Λονδίνο 15 Ιανουαρίου 2015,
Στις 15 του Γενάρη 1950, ο προαιώνιος πόθος για Ένωση δόνησε το νοτιοανατολικό άκρο του Ελληνισμού. Οι Κύπριοι, εξασκώντας το αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών όπως αναγράφεται στο άρθρο 1(2) του χάρτη του ΟΗΕ, έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς την Βρετανία και το στέμμα αλλά και την κυβέρνηση των Αθηνών. Μπουχτισμένοι με τα κούφια λόγια και υποσχέσεις των Βρετανών αποικιοκρατών, όρμησαν στις εκκλησίες, αποφασισμένοι να υπογράψουν με μελάνι αυτό που υπέγραψαν με αίμα οι Έλληνες Κύπριοι στην επανάσταση του ’21, στους Μακεδονικούς αγώνες, στην Μικρασιατική απελευθερωτική εκστρατεία και στα βουνά της Πίνδου. Την Ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα.
Το 95.7% υπέρ της Ένωσης ήχησε σαν σάλπιγγα πολέμου, ήταν η προαγγελία των Ελλήνων της νήσου, ότι σε περίπτωση που η Βρετανία δεν σεβαστεί το δημοκρατικό αίτημα για Ένωση, ο ένοπλος αγώνας αποτελούσε μονόδρομο. Η αξίωση για Ένωση ήταν παλλαϊκή, αυτονόητη και δίχως ιδεολογικούς ή ταξικούς διαχωρισμούς όπως δείχνει το συντριπτικό 95.7%. Υπέρ της Ένωσης ψήφισαν και πολλοί μουσουλμάνοι της Κύπρου, γεγονός που αν μη τι άλλο καταρρίπτει τους μύθους περί δήθεν καταπίεσης της μουσουλμανικής μειονότητας σε περίπτωση Ένωσης.
Η ενσωμάτωση στον μητροπολιτικό κορμό, δεν αποτελούσε για τους Κύπριους μόνο το ιστορικό πεπρωμένο της νήσου, αλλά και τη μόνη λύση που ήταν ταυτόσημη με την έννοια της ελευθερίας. Η Ένωση πέραν από εθνικό όραμα, λαμβάνοντας υπόψη την γεωγραφική θέση της Κύπρου, θα παρείχε στην μεγαλόνησο ασφάλεια από εξωτερικούς κινδύνους εντάσσοντας την Κύπρο στην ελλαδική επικράτεια και άρα μετατρέποντας την και τυπικά σε ελλαδικό ζωτικό χώρο που χρήζει στρατιωτικής προστασίας από το Αθηναϊκό κράτος. Επιπλέον, η Ένωση ήταν η μόνη ΔΙΚΑΙΗ λύση αφού ανταποκρινόταν στις αρχές και αξίες του ΟΗΕ, ήταν συμβατή με το διεθνές δίκαιο και μετουσίωνε την δημοκρατία.
Η ιδέα της Ένωσης δεν είναι κάτι άλλο από την ιστορική αλήθεια του νησιού μας. Ιστορική αλήθεια διότι είναι η μόνη ιδέα, που άσβεστη μέσα στο χρόνο, μας υπενθυμίζει ότι πίσω από δοτά συντάγματα, πλαστές νέο-κυπριακές συνειδήσεις και τουρκοπροσκυνημένη πολιτική ηγεσία που αγωνίζεται να ενταφιάσει την ελληνικότητα του νησιού μας, κρύβεται το ξεχασμένο μας εγώ. Κρύβεται η παιδεία που γέννησε τον Αυξεντίου, τον Παλλικαρίδη, τον Μάτση και τον Διγενή, η ανυπότακτη ελληνική κουλτούρα και παράδοση, ο ελληνικός πολιτισμός που έχει θεμέλια την ελευθερία, την δικαιοσύνη και την δημοκρατία. Η Ένωση αποτελεί τον μόνο εθνικό στόχο που μπορούσε να δώσει κατεύθυνση σε ένα λαό καταπιεσμένο και την μόνη επιδίωξη που μπορούσε να προσανατολίσει τον λαό μας στο να ιεραρχήσει την έννοια της ελευθερίας πάνω από την αξία της ζωής. Η Ένωση είναι η παντοτινή ιδέα που έβαλε τις βάσεις για τις πιο ένδοξες μέρες του νησιού μας. Τον ενωτικό αγώνα της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών.
Η άρνηση του στέμματος να σεβαστεί την λαϊκή ετυμηγορία των Κυπρίων οδήγησε στην σταδιακή προετοιμασία γιαένοπλο αγώνα. Η 1η Απριλίου 1955 ήταν η απαρχή ενός αγώνα αυταπάρνησης και σθένους. Υπό την καθοδήγηση του θρυλικού Διγενή, η ΕΟΚΑ επέφερε σημαντικό κόστος στην βρετανική αυτοκρατορία στο πεδίο της μάχης και προκάλεσε την κατακραυγή της διεθνούς κοινότητας απέναντι στα εγκλήματα και την τυραννία των Βρετανών στο νησί μας. Εντούτοις, η ποντιοπιλατική στάση της αγγλόδουλης πολιτικής ηγεσίας των Αθηνών και η αδυναμία εκμετάλλευσης της στρατιωτικής ισχύος της ΕΟΚΑ στο διπλωματικό πεδίο από την κυπριακή πολιτική ηγεσία, οδήγησε στην αποδοχή ενός συντάγματος-εκτρώματος σκοπός του οποίου ήταν το αναποδογύρισμα της ελληνικής ιστορίας της Κύπρου, η μετατροπή της μουσουλμανικής μειονότητας σε στρατηγικό όπλο της Τουρκίας με τελικό στόχο την εδραίωση της τουρκικής παρουσίαςστα δρώμενα του νησιού.
Για το Μέτωπο Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου, το Ενωτικό δημοψήφισμα του ’50 δεν αποτελεί μια απλή επέτειο αλλά την αποτύπωση της χαμένης μας αγωνιστικότητας και αυτογνωσίας. Είναι η απόδειξη πως η ελληνικότητα μας αποτελεί το πιο σημαντικό όπλο στη φαρέτρα της παρηκμασμένης Κυπριακής Δημοκρατίας στον αγώνα για απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών μας. Ασχέτως εάν το ρεύμα του εθνομηδενισμού οδηγεί κάποιους στην παράβλεψη ιστορικών πραγματικοτήτων, εμείς τονίζουμε πως η Κύπρος ήταν, είναι και θα είναι Ελλάδα αφού ο Ελληνισμός δεν μπορεί να διαιρεθεί με δοτά συντάγματα και αποφάσεις ανάξιων Αθηναϊκών και κυπριακών κυβερνήσεων. Επαναλαμβάνουμε πως το κυπριακό είναι πρωτίστως πρόβλημα καταπάτησης του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του λαού μας, δικαίωμα που προσπαθούν να ενταφιάσουν οι κυβερνώντες με την προδοτική αποδοχή χωριστών δημοψηφισμάτων και άρα χωριστών δικαιωμάτων αυτοδιάθεσης εντός του νησιού, σε περίπτωση νέου σχεδίου λύσης.
«Να βοηθήσει ο Θεός στην μάνα μας να πάμεν τζιαι τρώμεν πέτρες του βουνού αν δεν έσιει να φάμεν»
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
