Ιβάν Κοβαλένκο
Μέλος
20 Ιουνίου 2010 *
Ο πιο βασικός από τους τέσσερις συντελεστές παραγωγής σε μια οικονομία, είναι το ανθρώπινο δυναμικό. Αυτό
το γνωρίζει μέχρι και ο πρωτοετής φοιτητής Οικονομικών, αφού αναφέρεται ρητώς στα εισαγωγικά εγχειρίδια που
καλείται να μελετήσει. Επομένως, η μακροχρόνια ανάπτυξη μιας οικονομίας έχει ως κύριο άξονα τη δυναμική του
εργαζόμενου πληθυσμού.
Εμείς οι φοιτητές λοιπόν, αποτελούμε το μελλοντικό ανθρώπινο δυναμικό της κυπριακής οικονομίας. Όσο πιο
εκπαιδευμένο και μορφωμένο είναι το ανθρώπινο δυναμικό, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το ακαθάριστο εγχώριο
προϊόν, και αυτό αποτελεί χρυσό κανόνα στην επιστήμη της οικονομίας. Συνεπώς, είναι αδιανόητες οι
οποιεσδήποτε σκέψεις για μείωση ή ακόμα και κατάργηση της φοιτητικής χορηγίας. Ενώ αναμέναμε από την
«φιλολαϊκή» κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια να αυξήσει την φοιτητική χορηγία, προβαίνει σε ενέργειες για
μείωσή της.
Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, αντιλαμβανόμενη την σημασία της παιδείας και της εκπαίδευσης εντός της
Ευρώπης, προσφέρει φοιτητικά δάνεια με ευνοϊκούς όρους, τα οποία καλύπτουν τα δίδακτρα των Ευρωπαϊκών
Πανεπιστημίων, έτσι ώστε να συνδράμει οικονομικά και ουσιαστικά στην εκπαίδευση και εξειδίκευση των νέων
επιστημόνων, του νέου ανθρωπίνου δυναμικού, των νέων εργαζομένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό
δυστυχώς, η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν μπορεί ή δεν θέλει να το αντιληφθεί.
Οι κυβερνώντες, και οι εκάστοτε κυβερνώντες, πρέπει να καταλάβουν ότι το μέλλον της Κύπρου, βρίσκετε στα
δικά μας φοιτητικά χέρια. Ακόμα και αυτό το ελάχιστο ποσό της κρατικής φοιτητικής χορηγίας, το οποίο αν και έχει
παραμείνει στάσιμο, αποτελεί σημαντική ενίσχυση για εμάς τους φοιτητές. Κατανοούμε φυσικά, ότι η παγκόσμια
κρίση επηρεάζει και την Κύπρο, αλλά δεν είναι η μείωση των χορηγιών προς τους φοιτητές, που θα μας σώσει
από αυτήν. Ας βρουν άλλες πηγές εξοικονόμησης και να αφήσουν «ήσυχες» τις φοιτητικές χορηγίες. Ας
ξεκινήσουν πρώτα από τις «μίζες», από τα αχρείαστα κρατικά έξοδα δημοσίων υπαλλήλων και την
κακοδιαχείριση των κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι δικαίωμά μας, ως φοιτητές, να πολεμάμε γι’ αυτά που αξίζουμε. Δεν είναι τυχαίο που η Ευρώπη προσφέρει
τα φοιτητικά δάνεια αφού γνωρίζει ότι το ανθρώπινο δυναμικό είναι αυτό που αναβαθμίζει μια οικονομία. Από το
δικό μας κράτος θα έπρεπε να περιμένουμε τη μεγαλύτερη ενίσχυση, και όχι να ελπίζουμε από τους ξένους.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να ζητούμε τα αυτονόητα, σε μια εποχή που κανονικά θα έπρεπε να έχουμε υψηλές
απαιτήσεις για ερευνητικά κέντρα, επιστημονικά ιδρύματα και ινστιτούτα παραγωγής σκέψης, έτσι ώστε να
αποφύγουμε το «brain drain». Να έχει το κράτος μας, τη δυνατότητα να προσφέρει τις κατάλληλες θέσεις
εργασίας στους νέους, μορφωμένους Κύπριους επιστήμονες, τους οποίους αυτή τη στιγμή εκμεταλλεύονται ξένες
εταιρείες και κρατικοί φορείς και οργανισμοί άλλων χωρών, αμείβοντάς τους πλουσιοπάροχα, ενώ ταυτόχρονα η
Κύπρος στερείται της προσφοράς τους.
Η απόφαση της κυβέρνησης Χριστόφια για μείωση της φοιτητικής χορηγίας αποτελεί πισωγύρισμα στο χρόνο.
Αποτελεί ισχυρό πλήγμα κατά της μακροπρόθεσμης ανάπτυξης της χώρας, της τεχνολογικής εξειδίκευσης και του
μορφωτικού επιπέδου του λαού. Αν η έγνοια του κράτους, δεν είναι η προσωρινή υπέρβαση της παρούσας
οικονομικής κρίσης, αλλά η επένδυση στις ικανότητες της κοινωνίας, τότε αυτή η απόφαση είναι εγκληματική. Η
κυβέρνηση οφείλει να βοήθα και να στηρίζει τους φοιτητές της, όσο το δυνατό περισσότερο, γιατί εμείς και μόνο
εμείς χαράζουμε το μέλλον αυτής της χώρας. Είτε τους αρέσει, είτε όχι.
* το άρθρο δημοσιεύθηκε στην “Σημερινή”, 21/06/2010
