1η Απριλίου 1955. Με ηγέτη τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή, η ΕΟΚΑ ξεκινά το ομηρικό της έπος για την απελευθέρωση της Κύπρου από τους Βρετανούς και την Ένωση της με την Μάνα Ελλάδα. 66 χρόνια πριν οι Έλληνες της Κύπρου κάνουν την νύχτα μέρα. Οι εκρήξεις σε κυβερνητικά κτίρια, αστυνομικούς σταθμούς, τον ραδιοσταθμό και τις στρατιωτικές βάσεις Δεκέλειας ήταν το έναυσμα του όμορφου και αγνού αγώνα της ΕΟΚΑ. Η θυσία του αγωνιστή Μόδεστου Παντελή τα ξημερώματα της 1ης Απριλίου ήταν η πρώτη εκ των πολλών. Μα οι Έλληνες δεν λύγιζαν. Αντιθέτως, έπαιρναν δύναμη από αυτές, για να συνεχίσουν τον αγώνα τους διά του σκοπού.
«Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα διά την αποτίναξιν του αγγλικού ζυγού».
Πρώτη Προκήρυξη Αρχηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή (01/04/1955)
Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1950, ο Κυπριακός Ελληνισμός σύσσωμος βάζει την υπογραφή του στο Ενωτικό Δημοψήφισμα. Με την κατηγορηματική άρνηση των Βρετανών για το Δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης, η ένοπλη επανάσταση ως μέσο για να επιτευχθεί η Ένωση με τον Εθνικό κορμό αποτελούσε πλέον μονόδρομο. Ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι, αφού οι δήθεν φιλελεύθεροι Βρετανοί παρά τις υποσχέσεις που έδωσαν, δεν ήταν διατεθειμένοι να αποδεχθούν το δημοκρατικότερο αίτημα του Κυπριακού λαού.
Παρά το όσα λέγονται στην σημερινή εποχή της λήθης, ο αγώνας της ΕΟΚΑ και το αίτημα αυτού υπήρξε δικαιότατο. Τα εκατοντάδες χρόνια σκλαβιάς, δεν υπήρξαν αρκετά για να αφελληνιστεί η νοτιοανατολικότερη εσχατιά της φυλής. Οι Έλληνες τούτου του νησιού, κατάφεραν να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα, τα ήθη, τα έθιμα και κάθε τι που μυρίζει Ελλάδα. Ανέμεναν την άγια ώρα της Απελευθέρωσης. Και όταν ξεκίνησε το έπος της ΕΟΚΑ, τάχθηκαν – κατά την συντριπτική τους πλειοψηφία – δίπλα σε αυτή.
Τι και αν μεγάλη μερίδα των αγωνιστών αποτελείτο από αμούστακα παιδιά. Τι και αν κανένας τους δεν ξανακούμπησε στην ζωή του όπλο. Τι και αν υπήρχε έλλειψη οπλισμού. Βασανιστήρια, κέρφιου, δολοφονίες, προδοσίες, απαγχονισμοί. Μπροστά σε ένα Ελληνισμό, ενωμένο γύρω από το εθνικό καθήκον, τα πιο πάνω δεν τον πτοούσαν. Με το εθνικό του φρόνημα και με την σκέψη του στην Ακρόπολη, έβαλε την πατρίδα του πάνω από όλα.
Αν και στο πεδίο των μαχών, ο Αρχηγός Διγενής με τα αμούστακα παιδιά του ντρόπιασαν την Βρετανική αυτοκρατορία, εν τέλει ο σκοπός του αγώνα δεν επετεύχθη. Οι πολιτικοί ηγέτες του Ελληνισμού απέτυχαν παταγωδώς, αποδεχόμενοι να αποκτήσει ρόλο η Τουρκία στο νησί, ενώ είχε αποποιηθεί αυτού του ρόλου με την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης. Αποδέχονται το δοτό σύνταγμα «Ζυρίχης-Λονδίνου» στις 19 Φεβρουαρίου 1959, που προέβλεπε μια κουτσουρεμένη ανεξαρτησία. Η συμφωνία αυτή περιλάμβανε τις τουρκικές εγγυήσεις και πολλά άλλα ‘δικοινοτικά’ στοιχεία, τα οποία είχαν ως σκοπό την δυσλειτουργικότητα και την κατάρρευση του κράτους. Το ουσιαστικό αποτέλεσμα αυτής της συμφωνίας, ήταν η μετέπειτα εισβολή της Τουρκίας στην χώρα μας και η κατοχή του 37% του νησιού μας μέχρι και σήμερα από τον τουρκικό ζυγό.
2021 και ελάχιστα θυμίζουν την Κύπρο του τότε, τόσο από άποψης ηγεσίας, όσο και από άποψης κοινωνίας. Ο Στρατηγός Γρίβας αγωνίστηκε όλη του την ζωή για την Ελλάδα, από τα βουνά της Πίνδου ως την Μικρά Ασία, ενάντια σε κάθε εισβολέα. Στα 58 του – όταν κάποιος σήμερα θα περίμενε την σύνταξη του – ο λεβεντόγερος Διγενής στάθηκε μπροστάρης του Κυπριακού Ελληνισμού, εφαρμόζοντας τα αντάρτικα του σχέδια, και αναγκάζοντας μέχρι και ιδεολογικούς του αντιπάλους να τον εξυμνήσουν. Ενέπνευσε χιλιάδες Ελλήνων και εξακολουθεί να εμπνέει όσο κανένα άλλο ιστορικό πρόσωπο της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου. Όσο για την κοινωνία του σήμερα, η μετριοπάθεια, η ηττοπάθεια και η αδιαφορία γύρω από τα εθνικά μας θέματα, είναι πέρα για πέρα φανερή. Μια κοινωνία χωρίς αξίες και ιδανικά, με όραμα ζωής το χρήμα. Μια κοινωνία, πολιτικά ανώριμη, που δήθεν αγαπά την πατρίδα, αλλά όταν έρχεται η ώρα να εκφράσει τον πατριωτισμό της, βάζει το βόλεμα και την εξουσία πάνω από αυτόν.
Ως ΜΕΤΩΠΟ ΚΦΗΒ μνημονεύουμε και τιμούμε το έπος της ΕΟΚΑ. Το μεγαλείο αυτού του αγώνα, όπως και ο σκοπός του παραμένουν φάρος για την εθνικά σκεπτόμενη Ελληνική νεολαία και για αυτά τα ιδανικά θα αγωνιστούμε, μέχρι να υψωθεί η ιερή γαλανόλευκη από άκρη σε άκρη της Ελληνικής μας Κύπρου. Από την Αγία Τηλλυρία μέχρι τον Απόστολο Αντρέα. Οι ήρωες δεν θυσιάστηκαν για καμιά ομοσπονδία και είναι χρέος μας να αγωνιστούμε για την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού, στα χώματα που πότισαν με το αίμα τους οι πρόγονοί μας.
ΖΗΤΩ Η ΕΟΚΑ
ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ
ΕΛΛΑΣ ΚΥΠΡΟΣ ΕΝΩΣΙΣ
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
