Είναι κοινώς αποδεκτό ότι το κυπριακό αποτελεί ένα πολύπλευρο πρόβλημα εισβολής, κατοχής αλλά και επεκτατικών βλέψεων της Τουρκίας στην περιοχή, λόγω της ατιμωρησίας που επέδειξαν οι διεθνείς παράγοντες στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έχει διαπράξει η χώρα αυτή. Σήμερα όμως προσπαθούμε να λύσουμε το πρόβλημα σε δικοινοτικό επίπεδο με συνομιλητή τον κατοχικό ηγέτη. Πώς όμως καταλήξαμε σε αυτή την κατάσταση και ποιος ευθύνεται για την ασταμάτητη κατρακύλα που βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας όλα αυτά τα χρόνια;
Οι στόχοι μας, σαν κράτος, επηρεάζονται άμεσα από την ανεπάρκεια της πολιτικής ηγεσίας να ενδυναμώσει την ΚΔ και έτσι να βρεθούμε σε μια πιο προνομιακή θέση στη σκακιέρα του κυπριακού. Αλλά εξίσου μεγάλη ευθύνη φέρει και ο λαός και όχι μόνο οι πολιτικοί. “Όμοιος ομοίω αεί πελάζει” έλεγε ο Πλάτωνας. Αν ένας βουλευτής επανεκλεγεί τότε σημαίνει ότι η δουλειά του έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, την επανεκλογή του. Άρα γιατί να αλλάξει στάση; Οι βουλευτές μας και οι υπόλοιποι πολιτικοί μας σήμερα δε θέτουν στόχους με χρονικό διάστημα περάτωσης πάνω των πέντε ετών διότι δε θα έχουν κάτι απτό να επιδείξουν με το τέλος της θητείας τους. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η στρατηγική σε τέτοια ζητήματα χρειάζεται χρόνια να κτιστεί και να επιφέρει αποτελέσματα, καταλαβαίνουμε γιατί οι πολιτικοί μας αναλώνονται σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες, οι οποίες δεν είναι χρονοβόρες, αντί σε ένα πιο μακροπρόθεσμο στόχο. Παρακάτω, παρουσιάζονται μερικά παραδείγματα της πολιτικής ένδειας στην οποία έχει πέσει η χώρα μας.
“Το κλειδί του κυπριακού βρίσκεται στην Τουρκία”
Η γνωστή αυτή φράση έχει ειπωθεί από τους πλείστους πολιτικούς της κυπριακής πολιτικής σκηνής. Αν το κλειδί είναι όντως στην Τουρκία τότε σε αυτή εναπόκειται να αποφασίσει πότε θέλει λύση και φυσικά θα είναι μια λύση τουρκικών προδιαγραφών. Το μεγαλύτερο ρόλο στη λύση του κυπριακού προβλήματος πράγματι μπορεί να τον διαδραματίσει η Τουρκία αλλά το κλειδί δεν είναι ένα και σίγουρα δεν είναι η μόνη χώρα που το κρατά. Το κλειδί της λύσης βρίσκεται στην κατανομή ισχύος στο υποσύστημα της Νοτιοανατολικής Μεσογείου αλλά και του διεθνούς συστήματος. Το επιχείρημα ότι το κλειδί βρίσκεται στην Άγκυρα είναι απλά ένα πολύ βολικό άλλοθι των πολιτικών ηγεσιών για να δικαιολογήσουν την απραξία τους. Με αυτό το σκεπτικό, οι πολιτικοί χειρισμοί στο κυπριακό εκ μέρους της ΚΔ είναι απλώς αντανακλαστικοί;
Απόφαση “Δημόπουλος” 2010
Η απόφαση αυτή είναι ακόμα ένα παράδειγμα της πολιτικής ανεπάρκειας της χώρας μας. Η πολιτική ηγεσία στήνει στον τοίχο τον κυπριακό Ελληνισμό και με το πιστόλι στον κρόταφο τον εκβιάζει για μια γρήγορη λύση αλλιώς το ξεπούλημα των κυπριακών περιουσιών είναι προ των πυλών. Η απόφαση αυτή χρησιμοποιείται κατά κόρον για να δικαιολογήσει τις υποχωρήσεις της η πολιτική μας ηγεσία στις διαπραγματεύσεις. Σύμφωνα με την άποψη πολλών νομικών, η ΚΔ θα μπορούσε να κινηθεί νομικά εναντίον της απόφασης αυτής η οποία αναφέρεται και στο σχέδιο Ανάν και ακόμα δεν αφαιρεί το δικαίωμα ιδιοκτησίας από τον ιδιοκτήτη.
Επιβολή ρατσιστικής λύσης μέσω ψευδοπροοδευτισμού παιδείας
Οι διαπραγματεύσεις για τη λύση μετρούν χρόνια και τώρα πιο πολύ από ποτέ οι υποστηρίζοντες τη ΔΔΟ προσπαθούν να διατηρήσουν ένα κλίμα ευφορίας και σε αυτό εντάσσεται και η καλλιέργεια μιας κουλτούρας συμφιλίωσης. Η νεοσύστατη Επιτροπή Παιδείας είναι ένα πρόσφατο παράδειγμα προς αυτή τη κατεύθυνση. Μάλιστα, μέλος της επιτροπής παιδείας είχε πει ότι το “Δεν Ξεχνώ” είναι σοβινιστικό σύνθημα και τα τραγικά γεγονότα του 1963-64 και του 1974 τα διδάσκουμε στα σχολεία μας ως μονομερή αφήγηση των γεγονότων. Εντούτοις, το ζήτημα είναι κατά πόσον αυτή η προσέγγιση στο πρόβλημα είναι και η σωστή. Η προσέγγιση της “ειρηνικής συμβίωσης” όπως μας την παρουσιάζουν οι περισσότεροι πολιτικοί σήμερα μόνο ρεαλιστική δεν είναι και αυτό το γνωρίζουν οι πάντες. Η λύση αυτή διαταράσσει τη διεθνή έννομη τάξη και παράγει δίκαιο από την αδικία. Η χωρίς αποτελέσματα πολιτική που ακολουθείται στο κυπριακό, οδήγησε τους πολιτικούς μας σε ένα φαινομενικά πιο ρεαλιστικό στόχο: να πείσουν τους Ελληνοκύπριους να συμβιώσουν ειρηνικά με τους Τουρκοκύπριους, αδιαφορώντας για την πραγματική αιτία του κυπριακού προβλήματος και τον τουρκικό επεκτατισμό, υποβιβάζοντας το σε ένα δικοινοτικό πρόβλημα που προέκυψε από τον εθνικισμό των Ελλήνων Κυπρίων της νήσου. Διότι ο μόνος τρόπος για να είναι βιώσιμη μια τέτοια άδικη λύση είναι να ξεχάσουμε την ιστορία και την ελληνικότητά μας.
Με αυτή τη νοοτροπία εξουσίας δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος εκκόλαψης πολιτικών ιδεών και ανθρώπων που είναι εντελώς ανεπαρκείς. Καλούμε τον κυπριακό λαό να κλείσει τα αυτιά του στις Σειρήνες της φαυλότητας αυτής και να αντιληφθεί πως η πολιτική που ακολουθείται σήμερα έχει πτωχεύσει. Καλούμε και την πολιτική ηγεσία της ΚΔ να κατανοήσει πως η λύση του κυπριακού δε βρίσκεται στην νουθέτηση των Ε/κ με τις “μαξιμαλιστικές” απόψεις περί δικαίου αλλά στο ότι η Τουρκία πρέπει να συμμορφωθεί επιτέλους με το διεθνές δίκαιο και να πληρώσει για τα ποικιλάριθμα εγκλήματά της ώστε να μην τα διαπράξει και στο μέλλον. Οι δυνατότητες αύξησης των συντελεστών ισχύος της ΚΔ υπάρχουν απλά πρέπει ορθά, οργανωμένα και συλλογικά να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις προς αυτή τη κατεύθυνση. Η στρατηγική μας στοχοθεσία πρέπει να είναι μακροπρόθεσμη, συμπαγής και υπερκομματική, όπως άλλωστε και των γειτόνων μας…
Αριστείδης Ζήνωνος
Γραμματέας Αποδήμων και Διεθνών Σχέσεων
Μετώπου Κυπρίων Φοιτητών Ην. Βασιλείου
