Η κοινή λογική εξ ορισμού περιλαμβάνει το στοιχείο της πλειοψηφικής άποψης σε μια κοινωνία. Συχνά η δημοκρατία θεωρείται συνώνυμο της πλειοψηφίας, έτσι μένουμε με την εντύπωση ότι η άποψη των πολλών είναι και η σωστή, παρόλο που οι πολλοί μπορεί να είναι άσχετοι με το θέμα. Οπότε η πλειοψηφία δεν παίρνει πάντα σωστές αποφάσεις σε τομείς που απαιτούν βαθιά γνώση του αντικειμένου.
Ο Σωκράτης είπε τη φράση “Εν οίδα ότι ουδέν οίδα” που σημαίνει ότι ένα πράγμα ξέρω, ότι δεν ξέρω τίποτα. Ακόμα ο Κομφούκιος είπε “Πραγματική γνώση είναι να γνωρίζεις την έκταση της άγνοιας σου”. Έτσι βλέπουμε πως για να φτάσουμε στον σχηματισμό μιας άποψης σε ένα συγκεκριμένο θέμα, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσουμε την έκταση της άγνοιας μας για το συγκεκριμένο τομέα. Αυτό βρίσκει εφαρμογή και στο κυπριακό πρόβλημα όπου βλέπουμε ότι σχεδόν όλοι που ασχολούνται με τα κοινά τείνουν να έχουν άποψη πάνω σε αυτό το περίπλοκο και πολυσύνθετο θέμα βασίζοντας το σκεπτικό τους πάνω σε μία μιντιολογική προπαγάνδα προερχόμενη από τα κομματικά στρατόπεδα του τόπου.
Είναι αυτό στα αλήθεια αρκετό για να φτάσουμε σε μια σωστή ανάλυση του κυπριακού προβλήματος; Ουσιαστικά γνωρίζοντας ότι δεν είμαστε ειδικοί σε θέματα διεθνών σχέσεων, στρατηγικής, τουρκολογίας κ.α. έπρεπε πρώτα να ακούμε τους επιστήμονες σε αυτούς τους τομείς. Όταν λέμε επιστήμονες δεν εννοούμε τους κομματικούς υπαλλήλους οι οποίοι διαμορφώνουν τις αποφάσεις του εκάστοτε κόμματος. Εννοούμε τους ανεξάρτητους ακαδημαϊκούς που μελετάνε αυτά τα θέματα για πάρα πολλά χρόνια και είναι η δουλεία τους και ουσιαστικά η ζωή τους να παράγουν σκέψη πάνω σε αυτούς τους τομείς. Πόσοι από αυτούς τους ανθρώπους έχουν την απαραίτητη προβολή στα Μ.Μ.Ε. στην Κύπρο; Ελάχιστοι έως κανένας. Αντίθετα βλέπουμε όλη την ώρα πολιτικούς να παρελαύνουν από τα κανάλια, χρησιμοποιώντας μια εριστική διαλεκτική αδιαφορώντας πλήρως για την αλήθεια, να στοχεύουν στο να ρίξουν λάσπη ο ένας στον άλλο μόνο και μόνο για τις ψήφους. Έτσι τα θέματα στρατηγικής στην Κύπρο πολλές φορές αγγίζουν τα όρια του λαϊκισμού ενώ θα έπρεπε να είναι καθαρά θέματα τεχνοκρατικά που πρέπει να χειρίζονται επιστήμονες από σχετικούς τομείς.
Βασίζοντας λοιπόν την άποψη μας πάνω στην έρευνα της επιστημονικής κοινότητας βλέπουμε πως μόνο μια πράξη καινοτομίας μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στο κυπριακό πρόβλημα. Η πράξη αυτή μπορεί και πρέπει να επιτευχθεί μέσα από την συλλογική προσπάθεια μιας ομάδας επιστημόνων. Η ομάδα των επιστημόνων θα πρέπει να αποκτήσει ρόλο και λόγο μέσω ενός θεσμοθετημένου σώματος που θα έχει απευθείας επικοινωνία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ας κλείσουμε τα αυτιά μας λοιπόν στους κομματικούς υπαλλήλους και αν πραγματικά θέλουμε να βοηθήσουμε τον τόπο μας ας αρχίσουμε να μελετάμε και να σχεδιάζουμε επιστημονικά τη στρατηγική μας στο κυπριακό πρόβλημα.
Αριστείδης Ζήνωνος,
Γραμματέας Αποδήμων και Διεθνών Σχέσεων Μετώπου Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
