You are currently viewing ΙΣΑΑΚ – ΣΟΛΩΜΕ, ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΧΝΩ ΠΟΤΕ

Ολοκληρώθηκαν φέτος 22 χρόνια από την άνανδρη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ από τ/κ διαδηλωτές και ομάδες των γκρίζων λύκων. Εξοικειωμένοι οι κατακτητές με το «πολλοί εναντίον λίγων», στην συγκεκριμένη περίπτωση πολλοί εναντίον ενός, ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου τον Τάσο Ισαάκ, ο οποίος άφησε πίσω του ένα κοριτσάκι, αγέννητο ακόμα.

Παρότι μέλη των Ηνωμένων Εθνών ήταν παρόντα, παρέμειναν απλοί θεατές και δεν έκαναν τίποτε. Συνένοχοι και αυτοί, μαζί και με τις δικές μας, εκάστοτε ηγεσίες της Κυπριακής Δημοκρατίας που επιτρέπουν, μετά από τόσα χρόνια, στους δολοφόνους του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού να κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι, παρότι υπάρχουν αδιάσειτα ντοκουμέντα και καταγεγραμμένα ονόματα.

Τρείς μέρες αργότερα, σαν σήμερα, στις 14 Αυγούστου 1996, πραγματοποιείται η κηδεία του Τάσου Ισαάκ. Με το πέρας της, φίλοι, συγγενείς και απλός κόσμος μεταβαίνουν στο οδόφραγμα Δερύνειας για κατάθεση στεφάνων και για να διαμαρτυρηθούν για την δολοφονία του Τάσσου Ισαάκ.

Το αίμα βράζει, τα συναισθήματα έντονα όσο ποτέ, και τότε ο Σολωμός Σολωμού περνάει από τον έλεγχο ασφαλείας και μπαίνει μέσα στην ουδέτερη ζώνη με σκοπό να ανεβεί επάνω στον ιστό και να κατεβάσει την τούρκικη ημισέλινο.

Μπροστά στα έντρομα μάτια των παρευρισκομένων, οι σφαίρες από το όπλο του Σενάν Ακίν τραυματίζουν θανάσιμα τον Σολωμό, οδηγόντας τον στο Πάνθεον των ηρώων, εκεί όπου τον περίμενε ο ηρωικός ξάδερφος του, Τάσος Ισαάκ.

Οι ψυχές τους μπορεί να εγκατέλειψαν το σώμα τους, έγιναν όμως φάρος για όλους εμάς, διδάσκοντας μας πώς πρέπει να αγωνιζόμαστε για αυτά στα οποία πιστεύουμε, την αξιοπρέπεια μας και τη λευτεριά μας.

Τα έντονα ακόμα στις μνήμες μας, γεγονότα του 1996 οφείλουν όμως να μας υπενθυμίζουν και το με ποιους έχουμε να κάνουμε.

Οι συνομιλίες για την δήθεν επίλυση του Κυπριακού στα πλαίσια της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας δεν οδηγούν πουθενά, γι’ αυτό καλούμε για ακόμη μια φορά την κυβέρνηση να αλλάξει πορεία πλεύσης αλλά και να σταματήσει να υποβαθμίζει εαυτόν, δίνοντας συγκατάθεση στις συνεχόμενες και απαράδεκτες απαιτήσεις του κατακτητή, συμπεριλαμβανομένης και της πιο πρόσφατης, που αφορούσε το άνοιγμα του οδοφράγματος του Λιμνίτη με σκοπό την δίοδο 66 λεωφορείων τα οποία μετέφεραν 1300 τούρκους οι οποίοι σκόπευαν να γιορτάσουν τον βομβαρδισμό της Τηλλυρίας το 1964, περνώντας παρανόμως στον θύλακα των Κοκκίνων.

Είναι καιρός να αντιληφθούν οι κυβερνόντες πως τέτοιες ενέργειες υποτιμούν την νοημοσύνη των πολιτών και αγγίζουν επικίνδυνα τα όρια της κρατικής μας ύπαρξης.

Εμείς παραμένουμε πιστοί στις πράξεις αυτών που υπέγραψαν με το αίμα τους τις εντολές που μας έδωσαν – Εξ΄ άλλου ήταν γραμμένο στη μπλούζα του: «Απελευθέρωση η μόνη λύση».

Γραφείο Τύπου
Μέτωπο Κυπρίων Φοιτητών Η.Β.