Εκεί που ο κόσμος διαλαλεί πως ανθίζει.
Εκεί που ο κόσμος υποστηρίζει την ειρήνη.
Εκεί που ο κόσμος θαρρεί πως έχει ξεπεράσει τα ζωώδη του ένστικτα και πλέον οδεύει προς το επόμενο επίπεδο του πολιτισμού…
Ο ίδιος κόσμος έρχεται και συνθλίβει όλο το χάρτινο του κάστρο . Καταρρίπτει ό,τι έχει υποσχεθεί. Πετάει την μάσκα , που με τόσο ζήλο έφτιαξε τα τελευταία χρόνια , και δείχνει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να απαλλαχτεί από τα αμαρτήματα του. Η απληστία, η τροχοπέδη της ανάπτυξης, είναι η κατάρα που πάντα θα τον ακολουθεί.
Μας σκοτώνετε τη χαρά.
Μας σκοτώνετε τα όνειρα.
Μας σκοτώνετε.
Έχετε εμπορευματοποιήσει τα πάντα. Αφαιρέσατε την αγνότητα πίσω απο κάθε ανθρώπινο θεσμό. Η ψευδαίσθηση δεν με ικανοποιεί πλέον. Εσείς, που άβουλα επαφίεστε στην λήθη που ονομάζετε ζωή, λέγοντας ότι είστε αγανακτισμένοι, είστε συνένοχοι.
Αν ακόμα αναρωτιέστε ποιοι είστε εσείς που απευθύνομαι, μάλλον πρέπει και εσείς να βγάλετε τη μάσκα που τόσο βολικά κάθεται στα μάτια σας. Ο κόσμος που ονειρεύομαι δεν είστε εσείς.
Π.Α
