Είναι εδώ και αρκετά χρόνια αισθητή η νόσος που υπονομεύει και εμποδίζει την δημοκρατία στην ιδιαίτερη πατρίδα μας. Ετούτη η νόσος επηρεάζει άμεσα τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, βάζοντας τους σε λήθαργο πολιτικής αδράνειας, μετατρέποντας τους σε αμνούς ανίκανους να αντιληφθούν πως ο δρόμος που βαδίζουν οδηγεί κατευθείαν στην σφαγή τους. Ετούτη η νόσος στειρώνει την κριτική σκέψη αφού αναγκάζει τον εγκέφαλο των πολιτών να εξαρτάται από την οποιαδήποτε πληροφορία την οποία ο πολίτης λαμβάνει από τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ.
Κάποια από τα συμπτώματα της συγκεκριμένης νόσου είναι το ρουσφέτι και ο φόβος. Το ρουσφέτι είναι αποτέλεσμα του τυφλού κομματικού πατριωτισμού, ενώ ο φόβος, της κομματικής προπαγάνδας. Ετούτη η νόσος ονομάζεται κομματοκρατία, εδώ και χρόνια έχει προσβάλει την δημοκρατία στη Κύπρο και έχει καταστήσει χιλιάδες Κύπριους ψηφοφόρους πολιτικά απαθείς, πολιτικά μεροληπτείς και αδρανείς.
Το κυριότερο κατ’ εμέ όπλο της κομματοκρατίας είναι η προπαγάνδα και χάραξη ιδεοληπτικών προκαταλήψεων. Παραδείγματος χάριν μπορεί κάποιος να διακρίνει πως το κόμμα που δήθεν εκπροσωπεί την αριστερή πτέρυγα της Κύπρου, το ΑΚΕΛ, έχει «κτίσει την πολιτική του σταδιοδρομία» γύρω από το πραξικόπημα του 1974 και την ΕΟΚΑ Β’. Ναι μεν το πραξικόπημα της Χούντας στο οποίο συμμετείχε η ΕΟΚΑ Β’ άνοιξε τις κερκόπορτες στους Τούρκους κατακτητές και είναι καταδικαστέο, εντούτοις το να επιχειρηματολογείς βασισμένος αποκλειστικά στο πραξικόπημα δεν έχει άλλο στόχο παρά μόνο την πόλωση των ψηφοφόρων και αποτέλεσμα την αδυναμία παραγωγής εποικοδομητικού πολιτικού λόγου.
Βλέποντας το ΑΚΕΛ και ιδίως τη νεολαία του να φτύνει χωρίς μέτρο τις λέξεις ΕΟΚΑ Β’, πραξικόπημα, ΝΑΤΟ, ιμπεριαλισμός, εθνικισμός, αποτυγχάνοντας να επιχειρηματολογήσει και στην ουσία να συντάξει μία πρόταση με αρχή, λογική ροή και τέλος δείχνει πως στις εδονίτικες κατασκηνώσεις και σεμινάρια, τα μυαλά των νέων μπολιάζονται με φόβο και προκατάληψη αντί να εμπλουτίζονται με κριτική σκέψη και το θάρρος της επιχειρηματολογίας.
Έτσι η νεολαία του ΑΚΕΛ, βρίσκεται σε ένα παράλληλο σύμπαν στον οποίον ζουν οι «καλοί ακελικοί» και οι «κακοί οποιοιδήποτε-άλλοι-δεν-είναι-ακελικοί», ζώντας ένα σενάριο που θα ζήλευε και ο πιο καταξιωμένος Αμερικάνος σκηνοθέτης, εκπονημένο από άτομα που αν γνώριζε ο Γκέμπελς θα είχε για είδωλο του. Βεβαίως, οι «καλοί ακελικοί» είναι δημοκράτες και υπερασπιστές του εργατικού λαού ενώ οι «κακοί οποιοιδήποτε-άλλοι-δεν-είναι-ακελικοί», είναι εοκαβητατζήδες, πραξικοπηματίες, σκλάβοι του καπιταλισμού και χρήζουν άμεσης απέλασης από τη νήσο!
Για του λόγου το αληθές, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι όταν ένα εδονόπουλο αντικρίζει την ελληνική σημαία και βάλλει κατά πάσα κατεύθυνση αναφερόμενο σε πραξικοπήματα και άλλα ασύνδετα κουραφέξαλα, αγνοεί ΠΛΗΡΩΣ τις προσωπικές μαρτυρίες για το ρόλο του ΑΚΕΛ στο πραξικόπημα του Λάζαρου Σκαλιστή (πρώην μέλος της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ).
Το κείμενο του μπορεί ευκόλως να το βρει ο οποιοσδήποτε στο διαδίκτυο, οφείλω όμως να αναφέρω παραδειγματικά κάποια σημεία, όπως το γεγονός ότι το ΑΚΕΛ καταδίκαζε φραστικά την χούντα των συνταγματαρχών μόνο για το θεαθήναι, έδειχνε στάση ανοχής στους εξ Αθηνών οργανωτές του πραξικοπήματος, ήταν πολύ προσεκτικοί όταν θα ανέφεραν τους Συνταγματάρχες στο εκφραστικό τους όργανο Χαραυγή και κατά το πραξικόπημα μέλη της Κεντρικής Γραμματείας δεν έτρεξαν να αντισταθούν σε αυτό, αλλά κρύφτηκαν σε πρεσβείες Σοβιετικών χωρών!
Το τραγικότερο από τις μαρτυρίες του, αυτούσιο, εγερτήριο σάλπισμα στους πλανεμένους «αριστερούς» νεολαίους: «H ηγετική ομάδα του AKEΛ χάρηκε, γιατί έγινε η τουρκική εισβολή, παρόλο που την καταδίκασε φραστικά, με ανακοίνωσή της. Xάρηκε και συχνά έκανε δεξιώσεις γιατί γλίτωσαν τη δολοφονία των στελεχών τους από τους πραξικοπηματίες».
Βεβαίως ο γράφων θα έπρεπε να αφιερώσει την ίδια έκταση για τον εμπαιγμό του ΔΗ.ΣΥ προς τους νεολαίους του και τις παρωπίδες που είναι μόνιμα τοποθετημένες στα πρόσωπα τους. Θα αρκεστεί όμως να παραπέμψει τον αναγνώστη στη στολισμένη με την ιερή γαλανόλευκη σημαία νεολαία του Συναγερμού και να τη συγκρίνει με τις δηλώσεις του πνευματικού τους πατέρα, νυν προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη για το «πόσο υπέφερε ο Ελληνισμός της Κωνσταντινουπόλεως οσάκις, αντί της σώφρονος συμπεριφοράς, επιλέγαμε ως πατριωτικήν πράξιν τα συνθήματα» στο Οικουμενικό Πατριαρχείο το 2005.
Εν κατακλείδι, ζούμε εν έτει 2014, αιώνες μετά τον 5ο αιώνα π.χ. του Περικλέους, όπου γεννήθηκε η δημοκρατία. Με γνώμονα το λαμπρό παρελθόν, ο Ελληνισμός στη Κύπρο θα έπρεπε να ζει σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα αντάξιο αυτό της αρχαίας Αθήνας. Εντούτοις ζει σε ένα πολίτευμα που λίγο πολύ, θυμίζει καθεστώτα Τρίτης Ιδεολογίας του 20ου αιώνα. Το αντίδοτο στη κομματοκρατία είναι η άρνηση συμμετοχής στις λειτουργίες του. Πρώτη η ατομική επανάσταση, καλλιέργεια της κριτικής σκέψης θα φέρει τη συλλογική πνευματική επανάσταση ενάντια στη κομματοκρατία και θα εξυγιάνει το πολίτευμα στη Κύπρο. Ήγκηκεν προ πολλού η ώρα όλοι να κόψουμε τον κομματικό αναπνευστήρα του κράτους μας.
Σπύρος Δημοσθένους
Γραμματέας Αποδήμων και Διεθνών Σχέσεων
