκάδες «προβοκάτορες με τα πιστόλια» βρέθηκαν με άδεια χέρια μπροστά στο μένος των κατακτητών. Εκεί, μπροστά στις απαθείς Δυνάμεις του ΟΗΕ, τέσσερις Κύπριοι παγιδεύονται στα συρματοπλέγματα και οι τούρκοι ορμούν καταπάνω τους. «Οι Μοτοσικλετιστές τολμούν – Απελευθέρωση η Μόνη Λύση» έγραφε στη φανέλα του, και ο Τάσος Ισαάκ, έτρεξε να βοηθήσει. Η συνέχεια γνωστή. Ο Τάσος Ισαάκ περνά στο πάνθεο των ηρώων, ενώ άλλοι 50 τραυματίζονται.
Η κηδεία του Τάσου αναμενόταν να μετατραπεί σε λαικό συλλαλητήριο και έτσι η κυβέρνηση την ανέβαλε τρεις φορές. Τελικά, στις 14 Αυγούστου, επέτειο της δεύτερης φάσης της εισβολής, πραγματοποιείται η κηδεία του στο Παραλίμνι. Οι μοτοσικλετιστές, εν μέσω οργής, επισκέφτηκαν τον τόπο του εγκλήματος για να καταθέσουν στεφάνι στα συρματοπλέγματα εις μνήμην του Τάσου. Ο τουρκικός στρατός, με πλήθος δημοσιογράφων ήταν ακόμη εκεί. Δεν υπήρχαν πουθενά όμως Γκρίζοι Λύκοι. Ο κόσμος, αγανακτισμένος, στεκόταν αγέρωχος μπροστά στο πεδίο μάχης. Ένας τρελός όμως, δεν άντεξε, και μονάχος του, μπροστάρης, ξεκίνησε να κατεβάσει την σημαία της ντροπής. Ο Σολωμός Σολωμού, περνά στο πάνθεο των ηρώων.
Η θυσία του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού ανάγκασε την Κυπριακή Δημοκρατία, 22 χρόνια μετά την εισβολή, να αναγγείλει «εκστρατεία με συγκεκριμένο πρόγραμμα διαφώτισης της διεθνούς κοινής γνώμης». Την ίδια ώρα ήρθε και η αφύπνιση του Κυπριακού Ελληνισμού, που κάθε χρόνο ακόμα, συμμετέχει στις αχρωμάτιστες πορείες μοτοσικλετιστών που στέκονται βράχος ενάντια στην κατοχή και την προσφυγιά.
Δυστυχώς όμως, αντί το οδόφραγμα της Δερύνειας να γίνει μνημείο για τους δύο ήρωές μας, έχει γίνει σημείο διέλευσης νεο-κυπρίων και τουριστών. Τα κόμματα, προδοτικά επέλεξαν να ατιμάσουν την μνήμη των ηρώων και δηλώνουν περήφανοι για το επίτευγμά τους.
Γραφείο Τύπου Μετώπου Κ.Φ. Η.Β
Υ.Γ: Να υπενθυμίσουμε στους ακόλουθους του Δημοκρατικού Συναγερμού, πως ο Αναστασιάδης είναι πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι «Ελληνοκύπριος ηγέτης» όπως αναφέρουν στην τελευταία ανακοίνωση της ΕΦΕΚ ΗΒ. Ακόμη, πως πρέπει να σταματήσει το ΔΗΣΑΚΕΛικό συμβούλιο της ΕΦΕΚ ΗΒ να προωθεί ομοσπονδιακή βάση λύσης, αγνοώντας επιδεικτικά το γεγονός ότι ο Σύλλογος θα έπρεπε να εκπροσωπεί σύσσωμο το φοιτητικό σύνολο. Εν κατακλείδι, η στάση αμφισβήτησης οποιασδήποτε βούλησης για λύση, καθώς και έμμεσης εξίσωσης της ηγεσίας της ΚΔ με αυτής του ψευδοκράτους, είναι λανθασμένη και άκρως επικίνδυνη για το μέλλον μας.
