Λονδίνο, 29 Μαΐου 2012
Οι κραυγές των επιτιθεμένων σχίζουν τον αέρα και η Κωνσταντινούπολη καλεί με τις καμπάνες το λαό της στα τείχη. Η Πόλη δεν γονατίζει. Τα κανόνια τραντάζουν τα τείχη. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, όλες τις σκοτεινές ώρες πριν από την αυγή, πλήθη πιστών προσεύχονταν με ευλάβεια στην Υπέρμαχο Στρατηγό , την Παναγία, μέσα στον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας.
Με το πρώτο φως της ημέρας ο Μωάμεθ στέλνει τους γενίτσαρους, αλλά οι αμυνόμενοι, άριστα εκπαιδευμένοι και εμψυχωμένοι από τον Παλαιολόγο δεν εγκαταλείπουν. Οι Οθωμανοί δεν κατάφεραν να σπάσουν την γραμμή άμυνας των τειχών παρά μόνο κατόπιν εσχάτης προδοσίας, όταν τους άνοιξαν και μπήκαν από την κερκόπορτα μέσα στην ίδια την Πόλη. Η κερκόπορτα, ως «ένας κόκκος άμμου έκρινε την ιστορία του κόσμου». Η σημαία των Τούρκων Οθωμανών πάνω στα τείχη έδωσε πρώτη το μήνυμα: Έπεσε η Κωνσταντινούπολη. «Η Πόλις Εάλω».
Έπειτα από πολιορκία 55 ημερών, η Κωνσταντινούπολη, η «Πόλη των Πόλεων» πέφτει στα χέρια των Τούρκων Οθωμανών. Ο σουλτάνος Μωάμεθ Β, μπαίνει θριαμβευτής στην Βασιλίδα των πόλεων, και η Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατέρρευσε οριστικά και ο πολιτισμός μας σαρώθηκε ανελέητα και αμετάκλητα. Η λεηλασία της πόλης κράτησε, όπως είχε υποσχεθεί ο Μωάμεθ στους στρατιώτες του, τρεις ημέρες και τρεις νύχτες. Ο λαός σφάχτηκε ανελέητα. Οι εκκλησίες με πρώτη την Αγία Σοφία λεηλατήθηκαν και μολύνθηκαν. Ένας ολόκληρος πολιτισμός κατακρεουργήθηκε, χιλιάδες βιβλία και εικόνες κάηκαν, κομματιάστηκαν ή πουλήθηκαν στα παζάρια.
Η αποφράδα αυτή μέρα αποτελεί σημείο στροφής στην Ελληνική Ιστορία. Ο πόνος για την πτώση και τον χαμό της Πόλης και η ελπίδα για αποτίναξη του ζυγού, πέρασε από γενιά σε γενιά. Αισθανόμαστε ρίγη εθνικής μνήμης συλλογιζόμενοι τον τελευταίο Αυτοκράτορα της «Βασιλίδος των Πόλεων» που αβοήθητος πάλεψε ακλόνητος με τις ορδές των βαρβάρων. Αγωνίστηκε μέχρις εσχάτων για την σωτηρία της «άμοιρης Πόλις», της εναπομεινάσης Αυτοκρατορίας, αλλά και για όλα τα ιδανικά που χαρακτηρίζουν το Γένος και τον πολιτισμό μας.
Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, όμως, δεν πέθανε. Κανένας δεν τον αναγνώρισε νεκρό. Κανένας δεν ξέρει που βρίσκεται θαμμένος. Ζει στα όνειρα του Έθνους. Η λειτουργία δεν τελείωσε. Η εκκλησία δεν τον ανακήρυξε Άγιο. Το Έθνος δεν τον τίμησε, όπως θα τον τιμούσε αν είχε πεθάνει.
«Άγγελοι τον παρέλαβαν, τον έλουσαν και τις πληγές του έπλυναν με μόσχο και με μύρο του έστρωσαν να κοιμηθεί σε κλίνη από βύσο κι’ Αρχάγγελοι με πύρινες ρομφαίες τον φυλάνε μέχρι να ‘ρθει η ώρα του για να τόνε ξυπνήσουν.»
Η Κωνσταντινούπολη παραμένει το «Χάρμα και η Ελπίς του Γένους». Μπορεί να έπεσε στα χέρια των Αγαρηνών έπειτα από πενήντα-πέντε ημέρες πολιορκίας, αλλά έπεσε σαν θρυλική ηρωίδα πολεμώντας μέχρι το τέλος τους άπιστους, εγκαταλειμμένη από τους Δυτικούς «συμμάχους» της. Για μας δεν θα πάψει ποτέ να είναι η Πόλη της καρδιάς μας, η Πρωτεύουσα του Ελληνισμού, ο βαθύς παντοτινός μας πόθος. Τούτη την Πόλη τιμούμε σήμερα, αυτούς τους Μάρτυρες θυμόμαστε. Ας είναι η μνήμη τους αιώνια κι ας ζουν μέσα στις καρδιές μας για πάντα. Σαν σήμερα οι μνήμες ξυπνούν.
Το ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου αντιλαμβάνεται την 29η Μαΐου ως μέρα μνήμης και υπενθύμισης του καθήκοντος που έχουμε να αγωνιστούμε και να αποτινάξουμε όλους τους σύγχρονους «εχθρούς» και «κατακτητές» που δεσμεύουν τον Ελληνισμό, «ου φεισόμεθα της ζωής ημών». Η Πόλη έπεσε. Ο Ελληνισμός όμως οφείλει να ξανασηκωθεί, να αντικρύσει την Ιστορία του, να παραδειγματισθεί και να δράσει. Ως Έλληνες Κύπριοι πρέπει να αντιληφθούμε πως οφείλουμε να διεκδικήσουμε τη δικαίωση και τη λευτεριά. Να αντισταθούμε σε όσους επιχειρούν να αφήσουν αφύλακτη την κερκόπορτα στους σύγχρονους πορθητές. Να αγωνιστούμε γι’ αυτά που αναφέρει ο ποιητής της Ρωμιοσύνης Γιάννης Ρίτσος:
«Κάτω από τα χώματα, μες στα σταυρωμένα χέρια τους, κρατάνε της καμπάνας το σχοινί, προσμένουνε την ώρα, προσμένουνε να σημάνουν την Ανάσταση. Τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας, δεν μπορεί να μας το πάρει κανείς».
Η Πόλις εάλω. Οι ψυχές μας ποτέ.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
