Σαν σήμερα, 14 Μαρτίου 1956, δολοφονείται από αγγλικά πυρά ο επτάχρονος Δημητράκης Δημητριάδης, ο πιο μικρός ήρωας του Αγώνα.
Την 14η Μαρτίου 1956, κατά την διάρκεια διαδηλώσεων διαμαρτυρίας για την εξορία των τότε πολιτικών αντιπροσώπων του Κυπριακού Ελληνισμού (Αρχ. Μακάριος, Μητρ. Κυπριανός, Π. Παπασταύρου και Π. Ιωαννίδης), κινητοποιήθηκαν μεγάλες δυνάμεις ασφαλείας από τους αποικιοκράτες. Οι φοιτητές της «Εμπορικής Σχολής», που διοργάνωναν την διαμαρτυρία, ακολουθούμενοι από τους μικρούς μαθητές της «Σχολής Καλογερά», κατέφυγαν στην εκκλησία του Αγίου Λάζαρου, ηχώντας τις καμπάνες. Εκεί, περικυκλώθηκαν από Άγγλους Στρατιώτες οι οποίοι τους έριχναν δακρυγόνα, ενώ η Νεολαία απαντούσε με πέτρες.
Λίγο παρακάτω, στην σημερινή οδό «Δημητράκη Δημητριάδη» ομάδα στρατιωτών κατέβηκε από το όχημά της και κρύφτηκε πίσω από τοίχο. Μια ομάδα νεαρών που τους είδε, ξεκίνησε να αποχωρεί από τον δρόμο για να αποφευχθούν τα χειρότερα, όμως ο Δημητράκης δεν αποχωρούσε μαζί τους. Ο Δημητράκης συνέχισε την δική του μάχη. Ο Δημητράκης συνέχισε να λιθοβολεί τους οπλισμένους στρατιώτες. Ένας εγγλέζος, χωρίς να προειδοποιήσει, χωρίς να σκεφτεί το νεαρό της ηλικίας του, σημαδεύει και πετυχαίνει ένα παιδί δευτέρας δημοτικού πάνω στο κεφάλι. Ο Δημητράκης μεταφέρεται στο νοσοκομείο με μια σφαίρα καρφωμένη πάνω από το δεξί του μάτι, απλά για να διαπιστωθεί ο θάνατος του.
Η μαχητικότητα του μικρού ήρωα, αντικατοπτρίζει την μαχητικότητα που είχε η Ελληνική Νεολαία. Αρετή που δυστυχώς απουσιάζει από την πλειοψηφία της σημερινής Νεολαίας.
«-Και συ σκλαβόπουλο, γιατί θλιμμένο στέκεις και θωρείς;
Μήπως να πολεμήσεις δεν μπορείς;
-Όπλο δεν έχω, Καπετάνιο.
-Να, τις κοτρώνες, αρκετές για σένα, τον μικρούλη.
Και αρπάζει ο ήρωας ο μικρός,ο πιο μικρότερος απ’ όλους, κοτρώνες.
Για να φέρει Λευτεριά»
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
