Επί της ευκαιρίας της 30ης επετείου της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου, διαβάσαμε από νωρίς το πρωί ακόμα ένα παραλληλισμό μεταξύ Βερολίνου και Λευκωσίας. Αυτή τη φορά από τον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας Νίκο Δένδια, αυτοαποκαλούμενο «πατριώτη», πρώην πολέμιο και νυν υποστηριχτή της συμφωνίας των Πρεσπών.
Τι εννοεί ο ποιητής «ήρθε η ώρα να πέσει το «τείχος της Λευκωσίας»»; Ξανά και ξανά η τελευταία μοιρασμένη πρωτεύουσα της Ευρώπης από προϊόν εισβολής και κατοχής πλασάρεται ως προϊόν εσωτερικής διαμάχης. Ξανά και ξανά το μοιρασμένο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας εξισώνεται με το ψευδοκράτος του κατακτητή. Ξανά και ξανά υποσκάπτεται η πράσινη γραμμή, η γραμμή κατάπαυσης του πυρός και υποβιβάζεται σε φτιαχτό τοίχος.
«Εδώ δεν είναι Βερολίνο» φώναζαν το 2007 στο οδόφραγμα Λήδρας οι αυτόνομοι μαθητές μπροστά στους σημερινούς επινοητές του γλωσσαρίου που διαδήλωναν για το άνοιγμά του. Εδώ δεν είναι Βερολίνο, γιατί η Λευκωσία δεν διαμοιράστηκε για οικονομικούς και ιδεολογικούς λόγους μετά από ήττα σε Παγκόσμιο Πόλεμο. Εδώ δεν είναι Βερολίνο, γιατί τα οδοφράγματα δεν κτίστηκαν ως τοίχος για να μην διαφεύγουν οι Ανατολικοί στη Δύση εν μέσω ψυχρού πολέμου. Εδώ δεν είναι Βερολίνο, γιατί στην άλλη πλευρά της πράσινης γραμμής μας περιμένουν 40 χιλιάδες Τούρκοι Στρατιώτες και άλλες τόσες χιλιάδες ξένοι παράνομοι κάτοικοι προϊόν εποικισμού.
Κάθε φορά που ακούω την λέξη Βερολίνο, θυμάμαι το σύνθημα που μου έκανε τόση εντύπωση στην πρώτη αντικατοχική πορεία μου. Το σύνθημα που δεν μιλά απλά για σύσσωμο τον κυπριακό ελληνισμό «από αριστερά μέχρι δεξιά, όλοι στον αγώνα για την λευτεριά», αλλά μιλά για παγκόσμια επέκταση του αγώνα και για έξυπνη εξωτερική πολιτική. Και πλέον ως φοιτητής στο Ηνωμένο Βασίλειο, ως κάποιος που καθημερινά απαντάει ενοχλημένος στην ερώτηση «are you from the Greek or the Turkish side», αντιλαμβάνομαι πλήρως το βάθος αυτού του συνθήματος.
«ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΦΩΝΑΖΩ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ,
ΕΔΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΕΡΟΛΙΝΟ»
Ανδρέας Γεωργίου
Πρόεδρος Δ.Σ ΜΕΤΩΠΟΥ Κυπρίων Φοιτητών Η.Β
