Μικαέλλα Λοΐζου
Αντιπρόεδρος
18 Φεβρουαρίου 2009 *
Ήτανε 1954. Όταν ο αγώνας της ΕΟΚΑ βρισκόταν στο «ψήσιμο» και οι παππούδες μας ετοιμάζονταν να θυσιάσουν την ζωή τους την ίδια, για δει ο τόπος ετούτος τον ήλιο της Ελευθερίας να ανατέλλει. Ο νομπελίστας των στίχων και των ψυχών Γιώργος Σεφέρης, απαντώντας στο κείμενο «Έλληνες και Άγγλοι – Σκέψεις εξ αφορμής
του Κυπριακού», του λογοτέχνη της Γενιάς του 30 Γιώργου Θεοτοκά, τοποθετήθηκε κριτικά:
«…Υπάρχουν σε μια γωνιά της γης 400 χιλιάδες ψυχές από την καλύτερη, την πιο ατόφια Ρωμιοσύνη, που προσπαθούν να τις αποκόψουν από τις πραγματικές τους ρίζες και να τις κάνουν λουλούδια θερμοκηπίου. Σ’ αυτήτη γωνιά της γης δουλεύει μια μηχανή που κάνει τους Ρωμιούς σπαρτούς-Κυπρίους-όχι-Έλληνες που κάνει τους
ανθρώπους μπαστάρδους, με την εξαγορά και την απαθλίωση των συνειδήσεων, με τις κολακείες των αδυναμιών ή των συμφερόντων (το Κυπριακό ζήτημα είναι πριν απ’ όλα ζήτημα καλλιέργειας, ζήτημα “κουλτούρας” με την πλατύτερη έννοια που έχει η λέξη), και ονομάζει τη φυσιολογική παιδεία αυτών των ανθρώπων “πολιτική προπαγάνδα”. (…) Απόκριση σ’ αυτό το αίτημα της συνείδησης περίμενα να βρω στο άρθρο σου, Γιώργο. Θα μου πεις: δεν ήταν το θέμα μου – έπρεπε να είναι κι αυτό».
Έπρεπε αυτό να ήταν το θέμα μας, Γιώργο Σεφέρη, κάθε μέρα, από τις 28/12/1954, που έκανες την παρέμβαση, μέχρι σήμερα. Μέχρι σήμερα που οι 400 χιλιάδες ψυχές σχεδόν διπλασιάστηκαν και η μανία να τις ξεντύσουν από την ατόφια εκείνη Ρωμιοσύνη τους, σχεδόν διπλασιάστηκε μαζί τους. Πλέον έχουνε, Γιώργο Σεφέρη, πριόνια ηλεκτρικά και μεγάλους εκσκαφείς και με λύσσα προσπαθούνε να μας αποκόψουνε τις ρίζες. Προσπαθούνε, μεγάλε ποιητή, να μας πείσουνε ότι εμείς οι νέοι ήδη γεννηθήκαμε λουλούδια θερμοκηπίου κι αυτές οι ρίζες, για τις οποίες μιλάς, ανήκουνε στη σφαίρα της φαντασίας και στα παραμύθια της γιαγιάς. Πως δεν είναι η εθνική μας ιστορία, πως δεν είναι η εθνική μας υπόσταση, πως δεν είναι η εθνική μας παρακαταθήκη. Πως είναι κάτι μετέωρο και άνευ ουσίας, μια επίσημη «αντιπολίτευση» στο «καλό μας».
Η μηχανή δεν σταμάτησε να δουλεύει, Γιώργο Σεφέρη, παρά τις προειδοποιήσεις σου. Στο χειρισμό της αλλάζουνε βάρδιες διάφοροι, αναλόγως συμφερόντων. Συνειδήσεις, μεγάλε ποιητή, εξαγοράστηκαν πολλές, σε σημείο που κάποιοι από μόνοι τους τρέχουνε να βγάλουν τις δικές τους στο ξεπούλημα. Η «κουλτούρα» την
οποία τόσο σωστά διέβλεψες, ονοματίζει σήμερα όσους τολμούν να μιλήσουν σαν εσένα «καπηλευτές της πατρίδας» κι όσους τολμούν να προτείνουν μια στοιχειώδη αντίσταση «απορριπτικούς, αρνητικούς και επικίνδυνους». Τους έχει τοποθετήσει σε ένα στενό περιθώριο και τους κτυπά με λάσπη ανελέητα, προσπαθώντας να τους κάνει να μετανοήσουν. Δεν είναι, βλέπεις, προς το συμφέρον της η καθάρια παρουσία
τους και με όλες της τις δυνάμεις μάχεται να τους «λερώσει».
Αν ζούσες σήμερα, Γιώργο Σεφέρη, δεν θα ήτανε τα αηδόνια που δε θα σ’ αφήνανε να κοιμηθείς στις Πλάτρες, θαήτανε η αγωνία πως, 55 χρόνια μετά, θα ήσουν πιο σύγχρονος από ποτέ, θα ήσουνα προφήτης της παρατεταμένης κατάστασης άμυνας που βρισκόμαστε, έναντι όλων αυτών που πυροβολούν καθημερινά το
εθνικό μας «είναι». Μα εμείς θα σου προσφέραμε ένα νανούρισμα, εκεί που είσαι, να ξεκουραστείς. Σου γράφουμε, μεγάλε ποιητή, για να το ξέρεις, ότι κάποιοι αγωνίζονται εναντίον της πολιτικής υπεκφυγής, ότι τα εγγόνια του μεγάλου αγώνα, τώρα δίνουνε με τα δικά τους όπλα τον δικό τους. Σε διαβεβαιώνουμε, Γιώργο Σεφέρη, ότι σε κάθε γωνιά του Ηνωμένου Βασιλείου υπάρχουνε αυτή τη στιγμή περήφανοι Έλληνες της Κύπρου, που δεν υπέκυψαν στην πολιτική προπαγάνδα, που αρνήθηκαν να «μπασταρδέψουν» και να γίνουνε λουλούδια θερμοκηπίου, που τις συνειδήσεις τους δεν τις βγάζουν στο ξεπούλημα, μα τις αξιοποιούν για να αναμοχλεύσουν
τις συνειδήσεις εκείνων που βρίσκονται στο λήθαργο.
Υπάρχουνε ακόμη νέοι άνθρωποι, Γιώργο Σεφέρη, που δεν βούλιαξαν. Που υψώνουνε το ανάστημά τους και καθημερινά δραπετεύουν από το περιθώριο που τους τοποθέτησαν. Που ξέρουνε πολύ καλά πως η Ρωμιοσύνη είναι διαχρονική και δεν σβήνεται με πυροτεχνήματα, επικοινωνιακά τεχνάσματα ή επιβολή. Και που γνωρίζουνε πως αν είναι κάτι που κράτησε τους Έλληνες σε ετούτη τη γη, που τους στέριωσε και έφτασαν οι ρίζες τους πολύ βαθιά στο χώμα, είναι η ανάγκη τους για Ελευθερία. Γι’ αυτήν αγωνιζόμαστε τώρα, μεγάλε ποιητή, κι ας το ονομάζουνε αυτό «ακροδεξιές συμπεριφορές». Κοιμήσου ήσυχος, εκεί που βρίσκεσαι, κι οι Έλληνες της Κύπρου θα σε βγάλουν ασπροπρόσωπο. Σε όλες τις προσπάθειες ομαδικού βιασμού της –διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία τον ονομάζουνε τώρα, για να έχει εύηχο όνομα-η Ελευθερία των Ελλήνων θα έχει εμάς για σωματοφύλακες.
* το άρθρο δημοσιεύθηκε στην “Σημερινή”, 21/02/2009 και στο “Προπύργιο”, 18/02/2009
