Σαν σήμερα 11/10/1958 περνά στην αθανασία ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ, Φιλιππίδης Χαράλαμπος.
Από τη γέννησή του, το 1939 στο χωριό Αρόδες, έμεινε ορφανός από μητέρα και ύστερα από λίγο καιρό έχασε τον πατέρα και τον παππού του. Την ανατροφή του ιδίου και της αδερφής του Παρασκευής ανέλαβε η γιαγιά του, Ευανθία Αβερκίου. Αφού αποφοίτησε από τη Σχολή της Λέρου, ο Χαράλαμπος ξεκίνησε να εργάζεται ως υδραυλικός.
Μπήκε στις τάξεις της ΕΟΚΑ με την έναρξη του αγώνα και ανέλαβε καθήκοντα στο εκτελεστικό της πόλης Πάφου. Μία από τις αποστολές που είχε αναλάβει ήταν η εκτέλεση του Σαμί Χουλουσί, Τούρκου αστυνομικού και πληροφοριοδότη των Άγγλων. Η απόπειρα, η οποία έγινε μαζί με το συναγωνιστή του Γεώργιο Γιάγκου-Τζώρτζη, απέτυχε αφού η σφαίρα βρήκε τον αξιωματικό στο μάτι και επέζησε. Μετά το συμβάν οι Άγγλοι επέβαλαν κατ’ οίκον περιορισμό και συνέλαβαν τον Φιλιππίδη ο οποίος μετ’ έπειτα αναγνωρίστηκε σε αναγνωριστική παράταξη από Τουρκάλα, που διέμενε σε κοντινό σπίτι από το σημείο της απόπειρας. Ωστόσο ο Χαράλαμπος αθωώθηκε στο δικαστήριο λόγω αμφιβολίας της μαρτυρίας που έδωσε η Τουρκάλα.
Ο συναγωνιστής του Γεώργιος Γιάγκου – Τζιωρτζής μαρτυρεί:
“Δυο – τρεις μέρες μετά την αθώωσή του, τον είδα να κάθεται έξω από το καφενείο στην Πάφο. Δυο Άγγλοι αξιωματικοί, μαζί με το γιο του αξιωματικού που δέχτηκε την επίθεσή μας, αστυνομικός και αυτός, τον πλησίασαν και τον συνέλαβαν. Την επομένη κυκλοφόρησε η φήμη ότι δραπέτευσε και δεν τον ξαναείδαμε”.
Στο επίσημο ανακοινωθέν τους οι Άγγλοι ανέφεραν ότι ο Χαράλαμπος Φιλιππίδης δραπέτευσε, ενώ οδηγείτο προς υπόδειξη κρησφυγέτου αγωνιστών της ΕΟΚΑ.
Μια ακόμη αξιόλογη μαρτυρία για το χαμό του Χαράλαμπου είναι αυτή του τότε ομαδάρχη της ΕΟΚΑ στην Πάφο, Μιχάλη Παπαντωνίου:
«Στο Κτήμα ο Φιλιππίδης βασανίστηκε ανελέητα. Αγωνιστές που ήταν εκείνη την περίοδο κρατούμενοι στο Κτήμα και τον είχαν δει, μου είχαν πει ότι τον βασάνισαν φρικτά. Κάθε φορά που σταματούσαν οι βασανισμοί τον έβαζαν πίσω στο κελί του και μετά πάλι από την αρχή. Σε κάποια στιγμή, μάλιστα, που κατάλαβε ότι ήταν στα τελευταία του, φώναξε μέσα από το κελί που τον είχανε: «Ρε κοπέλια, εγώ εν να πεθάνω, με βασανίζουν, με χτυπούν στο στομάχι, με χτυπούν παντού, αλλά δεν θα πω τίποτα για κανένα». Εκεί στα ανακριτήρια πέθανε ο Φιλιππίδης και τον εξαφάνισαν. Είπαν ψέματα ότι δραπέτευσε κάπου στο δάσος της Πυκνής που τον είχαν πάρει για υπόδειξη κρησφυγέτων. Πήγαν κάπου και τον έθαψαν για να μην μπλέξουν.»
Ως ΜΕΤΩΠΟ ΚΦΗΒ τιμούμε τη θυσία του αγωνιστή Χαράλαμπου Φιλιππίδη, ενός ακόμη Έλληνα Κύπριου που προτίμησε το θάνατο από την απαξίωση της τιμής και του ήθους του, με γνώμονα τον αγώνα για Ένωση και Λευτεριά.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
