Λονδίνο, 03 Μαρτίου 2009
«Πολλοί είναι οι πυροφόροι, αλλά ολίγοι οι εμπνευσμένοι»
Πλάτων
Ήταν 3 Μαρτίου στον Μαχαιρά. Τέτοια μέρα, 52 χρόνια πριν, η Κύπρος έχασε ένα από τα αξιότερα τέκνα της. Ο Αγώνας βρισκόταν σε δύσκολη φάση και ο Γρηγόρης, αγνοώντας επιδεικτικά κάθε μαθηματική αναλογία και υπερνικώντας την ανθρώπινη λογική, δεν λύγισε μπροστά στην παρουσία των πάνοπλων βρετανικών δυνάμεων. Ο ίδιος γνώριζε ότι δεν θα προλάβαινε να απολαύσει τις ανθισμένες αμυγδαλιές των πρώτων ημερών της άνοιξης, ένιωθε όμως βαρύ το καθήκον να διασφαλίσει την «άνοιξη» της βασανισμένης του πατρίδας. Είχε αποφασίσει να γίνει μάρτυρας ενός μαρτυρικού λαού, που ζητούσε την σωτηρία στις ζεστές αγκάλες της Ελευθερίας.
Το χώμα που σκέπασε το σώμα του Γρηγόρη Αυξεντίου στο κοιμητήριο των Κεντρικών Φυλακών Λευκωσίας ήταν πολύ ελαφρύ για να εγκλωβίσει ιερές έννοιες, αξίες και ιδανικά. Ο θάνατός του, αντί να προκαλέσει αποκαρδίωση, ως ήλπιζαν οι αποικιοκράτες, αποτέλεσε πηγή ενέργειας για τον Αγώνα. Οι παππούδες μας άντλησαν από την ηρωική θυσία του περισσότερο θάρρος και αποφασιστικότητα και επαναβεβαίωσαν τον όρκο τους να κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε η πατρίδα μας να σταματήσει να είναι δέσμια των ξένων και των συμφερόντων τους. Όρκος που ενσωματώθηκε στον γενετικό τους κώδικα και επιτυχώς πέρασε στα εγγόνια τους, που σήμερα συνεχίζουν με τα δικά τους όπλα τον αγώνα κατά της σκλαβιάς, της αδικίας, της στέρησης της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της προσπάθειας καταδυνάστευσης των μικρών τόπων από τις μεγάλες δυνάμεις.
Ο Γρηγόρης δεν θυσιάστηκε για τη πατρίδα, έχοντας υπόψη «ιστορικούς συμβιβασμούς». Ο Γρηγόρης δεν χάθηκε στο πλαίσιο «λογικών υποχωρήσεων». Ο Γρηγόρης δεν βίωσε εκείνες τις τελευταίες, βασανιστικές του στιγμές, εις ένδειξη «καλής θέλησης». Και αυτό είναι ιστορικό γεγονός, γραμμένο με το αίμα ενός ήρωα, που δεν είναι ανοιχτό σε παραπλανητικές ερμηνείες, παρά τις όποιες αντίθετες, κυβερνητικές βουλές.
Το ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Η.Β. σήμερα, ανήμερα της επετείου της θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου, τιμά και μνημονεύει μια ιερή μορφή της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας, γιατί, σε αντίθεση με κάποιους άλλους, το ΜΕΤΩΠΟ επιλέγει να μην ξεχνά. Δεν τα κατάφεραν οι «εκσυγχρονιστές» να μας πείσουν να αμβλύνουμε ιδέες και ιδανικά. Δεν ξεχάσαμε ότι άνθρωποι σαν τον Γρηγόρη, έδωσαν τη ζωή τους για αυτό που σήμερα κάποιοι θέτουν, ελαφρά τη καρδία, υπό διαπραγμάτευση: την ελευθερία και το δίκαιο. Δεν ξεχάσαμε ότι οι Έλληνες αγωνίζονται και διεκδικούν, δεν υποκλίνονται στους κατακτητές. Δεν ξεχάσαμε την ελπίδα σε ένα σκουριασμένο βαγόνι της ιστορίας.
Το ΜΕΤΩΠΟ Κ.Φ.Η.Β. σήμερα θυμάται τον Γρηγόρη Αυξεντίου και ανανεώνει τον ιερό όρκο του αγώνα για πραγματική ελευθερία και πραγματική δικαίωση. Στο νεανικό μυαλό, οι διαχρονικές, ιερές ιδέες υπερισχύουν των αναχρονιστικών τουρκικών εμπνεύσεων, που κάποιοι παραπλανητικά μας πλασάρουν ως «το όνειρό μας». Το όνειρό μας είναι το όνειρο του Γρηγόρη Αυξεντίου, του Φώτη Πίττα, του Ευαγόρα Παλληκαρίδη και των υπόλοιπων ηρώων μας. Και δεν χωρούν σ’ αυτό ζώνες, παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολίτες πολλών ταχυτήτων, εσωτερικές ιθαγένειες και ιμπεριαλιστικοί έρωτες.
Αν νομίζετε ότι μπορείτε να μας κλέψετε τις ιδέες… ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ!
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
