Την 25η Μαρτίου 1821 ο Ελληνισμός ξεσηκώνεται ενάντια στους Οθωμανούς κατακτητές έπειτα από 400 και πλέον χρόνια σκλαβιάς με σύνθημα εκείνο το «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ» το οποίο βρίσκεται ενσωματωμένο στη σημαία του Έθνους μας. Τέσσερις ολάκεροι αιώνες οθωμανοκρατίας δεν κατέστησαν αρκετοί να γονατίσουν και να σβήσουν το αρχέγονο ελληνικό έθνος. Μια χούφτα Ελλήνων, έπειτα από 4 αιώνες κατοχής, 400 χρόνια βαρβαρότητας και δεκάδες γενιές καταπίεσης και παιδομαζώματος βρήκε το σθένος να επαναστατήσει ενάντια στην τότε υπερδύναμη και να διεκδικήσει το αναφέρετο δικαίωμα του ανθρώπου για Λευτεριά και Αυτοδιάθεση.
Η λαός της Κύπρου, ως αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνισμού, δήλωσε παρόν και στάθηκε δίπλα στους Ελλαδίτες αδελφούς με έμψυχο και άψυχο υλικό. Ο φόβος των Οθωμανών για εξάπλωση της επανάστασης στην Κύπρο αποτέλεσε την αιτία για τη σφαγή του Αρχιεπίσκοπου Κυπριανού και άλλων θρησκευτικών ηγετών. Μια σφαγή της οποίας το αποτέλεσμα αποτυπώθηκε πολύ εύστοχα μέσα από τους στίχους του Βασίλη Μιχαηλίδη:
«Σφάξε μας ούλους τζι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάτζιν,
κάμε τον κόσμον ματζιελλειόν τζιαι τους Ρωμιούς τραούλλια,
αμμά ξέρε πως ύλαντρον όντας κοπεί καβάτζιν
τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια».
Πέραν από τον αξιοσημείωτο ηρωισμό που επέδειξε η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνισμού, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε και στα κακώς έχοντα κατά τη διάρκεια αλλά και με το πέρας της ελληνικής επανάστασης. Το δίλημμα για το αν ήταν ρεαλιστική και εφικτή η επικράτηση επί των Οθωμανών οδήγησε ορισμένους Έλληνες να δηλώσουν υποταγή στους Οθωμανούς. Το δίλημμα αυτό απαντήθηκε εκ των υστέρων με την έκβαση της ίδιας της επανάστασης αλλά και εκ των προτέρων από την περιβόητη φράση του Θεόδωρου Κολωκοτρόνη:
«Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!».
Δυστυχώς, μετά το πέρας της επανάστασης επικράτησε η διχόνοια που είχε ως αποτέλεσμα ένας εκ των επιφανών ηρώων της επανάστασης, ο Γέρος του Μοριά, να φυλακιστεί κατηγορούμενος για ‘εσχάτη προδοσία’. Αυτή δεν ήταν η τελευταία φορά που ο ελληνισμός στρέφεται σε εμφύλιες διαμάχες και συρράξεις έπειτα από εθνικές επιτυχίες. Παρόμοιες καταστάσεις βιώσαμε και στον εθνικό διχασμό μετά την απελευθέρωση από τη φασιστική Γερμανία αλλά και στην Κύπρο μετά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ.
Η απάντηση ενάντια στη διχόνοια ανάμεσα στους Έλληνες ήρθε από τον ίδιο τον Κολωκοτρώνη κατά την αποφυλάκισή του ο οποίος απευθυνόμενος στον ελληνικό λαό είπε τα εξής:
«Έλληνες! Πριν βγω στ’ Ανάπλι, έριξα στη θάλασσα τα πικρά τα περασμένα. Κάντε και σεις το ίδιο… Εκεί στο λάκκο μέσα ρίξτε και τα μίση τα δικά σας»
Η Ελληνική επανάσταση και κατ’ επέκταση τα λόγια του Κολοκοτρώνη αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία πρέπει να χτίσουμε τον αγώνα για απελευθέρωση της Κύπρου μας. Οφείλουμε να αφήσουμε στην άκρη τα πάθη και τη διχόνοια του παρελθόντος και να αγωνιστούμε για την επιστροφή στις κατεχόμενες πατρίδες μας. Όταν διακυβεύεται η αυτοδιάθεση και η κυριαρχία ενός λαού επί των εδαφών του και επί της καθημερινότητας του δεν υπάρχουν έμμεσες λύσεις και συμβιβασμοί παρά μόνον μία λύση – η ενότητα και ο αγώνας απελευθέρωση. Τα 400 χρόνια σκλαβιάς τα οποία άφησαν αναλλοίωτο τον ελληνισμό αποδεικνύουν ότι τα χρονοδιαγράμματα δεν μπορούν να τίθενται ενοποιών μας ως απειλή. Ο ελληνισμός δεν πεθαίνει, η μνήμη δε σβήνει και η γη μας δεν παραδίδεται σε αλλότριους κατακτητές:
«Όχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μήτε πέτρα απάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνάμε. Μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε. Και μην ελπίζεις πως τη γη μας θα την κάνεις δική σου, βγάλ’ το από το νου σου».
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
