Ο ενεργός ρόλος της νεολαίας στα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα του τόπου μας είναι καίριας σημασίας για ένα καλύτερο μέλλον. Άλλωστε, πρόοδος χωρίς νέους δεν θεωρείται πρόοδος. Όμως, υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ της ωφέλιμης συμμετοχής στα κοινά και της προβληματικής. Λεπτή γραμμή την οποία πρέπει να αντιληφθεί ο καθένας που προτίθεται να στηρίξει γενικότερα νεοεμφανιζόμενους στην πολιτική σκηνή, πόσο ακόμα νέους.
Η νεολαία σήμερα, όπως και σε κάθε άλλη εποχή, διακατέχεται από κάποια χαρακτηριστικά που κάποιος πολύ εύκολα θα μπορούσε να επισημάνει ως αμετάκλητα· χαρακτηριστικά τα οποία μεταφέρονται και στη συμμετοχή της στην πολιτική. Πολλά, όμως από αυτά τα χαρακτηριστικά, εμπίπτοντας σε αυτή την κατηγορία της λεπτής γραμμής που προαναφέρθηκε, είναι αρνητικά και δύνανται να καταστούν καταδικαστικά για το μέλλον. Πολύ ορθά κάποιος μπορεί να θεωρήσει ότι στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνεται η «αφέλεια». Πράγματι, η αφέλεια είναι κάτι που μπορεί να κοστίσει σε ένα άνθρωπο πολλά, έτι περισσότερα στο σύνολο της κοινωνίας όταν διεισδύει στην πολιτική αφού, ένεκα της αφέλειας αυτού που λαμβάνει τις αποφάσεις, πλέον καθίσταται επιβλαβής για το σύνολο και όχι εξατομικευμένα. Αναμφίβολα όμως, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι, οι νέοι οι οποίοι μπαίνουν στην πολιτική δεν είναι αφελείς και το έχουν ουκ ολίγες φορές αποδείξει όντας οι καλύτεροι εκπρόσωποι της γενιάς μας στο κάθε πολιτικό σώμα.
Άρα, ποιο χαρακτηριστικό της νεολαίας είναι το πιο κρίσιμο στο να καθοριστεί η θέση της γραμμής; Φυσικά είναι η «δίψα» για ανάδειξη, απόδειξη, και ανέλιξη. Ανάδειξη στον οργανισμό που εντάσσεται ο καθένας. Απόδειξη στον εαυτό του, το στενό του περιβάλλον και τους κομματικούς ηγέτες, δηλαδή και εντός και εκτός οργανισμού. Ανέλιξη σε προσωπικό, πολιτικό και οργανικό επίπεδο. Αυτοί οι παράγοντες λοιπόν καθορίζουν την θέση της λεπτής γραμμής για κάθε νεοεμφανιζόμενο, ειδικότερα όμως για τους νέους, οι οποίοι είναι σε ηλικία όπου μαζί με την νεότητα φέρουν και πολλές φιλοδοξίες, μα και το άλλο τραγικό χαρακτηριστικό που διακατέχει τη νεολαία σήμερα, που δεν είναι άλλο από την «ικεσία».
Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε τους νέους που κατέρχονται ως υποψήφιοι στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές να χρησιμοποιούν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ) για την προβολή των υποψηφιοτήτων τους. Η χρήση των ΜΚΔ είναι ακριβώς αυτό που συνάδει με τους νέους του 2021, όχι μόνο λόγω πανδημίας, αλλά λόγω της διόδου που προσφέρουν για ενασχόληση με τα κοινά, κατά κύριο λόγω από την νεολαία.
Αυτοί οι φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι λοιπόν που κατέρχονται υποψήφιοι ή που στηρίζουν υποψήφιους, χρησιμοποιούν πάντα την λέξη «ΑΛΛΑΓΗ». Ο προβληματισμός όμως ξεκινά μόλις κάποιος προσπαθήσει να συνταυτίσει την «αλλαγή» με το χαρακτηριστικό της δίψας στους νεοεισερχόμενους και ειδικότερα στη. Τι σημαίνει αλλαγή; Τι σημαίνει «αλλαγή» όταν κάποιος καθίσταται υποκείμενο φθοράς στον βωμό της κομματικής πολιτικής; Τι σημαίνει αλλαγή όταν, άνευ αντιλογίας, η ένταξη κάποιου σε ένα οργανισμό ήταν η μόνη του διέξοδος από τη στασιμότητα, ενόψει του ότι αναμφίβολα χωρίς την ένταξη του, στον οργανισμό αυτό, δεν θα είχε μέλλον στην πολιτική; Άξιο δε αναλογισμού είναι επίσης το πως αυτοί οι νέοι θα φέρουν την «αλλαγή» που υπόσχονται, λαμβανομένου υπόψη του ότι από τα χαμηλά στρώματα κάθε οργανισμού έφτασαν στο σήμερα με μόνο τους όπλο τον κομματικό ενδοτισμό.Αυτές είναι οι ερωτήσεις που ο καθένας μας καλείται να απαντήσει. Διότι, εάν στην τελική επέλθει η «αλλαγή» αλλά δεν μας οδηγήσει προς ένα καλύτερο αύριο, σίγουρα δεν θα έχει προκληθεί λόγω αφέλειας, αλλά λόγω δίψας. Και όταν ο λόγος θα είναι η δίψα, τότε δεν θα μιλάμε πλέον για αλλαγή, αλλά για καρποφορία του μπολιάσματος με το κομματικό στοιχείο που υπέστησαν οι νέοι με την περίληψή τους στον οργανισμό και έναρξη πλέον της μετάλλαξης των νέων αυτών – κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν – σε αυτούς που εμείς θέλαμε να ξεφορτωθούμε.
Όσοι νέοι λοιπόν επιθυμούν με την δική τους παρουσία στα κοινά να φέρουν την αλλαγή, και ειδικότερα όσοι πρέπει συνάμα να είναι ακόλουθοι ήδη εδραιωμένων κομματικών οντοτήτων, καλό θα ήταν να το έχουν αυτό κατά νου. Για να έρθει η αλλαγή πρέπει να καταφέρουν να αποβάλουν το μπόλιασμα στο οποίο υπεβλήθηκαν από το κόμμα, να αφήσουν τον κύριο τους κορμό, ήτοι τους εαυτούς τους, να αναλώσουν τη δύναμη που τους προσφέρει η κοινωνία ως άτομα και να μεγαλουργήσουν χωρίς το μπόλιασμα αυτό. Και μόνο τότε θα καταφέρουν να αλλάξουν και τους δικούς τους οργανισμούς και το μέλλον αυτού του ανέκαθεν μπολιασμένου τόπου.
Υστερόγραφο Σημείωμα:
Αγαπητή νεολαία,
Η ανάγκη να καθορίζουμε εμείς το μέλλον μας είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Για να πετύχουμε ένα καλύτερο αύριο, για να έχουμε ένα καλύτερο κόσμο να ζήσουμε και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, πρέπει να γίνουμε ενεργοί πολίτες. Πιο ενεργοί από αυτούς που θέλουν να αυτοαποκαλούνται ενεργοί, μα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μερικά μπολιάσματα ικεσίας. Μόνο τότε θα έχουμε φωνή. Μόνο τότε οι εκπρόσωποι μας θα εκπροσωπούν πρώτα εμάς και μετά τα κόμματά τους.
Εκδώστε λοιπόν εκλογικά βιβλιάρια. Κατέλθετε στις κάλπες. Ψηφίστε με γνώμονα το μέλλον της κοινωνίας μας και όχι το οικογενειακό κομματικό σας υπόβαθρο. Ψηφίστε ανθρώπους με όραμα πραγματικής αλλαγής και όχι μπολιασμένης. Ψηφίστε ως όντα που θέλουν να δουν πραγματική αλλαγή και όχι ως μαριονέτες. Κάψτε το μπόλιασμα του κομματικού ενδοτισμού, κάντε το μαύρο σαν το αύριο που λάβαμε από τους προηγούμενους που μας υπόσχονταν αλλαγή και αφήστε τον καρπό που κρύβει ο καθένας μέσα του να ανθίσει. Ψηφίστε!
Ανδρέας Γεωργίου
Ένας ακόμα νέος.
*Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ” την Κυριακή 28/02/2020 (https://simerini-live-2ef083b48b0048fea3f61faa6-eaa9570.divio-media.com/documents/SHMERINI_15080_28.02.2021.pdf)
