Λονδίνο 15 Ιουλίου 2015,
15 Ιουλίου 1974. Η εξ Αμερικής υποκινούμενη Χούντα των Αθηνών εκμεταλλευόμενη τα πατριωτικό φρόνημα μιας μικρής μερίδας Ελλήνων της Κύπρου στιγμάτισε ανεξίτηλα την Κυπριακή Δημοκρατία μέσα από το πραξικόπημα εναντίον του τότε προέδρου, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’. Η ενέργεια αυτή, παράλληλα με την εγκληματική δήλωση του Μακαρίου περί επέμβασης των εγγυητριών δυνάμεων, ενήργησε ως αφορμή για την Τουρκία η οποία επικαλέστηκε το ρόλο της ως εγγυήτρια δύναμη εισβάλλοντας παράνομα στο νησί μας την 20η Ιουλίου 1974.
Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, που διενήργησε η ξενοκίνητη Χούντα με τη συμμετοχή μέρους της Εθνικής Φρουράς και μελών της ΕΟΚΑ Β’ για την ανατροπή του Μακαρίου και δήθεν για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδαδεν κατάφερε τίποτα περισσότερο από το να φέρει την Κύπρο όμηρο στις τουρκικές αξιώσεις και σχεδιασμούς. Η Τουρκία εισέβαλε πέντε μέρες αργότερα στο νησί έχοντας ως αφορμή το πραξικόπημα και στη συνέχεια επέβαλε και εδραίωσε την παρουσία της στο νησί με την συνεχιζόμενη μέχρι τώρα στρατιωτική κατοχή. Η εισβολή της 20ης Ιουλίου του 1974, η μονομερής ανακήρυξη του «τουρκικού ομόσπονδου κράτους» στις 13 Φεβρουαρίου 1975, η ανακήρυξη του ψευδοκράτους στις 15 Νοεμβρίου του 1983 οι χιλιάδες νεκροί, οι 1681 αγνοούμενοι και οι 200.000 εκτοπισμένοι και εκδιωγμένοι στην ίδια τους την πατρίδα αποδεικνύουν περίτρανα πως το πραξικόπημα δεν ήταν ούτε επανάσταση κατά της κυβέρνησης Μακαρίου, ούτε ο δρόμος προς την πολυπόθητη ένωση με την μητέρα Ελλάδα αλλά μέρος ενός καλοστημένου σχεδιασμού προς το συμφέρον των ξένων δυνάμεων, ομοσπονδιοποίησης της Κύπρου που αποτελούσε τουρκικό στόχο από το 1956 και ένα τεράστιο πλήγμα στη μαρτυρική μας νήσο μας.
Σήμερα 41 χρόνια μετά, το πάθημα του πραξικοπήματος και της εισβολής αντί να σταθεί ως μάθημα στην Κυπριακή κοινωνία, γίνεται αφορμή για τον περαιτέρω διχασμό της. Πολιτικά πρόσωπα χτίζουν ακόμα καριέρα στις αποκρουστικές μνήμες του. Όταν δε βρεθούν στην εξουσία αρκούνται μόνο στην καταδίκη του, αντί στην εξιχνίαση και στην επίσημη επίρριψη των ευθυνών σε όσους επέτρεψαν προδοτικά να γίνει. Έτσι εδώ και χρόνια έχει εδραιωθεί μια πολιτική ανωριμότητα στην κουλτούρα της κυπριακής κοινωνίας που διχάζει τον λαό της Κύπρου, αντί να ενώνεται παραδειγματισμένος από τον τότε καταστροφικό διχασμό του.
Εμείς που αρνούμαστε να κολλήσουμε σε κομματικές ιδεοληψίες, θέλουμε να θυμίσουμε στον Ελληνισμό της Κύπρου αυτή τη μαύρη μέρα και τις συνέπειες της ούτως ώστε να αποτελέσει πηγή προβληματισμού και να διδαχθεί μέσα από τα λάθη του. Ο διχασμός της τότε εποχής, διχασμός ο οποίος υπάρχει και σήμερα στην κυπριακή κοινωνία μέσω της κομματοκρατίας είναι αυτός που εμποδίζει την Κύπρο να ορθοποδίσει. Στις διακοινοτικές ταραχές του 1963-1964 οι Έλληνες της Κύπρου όντας ενωμένοι κατάφεραν να ανορθώσουν το ανάστημα τους στην τουρκανταρσία, ενώ 10 χρόνια μετά, από το 1974 και εντεύθεν, διχασμένοι το μόνο που καταφέρνουν είναι την συνεχεία της αποσύνθεσης της ήδη κουτσουρεμένης Κυπριακής Δημοκρατίας. Θέλει αρετή και τόλμη λοιπόν η ελευθερία και μία από τις πρώτες τολμηρές κινήσεις είναι η εθνική ενότητα με σκοπό το συμφέρον της πατρίδας μας και όχι οποιουδήποτε κόμματος.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
