Σαν σήμερα, 28 Μαρτίου 1957, αφήνει την τελευταία του πνοή στο στρατιωτικό νοσοκομείο Ακρωτηρίου, ο αγωνιστής Στυλιανός Λένας.
«Στο εργαστήρι του ήλιου, εκεί να φτιαχνεις χειροβομβίδες από φως και ελπίδα, εκεί σε βρήκε η λευτεριά, Στυλιανέ Λένα, «Ψαρέ» ή «Γίγαντα». Έτσι, η λευτεριά σε φώναξε, έτσι και σε πήρε. Αυτή που τους ήρωες, παιδιά της, τους θέλει ζωντανούς ή νεκρούς. Μα τούτο σημασία δεν έχει, η πόρτα της αθανασίας άνοιξε, η πύλη των ηρώων είναι δικιά σου, Στυλιανέ Λένα.»
Ο Στυλιανός Λένας γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1931 στα Χανδριά. Γονείς του ο Χριστοφής και η Αθηνά, ενώ είχε και άλλα 4 αδέλφια. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Χανδριών και σε ηλικία 13 χρονών μετακινήθηκε στη Λευκωσία, όπου εργάστηκε στα εργαστήρια σιδηροκατασκευών του θείου του, Προκόπη Λένα. Στη συνέχεια μαθήτευσε στις Τεχνικές Σχολές Λέρου από όπου και αποφοίτησε. Ο Λένας ήταν στέλεχος της ΟΧΕΝ και διακρινόταν για τη βαθιά χριστιανική του πίστη, την τόλμη και την επινοητικότητά του.
Με την έναρξη του αγώνα ο Λένας ήταν ένας από τους πέντε πρώτους ομαδάρχες της Λευκωσίας και στην αντάρτικη του πορεία, έδρασε με τα επαναστατικά του ονόματα, «ΨΑΡΟΣ» και «ΓΙΓΑΝΤΑΣ». Οι Άγγλοι τον αποκαλούσαν «Κρουπ» της ΕΟΚΑ και τούτο γιατί ήτο άριστος κατασκευαστής χειροβομβίδων.
Το κατευόδιο της μάνας του της Αθηνάς, όταν βγήκε αντάρτης ήταν το εξής: «Σύρε παιδί μου στο καλό,να πα’ να πολεμήσεις, σου δίνω γιε μου την ευχή,με δόξα να γυρίσεις».
Στις 8 Ιουλίου 1955, οι Άγγλοι επικήρυξαν τον Λένα έναντι του ποσού των 5.000 λιρών. Έτσι έγινε ο δεύτερος καταζητούμενος μετά τον Γρηγόρη Αυξεντίου. Τον Αύγουστο του 1955 κατέφυγε στη Λύση, όπου κατόπιν εντολής του Διγενή ανέλαβε την εκπαίδευση των εφεδρικών ομάδων δολιοφθορέων του τομέα Αμμοχώστου. Στη συνέχεια μετακινήθηκε στην περιοχή του Πενταδακτύλου, όπου συνενώθηκε με την ομάδα του Γρηγόρη Αυξεντίου και έλαβε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις εναντίον των Άγγλων. Το Νοέμβριο του 1955, με την ανάθεση του τομέα της Πιτσιλιάς στον Αυξεντίου, τον ακολούθησε και ο Λένας, αναλαμβάνοντας, ως ένας από τους υποτομεάρχες του έχοντας την ευθύνη για την περιοχή της νότιας Πιτσιλιάς.
Μετά τις προδοσίες στην Πιτσιλιά, τον Ιανουάριο του 1957, ο Λένας οδήγησε την επταμελή ομάδα των ανταρτών του σε ασφαλέστερο καταφύγιο στην ημιορεινή περιοχή της Γεράσας. Στη συνέχεια, άφησε το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας του στον Άγιο Μάμα και ο ίδιος μαζί με τον Παναγιώτη Αριστείδου ανέβηκαν στην Ποταμίτισσα για να μετακινήσουν οπλισμό, ώστε να αποφευχθεί η ανεύρεσή του μετά και από τις προδοσίες που προηγήθηκαν. Διέμεναν σε ένα κατάλληλα διαμορφωμένο λαγούμι νερού στην περιοχή Λειβαδιές έξω από το χωριό Ποταμίτισσα.
Χαράματα της 17ης Φεβρουαρίου 1957, ανήμερα Κυριακής, ήρθε από την Ποταμίτισσα ο σύνδεσμος τους, Σάββας Παμπακάς, και παρέδωσε στον Λένα ένα μήνυμα το οποίο τον στενοχώρησε. Στο μήνυμα αναφερόταν ότι η υπόλοιπη ομάδα του ξεκίνησε από τον Άγιο Μάμα για να τον συναντήσει, παρά τις προηγούμενες διαταγές του να παραμείνει στη Γεράσα μέχρι να τους ειδοποιήσει για αναχώρηση. Ο Λένας έστειλε απαντητική επιστολή προς τα μέλη της ομάδας του, με την οποία τους διέτασσε να μην έρθουν στην Ποταμίτισσα γιατί ήταν πολύ επικίνδυνο. Ο Σάββας Παμπακάς είχε διαταγές από τον Λένα να επιστρέψει στις 11:00 π.μ. Μόλις επέστρεψε, ο Λένας του ζήτησε να τον συνοδεύσει στον Αμίαντο με σκοπό να κατασκευάσει ηλεκτρικούς πυροκροτητές.
Ο Σάββας Παμπακάς που συνόδευε τον Λένα αναφέρει τα ακόλουθα:
«Αναχωρήσαμε με τον Λένα άοπλοι από το κρησφύγετο για τον Αμίαντο. Μόλις απομακρυνθήκαμε διακόσια περίπου μέτρα ακούσαμε ένα δυνατό «αλτ» και συγχρόνως είδαμε Άγγλους στρατιώτες να σηκώνονται πίσω από παρακείμενους θαμνους. Τότε ο Λένας άρχισε να τρέχει προς τα κάτω και εγώ προς την αντίθετη κατεύθυνση. Οι Άγγλοι άρχισαν να βάλλουν καταιγιστικά πυρά εναντίον μας. Οι σφαίρες έπεφταν δίπλα μου. Μια σφαίρα χτύπησε σε πέτρα και εξοστρακίστηκε πληγώνοντας με ελαφρά στο πόδι. Εγώ προσπάθησα να τρέχω έχοντας ένα μικρό πεύκο μεταξύ μου και των Άγγλων στρατιωτών για να έχω κάποια κάλυψη. Ακολούθησα ένα παρακείμενο αργάκι τρέχοντας σκυφτός και έφθασα στον ποταμό του χωριού, πέρασα αντίκρυ και ανηφόρησα προς τα βουνά που βρίσκονται στην αντίθετη πλευρά του χωριού οπότε κατέβηκα στο χωριό για να ειδοποιήσω δύο αντάρτες που ήταν εκεί να φύγουν».
Ο Λένας μεταφέρθηκε στο στρατιωτικό νοσοκομείο Ακρωτηρίου, όπου επί 39 ημέρες, περισσότερο βασανίστηκε παρά νοσηλεύτηκε. Απεβίωσε το απόγευμα της 28ης Μαρτίου του 1957 στα χέρια του πατέρα του σε ηλικία 24 ετών. Τάφηκε από τους Άγγλους στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας υπό το φόβο λαϊκών εκδηλώσεων.
Σε συζήτηση με την αδερφή του κατά την διάρκεια του αγώνος ο Λένας δήλωσε:
«Εγώ να επιζήσω του αγώνος είναι αδύνατο. Θα πεθάνω για την Ελευθερία της Κύπρου.»
Ως Μέτωπο Κυπρίων Φοιτητών Η.Β, δηλώνουμε ακράδαντα πως οι θυσίες του Στυλιανού Λένα και όλων των ηρώων της ΕΟΚΑ δεν πήγαν χαμένες. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελική δικαίωση, μέχρι να επιτευχθεί ο απώτερος σκοπός, μέχρι την απόλυτη ελευθερία του Κυπριακού Ελληνισμού.
Η επιγραφή στο μνημείο του ήρωα στην Ποταμίτισσα αναφέρει «ΣΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΤΑ ΑΛΩΝΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΝΙΚΗΣΑΤΕ, ΣΤΙΣ ΔΑΦΝΕΣ ΤΩΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΑΝΑΠΑΥΘΕΙΤΕ.». Μας δείξατε το δρόμο ήρωες μας, αναπαυθείτε, εμείς συνεχίζουμε τον Αγώνα σας!
Γραφείο Τύπου Μετώπου Κ.Φ. Η.Β
