Λονδίνο, 29 Μαΐου 2016
Λίγο πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης, όταν ακόμα βρισκόταν υπό Ελληνική κυριαρχία, η βασιλεύουσα διένυε μια περίοδο βαθιάς παρακμής. Η αμυντική λειτουργία της Πόλης βρισκόταν σε αποδιοργάνωση και σε διπλωματικό επίπεδο οι συμμαχίες ήταν ανύπαρκτες. Σε συνδυασμό με την πολιορκία που εφάρμοσε ο σουλτάνος Μωάμεθ η κατάσταση ήταν τόσο τραγική που πλέον η πτώση του τελευταίου Βυζαντινού Προπυργίου ήταν για πολλούς θέμα χρόνου.
Ο τελευταίος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ήξερε πολύ καλά ότι η επίθεση από το σουλτάνο Μωάμεθ για την κατάληψη της Πόλη δεν θα αργούσε. Παρά το γεγονός ότι παρέλαβε την Κων/Πολη σε τραγική κατάσταση μέχρι την τελευταία στιγμή προσπαθούσε να σώσει ίσως τη σημαντικότερη πόλη του ελληνισμού. Δυστυχώς παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειές του για να κρατήσει την Πόλη υπό Ελληνική κυριαρχία, δεν τα κατάφερε, καθώς η Δύση και πιο συγκεκριμένα η καθολική εκκλησία επέλεξε να μη βοηθήσει τους Έλληνες.
Εν τω μεταξύ ο σουλτάνος Μωάμεθ ετοιμαζόταν αδιάκοπα για τη μεγάλη επίθεση στην Πόλη. Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία ο στρατός των Οθωμανών αριθμήτω άνω των 100 χιλιάδων με επιπρόσθετο στόλο περίπου 400 πλοίων. Εντός της Πόλης βρίσκονταν περί των 6.000 Ελλήνων, αριθμό στον οποίο περιλαμβάνονται και άτομα τα οποία δεν ήταν ικανά για να πολεμήσουν.
Την παραμονή της αλώσεως, όλοι ήξεραν ότι η αυριανή μέρα θα ήταν και η τελευταία για την Κωνσταντινούπολη. Πριν την τελική επίθεση ο Κων/νος Παλαιολόγος απηύθυνε έκκληση στο λαό καλώντας τους να πολεμήσουν μέχρι την τελευταία στιγμή.
Στις 29 Μαΐου η Κωνσταντινούπολη, πέφτει στα χέρια των Οθωμανών. Ακόμα και μετά το άκουσμα της πτώσης ο αυτοκράτορας συνέχισε να μάχεται μέχρι να ξεψυχήσει. Οι Οθωμανοί, με το που μπαίνουν στην Κων/Πολη ξεκινούν να προβαίνουν σε βάρβαρες και έσχατες πράξεις. Όταν οι χιλιάδες εχθροί του ελληνισμού αντίκρυσαν τον ελάχιστο στρατό τον οποίο αντιμετώπισαν δεν πίστευαν στα μάτια τους. Ακολουθούν σφαγές, βιασμοί και πράξεις ασύλληπτες για τον ανθρώπινο νου.
«Πάλι με χρόνια με καιρούς,. πάλι δικά μας θα ‘ναι!»
Παρά τα χρόνια που μεσολάβησαν η Πόλη δε ξεχάστηκε. Το όνειρο της επιστροφής εξακολουθεί να παραμένει, έστω και κρυφά, χαραγμένο στη μνήμη, στη καρδιά και τη ψυχή μας. Ακόμη και σήμερα, τόσους αιώνες μετά τη μεγάλη καταστροφή, οι μνήμες ξυπνούν και η Παναγιά δακρύζει.
Ο 21ος αιώνας βρίσκει τον ελληνισμό εντός μιας μεγάλης οικονομικής, ηθικής και εθνικής κρίσης. Κρίση την οποία οφείλουμε να διαχειριστούμε με σοφία ούτως ώστε να καταφέρουμε να εξέλθουμε νικητές και όχι ηττημένοι. Ως Έλληνες Κύπριοι πρέπει να αντιληφθούμε πως οφείλουμε να συνεχίσουμε την ιστορία του ελληνισμού και να κινηθούμε προς το δίκαιο δρόμο της Λευτεριάς του πολύπαθου νησιού μας. Κλείνοντας παραθέτουμε τα διαχρονικά λόγια του Κων/νου Παλαιολόγου, ο οποίος ακόμη και την ύστατη στιγμή δεν έχασε την πίστη του και θυσίασε εαυτόν ούτως ώστε η Πόλη να παραμείνει ζωντανή στις μνήμες μας και τώρα και για πάντα:
«…ὅτι διὰ τέσσερα τινὰ ὀφείλεται κοινῶς ἐσμεν πάντες ἵνα προτιμήσωμεν ἀποθανεῖν μᾶλλον ἢ ζῆν, πρῶτον μὲν ὑπὲρ τῆς πίστεως ἡμῶν καὶ εὐσεβείας, δεύτερον δὲ ὑπὲρ πατρίδος, τρίτον ὑπὲρ τοῦ βασιλέως ὡς Χριστοῦ Κυρίου, καὶ τέταρτον ὑπὲρ συγγενῶν καὶ φίλων.»
Γραφείο Τύπου
Μέτωπο Κυπρίων Φοιτητών Ην. Βασιλείου
