64 χρόνια πέρασαν από την επική μάχη στον Αχυρώνα του Λιοπετρίου, γνωστή και ως «νέο Χάνι της Γραβιάς».
Στις 30 Αυγούστου 1958, οι Ανδρέας Κάρυος, Ηλίας Παπακυριακού, Φώτης Πίττας και Χρήστος Σαμάρας βρέθηκαν στο Λιοπέτρι για να εκπαιδεύσουν τους νέους του χωριού, οι οποίοι ήταν ενταγμένοι στην ΕΟΚΑ. Όταν οι Βρετανοί το έμαθαν, κατόπιν προδοσίας, οι 4 ήρωες προσπάθησαν να φύγουν από το χωριό. Στην προσπάθειά τους, έπεσαν σε ενέδρα, αλλά στο τέλος κατάφεραν να ξεφύγουν και, εν τέλει, κρύφτηκαν στον αχυρώνα του Παναγιώτη Καλλή.
Την επόμενη μέρα, οι Βρετανοί απέκλεισαν το χωριό, απαγόρευσαν την κίνηση και ξεκίνησαν εντατικά ελέγχους, μέχρι να βρουν τους αγωνιστές. Αν και έψαξαν στον αχυρώνα, οι τέσσερις αντάρτες έριξαν μπαχαρικά μέσα στα άχυρα για να αποπροσανατολίσουν τα σκυλιά των Άγγλων. Μετά από προδοσία, οι Βρετανοί έμαθαν ότι οι αγωνιστές κρύβονταν εκεί και προσέγγισαν τον αχυρώνα. Τους κάλεσαν να παραδοθούν, μα η απάντηση ήταν αρχικά η σιωπή κι έπειτα η ανταλλαγή πυρών.
Οι αγωνιστές δέχθηκαν χειροβομβίδες και βόμβες, μα οι συνέπειες ήταν ακριβώς αντίθετες, με τους αγωνιστές μας να συνεχίζουν αγέρωχοι και τους Άγγλους να αντιμετωπίζουν προβλήματα. Μετά που 14 στρατιώτες εισέβαλαν στον αχυρώνα, ένας αγωνιστής επιχείρησε να φύγει βάλλοντας με το όπλο του, αλλά έπεσε νεκρός ύστερα από καταιγισμό πυρών εναντίον του. Λίγο μετά, φονεύθηκε και δεύτερος από τους τέσσερις. Οι δύο εναπομείναντες αντάρτες αμύνθηκαν λυσσαλέα για πάνω από πέντε ώρες.
Τελικά, μερικοί Βρετανοί, καλυπτόμενοι από τα πυκνά πυρά των συμπατριωτών τους, ανέβηκαν στη στέγη του αχυρώνα. Άνοιξαν μια τρύπα από την οποία έχυσαν βενζίνη. Ταυτόχρονα, οι υπόλοιποι έριξαν χειροβομβίδες στον αχυρώνα, ενώ ελικόπτερο έριξε εμπρηστικές βόμβες. Ο αχυρώνας λαμπάδιασε. Μέσα από τις φλόγες πετάχτηκαν οι δύο αγωνιστές, βάλλοντας κατά των πολιορκητών. Σχεδόν αμέσως, όμως, έπεσαν νεκροί από τα θεριστικά πυρά των τελευταίων.
Ως ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Η.Β. τιμούμε τη σκυταλοδρομια θανάτου των τεσσάρων του Αχυρώνα. Η μάχη στον Αχυρώνα του Λιοπετρίου θα μένει ως μια από τις μεγαλύτερες στιγμές αυταπάρνησης του Αγώνα της ΕΟΚΑ. Η παράδοση και η προδοσία δεν αποτέλεσε επιλογή για αυτούς που πράγματι αγωνίστηκαν για τα ύψιστα ιδανικά του Ελληνισμού και όχι για ξενόφερτους σκοπούς ή προσωπικές φιλοδοξίες.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Η.Β.
