Συμπληρώνονται σήμερα 65 χρόνια από τη θυσία του Τομεάρχη της ΕΟΚΑ, Μάρκου Δράκου. Βρετανοί και Τούρκοι χαρακτήριζαν και συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν την ΕΟΚΑ ως «τρομοκρατική οργάνωση». Αλήθεια, πόσες τρομοκρατικές οργανώσεις έχουν να καυχηθούν αγωνιστές με την αρετή, το ήθος, τη σεμνότητα και την αγάπη του Μάρκου Δράκου;
Ο Μάρκος Δράκος ήταν γόνος φτωχής οικογένειας και είδε το φως στις 24 Σεπτεμβρίου 1932 στη Λεύκα, όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Ήταν άριστος μαθητής και το 1952, σε ηλικία 20 ετών, έγινε μέλος της ΠΕΟΝ (Παγκύπρια Εθνική Οργάνωση Νεολαίας), ενώ ήταν δραστήριο στέλεχος της ΟΧΕΝ (Ορθόδοξη Χριστιανική Ένωση Νέων) και της ΣΕΚ (Συνομοσπονδία Εργατών Κύπρου). Λάτρευε βαθιά την Κύπρο και τη φύση της, ειδικά τα βουνά του Τροόδους.
Ο «Λυκούργος» της ΕΟΚΑ, ήταν ένας από τους πρωτεργάτες της επανάστασης, παρών από την 1η Απριλίου 1955 με τις βόμβες που τάραξαν την Λευκωσία και σήμαναν την έναρξη του Αγώνα. Στην πλούσια αγωνιστική δράση του συμπεριλαμβάνεται η δολοφονική απόπειρα με βόμβα στο σινεμά κατά του Κυβερνήτη Robert Armitage στις 25 Μαΐου 1955 και η καταστροφή του γεφυριού του Κοκκινόκρεμου. Συνελήφθη και φυλακίστηκε στο Φρούριο της Κερύνειας, απ’ όπου και δραπέτευσε στις 23 Σεπτεμβρίου 1955, για να βγει αντάρτης στα βουνά. Εκεί, ανασύνταξε την ομάδα του, μετονομάζοντάς την «Ουρανός». Εν τω μεταξύ, οι Βρετανοί τον είχαν επικηρύξει για 5,000 λίρες.
Ο Μάρκος συμμετείχε στην επική μάχη στο Μερσινάκι στις 15 Δεκεμβρίου 1955, όπου έπεσε μαχόμενος ο Χαράλαμπος Μούσκος και συνελήφθησαν οι Ανδρέας Ζάκος και Χαρίλαος Μιχαήλ, τους οποίους απαγχόνισαν μετά οι Άγγλοι. Ο Μάρκος Δράκος κατόρθωσε να διαφύγει τραυματισμένος. Ο Μάρκος Δράκος ήταν επικεφαλής της ένοπλης φρουράς, η οποία επιτηρούσε στην Ιερά Μονή Κύκκου, κατά την μυστική συνάντηση Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και Συνταγματάρχη Γεώργιου Γρίβα στις 28 Φεβρουαρίου 1956. Μαζί με τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη έστησαν στις 12 Νοεμβρίου 1956 ενέδρα κατά φάλαγγας στον δρόμο Λεύκας – Καλοπαναγιώτη.
Κάτι που χαρακτήριζε τον κορυφαίο αγωνιστή Μάρκο Δράκο ήταν η βαθιά και γνήσια πίστη του και η θρησκευτική του ευλάβεια, η οποία ήταν αυθεντική στην ουσία της και όχι αποτέλεσμα κοινωνικής πίεσης ή μηχανιστικής διαδικασίας. Ήταν τόσο αληθινό το ορθόδοξο βίωμα και η χριστιανική του αγωγή, που δεν του επέτρεπαν καν το μίσος προς τον εχθρό, εναντίον του οποίου αγωνιζόταν. Τέτοιο ήταν το ήθος του, που έφτασε στην κορυφή του ηρωισμού, αγγίζοντας την αγιότητα.
Ενδεικτική είναι η μαρτυρία του συναγωνιστή του και μακαριστού πλέον Σάββα Ταλιαδώρου: «Ο Μάρκος Δράκος ήταν εξαιρετικός απ’ όλους τους αντάρτες που εγνώρισα. Προτού πάμε στην ενέδρα, μας ενήστευκε. Δεν ετρώαμε πόλιπιφ, σαλμό, τσαρτελλούι. Ελιές και ποξαμαθκιά, και επαίρναμε διπλά μετά την ενέδρα να φάμε. Όμως, έβρισκε παπά και εκκλησιά και έπαιρνε την ομάδα η ώρα 9 τη νύχτα με το κερί να μας κοινωνήσει, διότι δεν εξέραμε αν θα στραφούμε πίσω.»
Στις 15 με 16 Ιανουαρίου 1957, μαζί με τέσσερεις αντάρτες του είχαν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν το κρησφύγετό τους και να καταφύγουν στον τομέα Σολέας στην περιοχή Τρουλλινός του χωριού Καλοπαναγιώτης, κατόπιν εκτεταμένων ερευνών, που άρχισαν μετά από προδοσία. Ο Μάρκος Δράκος έπεσε νεκρός σε ενέδρα μεταξύ Ευρύχου και Σινά Όρους, κοντά στα μεσάνυχτα της 18ης Ιανουαρίου 1957. Θάφτηκε από τους Άγγλους στα Φυλακισμένα Μνήματα.
Ήρωες σαν τον Μάρκο Δράκο αποτελούν για μας, τους εναπομείναντες συνεχιστές του Αγώνα τους, πρότυπα αρετής και τόλμης, ήθους και λεβεντιάς. Η προσήλωσή του στην ορθόδοξη πίστη και στην ενωτικού ας μας καθοδηγεί μέχρι την τελική επικράτηση του δικαίου μας. Αθάνατος.
«Μια λαμπρόφωτη όμως ημέρα,
που κι αυτή για πολύ δεν αργεί,
θα χυμήξουμε όλοι αντάμα
και θα πούμε το ζειν ή θανείν.»
– Μάρκος Δράκος –
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
