Λονδίνο, 29 Μαΐου 2015,
Στις 6 Απριλίου του 1453 ο Οθωμανικός στρατός υπό τον Σουλτάνο Μωάμεθ Πολιορκητή, ξεκινά τη πολιορκία της Πόλεως και πρωτεύουσας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Κωνσταντινούπολης. Για 55 μέρες ο βυζαντινός στρατός πολεμούσε με ανδρεία διατηρώντας την Πόλη αβεβήλωτη, μέχρι το πρωινό της 29ης Μαΐου όποτε μία προδοσία έγινε η αιτία για το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Εκείνη τη μέρα ο Οθωμανικός στρατός οδηγήθηκε έναντι ανταλλάγματος σε μία μικρή και αφύλαχτη πύλη, την ονομαζόμενη Κερκόπορτα, καταφέρνοντας έτσι να εισβάλλει στη καρδιά της Πόλης και να την κατακτήσει. Για ακόμα μια φορά στην ιστορία του Ελληνισμού η έκβαση των μαχών κρίθηκε, εκ των εντός των τοιχών εχθρών, σηματοδοτώντας στις 29 Μαΐου 1453 το τέλος της υπερχιλιετής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Χαρακτηριστικές φιγούρες της Άλωσης που αποτυπώθηκαν στους ύμνους και τις παραδόσεις μας, ο αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Κωνσταντίνος Δραγάσης Παλαιολόγος, ο μαρμαρωμένος βασιλιάς, ο οποίος πολέμησε δίνοντας μέχρι τη τελευταία ρανίδα του αίματός του για τη διάσωση της προδομένης Πόλης όπως και τα πλήθη των κατοίκων που προσεύχονταν γονατιστοί εντός του Ιερού Ναού της Αγίας Σοφίας στην Υπερμάχο Στρατηγό. Με το πέρας των χρόνων, από γενιά σε γενιά, μέσα από τις λαϊκές παραδόσεις μεταδόθηκε η ελπίδα ότι η Κωνσταντινούπολη θα επιστρέψει στους προκάτοχούς της, ολοκληρώνοντας τη λειτουργία που διακόπηκε το 1453 στον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας, και ότι θα βρεθεί το νεκρό σώμα του Αυτοκράτορα Παλαιολόγου.
“Οὐκ ἑάλω ἡ ρίζα, οὐκ ἑάλω τό φῶς! Ἐνυπάρχει στό φῶς ἡ ψυχή σου, στή ρίζα τό σῶμα σου. Οὐκ ἑάλω ἡ βασιλεύουσα ψυχή τῶν Ἑλλήνων”
Αν και η Πόλις αλώθηκε και δεν επιστράφηκε ποτέ στα χέρια των Ελλήνων, η ιστορία θα την υμνεί για την απαρχή και την ακμή της και με θρήνο για την Άλωση της. 462 χρόνια μετά την Άλωση της και ο Ελληνισμός σήμερα περνά όχι μόνο οικονομική κρίση, αλλά και κρίση θεσμών και αξιών. Οι Έλληνες πλέον είτε ηττοπαθείς είτε βολεμένοι έχουμε μπει σε ένα φαύλο κύκλο μεμψιμοιρίας και αργίας, έτοιμοι να υποδεχτούμε τις εκάστοτε «οδυνηρές υποχωρήσεις», τον εμπαιγμό εταίρων ή ετέρων και την αμφισβήτηση της κυριαρχίας των δύο κρατών του Ελληνισμού.
Για εμάς η 29η Μαϊου θα είναι πάντα μια ευκαιρία μνήμης και περισυλλογής. Η μέρα αυτή μας δίνει ένα μάθημα, η Πόλις έπεσε εξαιτίας των «έσω εχθρών». Έτσι η ιστορία μας συνιστά προσοχή μας στους δικούς μας «εκ των έσω». Διδασκόμαστε επίσης πως η Πόλις ήταν ένα από τα πιο λαμπρά κοσμήματα του Ελληνισμού, κάτι που έχουμε ξεχάσει. Έχουμε ξεχάσει τη σπουδαιότητα των προγόνων μας και των δυνατοτήτων μας, μεμψιμοιρώντας βολεμένοι σε λόγους υποταχτικούς, αδύνατους, εύκολους. Ο Ελληνισμός κάποτε έχτιζε Παρθενώνες, γεννούσε πολιτισμό, οργάνωνε μόνος του επαναστάσεις και θυσιαζόταν για ένα μόνο ιδανικό, την Ελευθερία. Μα το ξεχνούμε, όπως ξεχνούμε και το πως η ιστορία μας διδάσκει πως «οι δούλοι γένονται ελεύθεροι». Επιβάλλεται Εθνική αφύπνιση, έχουμε χρέος πλέον στην αξιοπρέπεια και στο μέλλον μας, στην δική μας Ελευθερία και των παιδιών μας. Η ώρα για να ξεσηκωθεί ο Ελληνισμός έχει έρθει ήδη και για τα δύο ελληνικά κράτη. Η ανάγκη για δικαίωση και Ελευθερία είναι πιο μεγάλη από ποτέ. Για το Αιγαίο που προσπαθεί η Τουρκία να κάνει τσιφλίκι της, για τους Βορειοηπειρώτες που είναι ακόμα σκλάβοι, για την Κύπρο που πονάει ακόμα, για τον υπόλοιπο ταλαίπωρο Ελληνισμό.
Η Πόλις εάλω. Οι ψυχές μας ποτέ.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
