Σαν σήμερα, 29 Μαΐου 1453, η Κωνσταντινούπολη, η Πόλη των Ελλήνων, έπεσε στα χέρια των βάρβαρων προαιώνιων εχθρών του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, σημαίνοντας το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Λόγω της οικονομικής της κατάστασης, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν σε παρακμή . Ο πολιτικός και θρησκευτικός διχασμός για την ένωση των Εκκλησιών (Ορθόδοξης και Καθολικής) έκαναν την κατάσταση χειρότερη. Το 1453 η Αυτοκρατορία περιοριζόταν στην Κωνσταντινούπολη, τα περίχωρά της και την Πελοπόννησο, όπου και στέφθηκε Αυτοκράτορας ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος το 1449. Από την άλλη, το οθωμανικό στρατόπεδο ανέλαβε ο Μωάμεθ Β’ ο οποίος είχε την εμμονή ιδέα να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη και να επεκταθεί στην Ευρώπη. Προτού ξεκινήσει την πολιορκία, είχε προτείνει στον Κωνσταντίνο να παραδώσει την πόλη με εγγύηση την ασφάλεια των κατοίκων και του ίδιου, πρόταση η οποία απορρίφθηκε.
Στις 6 Απριλίου ξεκίνησε και επίσημα η πολιορκία της Πόλης. Ο αγώνας ήταν από την αρχή άνισος, αφού ο στρατός των Οθωμανών περιλάμβανε περίπου 150 χιλιάδες άνδρες ενώ του Βυζαντίου μόλις 7 χιλιάδες. Ο Αυτοκράτορας, αν και προσπάθησε να πάρει βοήθεια από τους Καθολικούς της Δύσης δεν τα κατάφερε. Παρόλα αυτά, οι επιθέσεις αποκρούονταν επιτυχώς και οι προσπάθειες των Οθωμανών έπεφταν στο κενό.
Στις 21 Μαίου έστειλαν ξανά πρόταση στον Αυτοκράτορα με την οποία τον καλούσαν να παραδώσει την Πόλη, με τις ίδιες εγγυήσεις για την ασφάλεια του κόσμου. Ο Κωνσταντίνος του απάντησε λέγοντας”
«Το δε την Πόλιν σοι δούναι, ουτ΄ εμόν εστίν ουτ΄ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».
Για ακόμη μια φορά, οσάν Έλληνας, αρνήθηκε, αφού η κοινή γνώμη όλων των Βυζαντινών φώναζε ότι προτιμούσαν να αμυνθούν και να αντικρίσουν αξιοπρεπώς τον θάνατο, παρά να υποταχθούν και να παραδώσουν την Πόλη αμαχητί.
Στις 28 Μαίου έγινε η τελευτάια ακολουθία στην Αγία Σοφία, όπου ο Αυτοκράτορας κάλεσε τον κόσμο να δείξει γενναιότητα και με πίστη στον Θεό να αντισταθεί όσο μπορεί.
Στις 29 του Μάη, οι Οθωμανοί επιτέθηκαν από 3 πλευρές ταυτόχρονα. Παρά το ότι αποκρούστηκαν, δημιουργήθηκαν ρήγματα στα τείχη όπου έκαναν την πτώση της Πόλης εφικτή. Μετά από εσωτερική προδοσία διά του ανοίγματος της Κερκόπορτας, οι Οθωμανοί κατάφεραν να μπουν στην Πόλη και να περικυκλώσουν τους Βυζαντινούς. Με την πτώση της Κωνσταντινούπολης, ξεκίνησε μαζική λεηλασία. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού προσπάθησε να σωθεί μπαίνοντας στην Αγία Σοφία, όμως οι Οθωμανοί δεν έδειξαν οίκτο και έσφαξαν τους πάντες. Δεν έδειξαν κανένα σεβασμό βεβηλώνοντας εκκλησίες, κλέβοντας περιουσίες του κόσμου και σκοτώνοντας άμαχους.
Ο Αυτοκράτορας έπεσε μαχόμενος, με τον θρύλο να αναφέρει πως «Άγγελοι Κυρίου» τον άρπαξαν όταν βρέθηκε περικυκλωμένος από τους Οθωμανούς. Ο θρύλος αναφέρει ότι τον μαρμάρωσαν στα έγκατα της Αγίας Σοφίας, για να εγερθεί όταν θα φτάσει η ώρα να επιστρέψει στα χέρια των Ελλήνων η Πόλη, στέλνοντας τους Τούρκους πίσω στην Κόκκινη Μηλιά και φέρνοντας τότε την διάλυση της Τουρκίας. Όπως αυτός ο θρύλος, έτσι κι άλλοι πολλοί που συνδέονται με την επιστροφή της Κωνσταντινούπολης στους Έλληνες, σε συνδυασμό με τα Ελληνικά στοιχεία σε κάθε γωνιά της Πόλης, στοιχειώνουν και τρομοκρατούν τους Τούρκους μέχρι και σήμερα, αφού μέχρι και αρκετοί από αυτούς πιστεύουν πως μια μέρα, η Πόλη θα επιστρέψει στα χέρια των αληθινών της δικαιούχων.
Παρά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ο Ελληνισμός επιβίωσε μέσα στον χρόνο. Με πίστη και αγώνα κατάφερε να κρατήσει ζωντανή την φλόγα για απελευθέρωση η οποία ήρθε εν μέρει μετά από περίπου 350 χρόνια. Ο Ελληνισμός μέσα από την ιστορία του, ποτέ δεν υποτάχθηκε, ποτέ δεν δέχθηκε να ταπεινωθεί, ποτέ δεν αποδέχτηκε «συμβιβαστικές» προτάσεις, και έτσι απετράπη ο ενδεχόμενος σταδιακός του αφανισμός. Με φάρο των αγώνα των Βυζαντινών, καλούμαστε να υπερασπιστούμε την εθνική μας ταυτότητα αλλά και εδάφη μας, όσο δύσκολος και αν είναι ο Αγώνας για την Λευτεριά.
Αν και ο κόσμος λέει ότι «οι καιροί αλλάξαν», κάποια χαρακτηριστικά παραμένουν τα ίδια, όπως λόγου χάρη, η επεκτατική πολιτική των Τούρκων, ο αριθμητικά άνισος αγώνας και η μη-υποστήριξη από τις ξένες δυνάμεις παρά τις προσδοκίες. Όπως και τότε έτσι και σήμερα, οι Τούρκοι δεν έδειξαν κανένα σεβασμό σε εκκλησίες και άμαχους αφού λεηλάτησαν τα πάντα. Παρά την μειονεκτική μας θέση, πρέπει να σταθούμε αντάξιοι των προγόνων μας και να απαρνηθούμε κάθε «συμβιβαστική» πρόταση. Δεν έχει κανένας μας το δικαίωμα να παραδώσουμε την εκάστοτε «Πόλη», αν και πολλοί είναι σήμερα που ανοίγουν τις σιγά σιγά τις Κερκόπορτες, περιμένοντας την σταδιακή τουρκοποίηση του νησιού
Εάλω η Πόλις, μα οι ψυχές μας ποτέ. Ο προαιώνιος πόθος τον Ελλήνων δεν σβήνει, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η Αγιά Σοφιά στέκει αλύγιστη στο χρόνο, σαν φωτεινό ορόσημο στην καρδιά της Πόλης και μας δείχνει ποια κατεύθυνση πρέπει να ακολουθήσουμε. Δεν ξεχάσαμε και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ πως όλα αυτά είναι Ελληνικά κι Ορθόδοξα, γι’ αυτό,
«Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι».
Γραφείο Τύπου Μετώπου Κυπρίων Φοιτητών ΗΒ
