Μια μικρή αναδρομή στα ΜΜΕ και στις δηλώσεις διάφορων ατόμων, πολιτικών και μη, είναι αρκετή για να γίνει αντιληπτό πως το κυπριακό ζήτημα «λύθηκε», τουλάχιστον επικοινωνιακά. Στην πράξη όμως;
Η διαμόρφωση του όλου σκηνικού προδίδει την ύπουλη κατάσταση την οποία προσπάθησαν να δημιουργήσουν Αναστασιάδης και Ακιντζί, οι οποίοι επέλεξαν επιδεικτικά να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού. Το κλίμα που επικρατεί και η προβολή του κυπριακού μέσα από δηλώσεις εντυπωσιασμού την στιγμή που το χάσμα σε ζητήματα όπως αυτό του περιουσιακού, της εγκατάστασης και το πρόβλημα των παράνομων φαντάζει αχαλίνωτο λέει πολλά.
Το χάσμα μεταξύ των αιτημάτων της Άγκυρας δια των τ/κ υπόδουλών της φαντάζει αχαλίνωτο στις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις που τόσο προκλητικά θέτει ο κατακτητής. Το γεγονός ότι μια λύση φαντάζει τόσο απόμακρη ακόμη και μέσα από αυτό το καταδικασμένο να αποτύχει ομοσπονδιακό μόρφωμα, δημιουργεί προβληματισμό όσων αφορά την επίσημη γραμμή που ακολουθούμε ως κράτος. Μια γραμμή που συμπλέει με τη στρατηγική της άγκυρας όπως εκπονήθηκε για πρώτη φορά από το Νιχάτ Ερίμ το 1956 και συνεχίζει να αποτελεί το διαχρονικό και πάγιο στόχο της κατοχικής Τουρκίας. Αυτές οι εξελίξεις αναδεικνύουν και αποδεικνύουν για πολλοστή φορά πως η τουρκική αδιαλλαξία και η τάση του νέο-οθωμανικού κράτους για περισσότερη επιρροή στην εξουσία δεν μπορεί να αντισταθμιστεί αλλά ούτε και να σταματήσει μέσω δικών μας υποχωρήσεων. Η προσπάθεια του νυν ΠτΔ Νίκου Αναστασιάδη να προσεγγίσει τον Ακιντζί με τη δοκιμασμένη τακτική του «καλού παιδιού» εξαπατώντας ταυτόχρονα την κοινή γνώμη αποδείχτηκε λανθασμένη και ζημιογόνα. Απόδειξη αυτής της αποτυχημένης προσπάθειας αποτελεί και η στάση του Ακιντζί ο οποίος σε διάφορες δηλώσεις του μίλησε μεταξύ άλλων και για «πλειοψηφία πληθυσμών» (11/09/2015), «πρωτογενές δίκαιο» (03/07/2015) και δεν δίστασε να απειλήσει ακόμη και με «casus belli» – αιτία πολέμου – αν το Φ.Α «δεν χρησιμοποιηθεί με λογικό τρόπο». Λαμβάνοντας υπόψιν τις δηλώσεις του κατοχικού ηγέτη σε συνδυασμό με την παθητική έως ανύπαρκτη στάση της Λευκωσίας, συμπεραίνουμε πως το μόνο που καταφέρνει ο ΠτΔ με τη στάση του είναι να πλήξει περαιτέρω τη διπλωματική θέση της ΚΔ σε διεθνές και εθνικό επίπεδο.
Η πολιτική μας ηγεσία όφειλε να γνωρίζει ότι η στάση της Τουρκίας είναι αδύνατο να αλλάξει εν μια νυκτί, τη στιγμή μάλιστα που εμείς ακολουθούμε μια λανθασμένη πολιτική γραμμή συνεχούς υποχώρησης. Η δύσκολη κατάσταση στην οποία επήλθε το κράτος μας κατά τη διάρκεια των επαφών Αναστασιάδη – Ακιντζί, διαμορφώθηκε μέσα από μια σειρά γεγονότων κατά τα οποία η δική μας πλευρά ενώ αντιλήφθηκε την κατάσταση που δημιουργείτω, προσπάθησε να αποσιωποιήσει και να αποκρύψει γεγονότα μέσα από διάφορες εκδηλώσεις και συναντήσεις κοινωνικού χαρακτήρα, οι οποίες μάλιστα συνδιοργανώνονταν με το κατακτητή σε ελεύθερες και κατεχόμενες περιοχές. Ουσιαστικά ο ΠτΔ και η κυβέρνηση σαν σύνολο ενεργούσε ως δικηγόρος των προκλητικών δηλώσεων και πράξεων στις οποίες υπέπεσε ουκ ολίγες φορές ο φωστήρας Ακιντζί. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε πως μπορεί ο ίδιος ο Νίκος Αναστασιάδης αλλά και οι υπόλοιποι πολιτικοί, να ανέχονται δηλώσεις οι οποίες αναφέρονται σε «μόνιμες παρεκκλίσεις από το Ευρωπαϊκό Δίκαιο» και κάνουν λόγο για «εκλιπούσα ΚΔ».
Η όλη κατάσταση φαντάζει ακατανόητη και συνηγορεί στην απουσία στρατηγικού πλάνου όσων αφορά την πολιτική γραμμή πάνω στην οποία θα κινηθεί η ΚΔ. Ο ΠτΔ προτίμησε να δείξει εμπιστοσύνη στον Ακκιτζί και στηρίχτηκε στις δημόσιες τοποθετήσεις για τη δημιουργία ενός επίπλαστου θετικού κλίματος πάνω στο οποίο ήλπιζε να επενδύσει παίρνοντας ως αντάλλαγμα ένα καλό «deal» στις συνομιλίες. Στην πραγματικότητα ο Αναστασιάδης εξαπάτησε για ακόμα μια φορά το λαό ο οποίος τον εξέλεξε υποσκάπτοντας περεταίρω τη ΚΔ. Η αφέλειά του, τον άφησε εκτεθειμένο καθώς οι τοποθετήσεις του και η στάση του έδωσαν την ευκαιρία στον Ακιντζί να μας εκμεταλλευτεί κάτι το οποίο φάνηκε και στις πρόσφατες δηλώσεις του, μέσα από τις οποίες προσπάθησε να θέσει χρονοδιαγράμματα και να ασκήσει με αυτό τον τρόπο πίεση στη δική μας πλευρά. Προβληματισμό προκαλεί και το γεγονός ότι σε παρόμοιο ύφος κυμάνθηκε και η τοποθέτηση του Νορβηγού απεσταλμένου των ΗΕ, Έσπεν Έιντε, ο οποίος μίλησε για λύση μέχρι το Μάρτιο, αφήνοντας εκτεθειμένη την Πινδάρου και το Προεδρικό Μέγαρο.
Είναι πλέον ξεκάθαρο πως η πλευρά μας οφείλει να απαλλαγεί από τις υφιστάμενες λανθασμένες αντιλήψεις και να αλλάξει πορεία. Οι πρακτικές προηγούμενων χρόνων απέτυχαν παταγωδώς. Τα ΜΟΕ καθώς και οι «πρωτοβουλίες» για περεταίρω συνεργασία με το ψευδοκράτος, γιατί περί τέτοιας συνεργασίας μιλάμε, οδηγούν στην έμμεση αναγνώρισή του με όλους τους κινδύνους και συνέπειες που εμπερικλείονται και συνεπάγονται με αυτό. Τέτοιου είδους ενέργειες παραπέμπουν στον όρο του Διεθνούς δικαίου «Acknowledgement», δηλαδή την αποδοχή και ανοχή μιας υφιστάμενης κατάστασης ή συμπεριφοράς που σε ελεύθερη μετάφραση μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως ένα βήμα πριν την αναγνώριση.
Ως πολίτες αυτού του τόπου, έχουμε άμεση ευθύνη για την εκτυλισσόμενη πορεία του κυπριακού προβλήματος. Η επιρροή που εμείς, ως λαός θα ασκήσουμε στους πολιτικούς, τους οποίους εμείς χρήσαμε ως υπεύθυνους για να μας αντιπροσωπεύουν και να μας υπηρετούν, είναι καθοριστικής σημασίας. Οφείλουμε να καταστήσουμε σαφές στο μυαλό τους ότι «δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική» λύση μέσω ΔΔΟ δεν πρόκειται να δούμε. Αντ’ αυτού, εάν θέλουμε η λύση να είναι όντως Δίκαιη πρέπει να στηριχτούμε σε αρχές και δικαιώματα όπως αυτό της αυτοδιάθεσης, Άρθρο 1, παράγραφος 2 του Καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ. Εάν θέλουμε η λύση να είναι Βιώσιμη έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε λύση ενιαίου κράτους, το οποίο θα δίνει συνέχεια στην ΚΔ μέσα από την προσάρτηση των κατεχόμενων εδαφών μας, πρωτόκολλο 10 της Συνθήκης Προσχώρησης στην ΕΕ. Εάν θέλουμε η λύση να είναι Λειτουργική ΔΕΝ πρέπει να ενδώσουμε σε μια ΔΔΟ η οποία θα δίνει το δικαίωμα απόσχισης του συνιστών τ/κ κρατιδίου, κάτι το οποίο εμποδίζεται σήμερα από το Άρθρο 2(4) του χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, καθώς αποτελεί αποτέλεσμα παράνομης χρήσης βίας. Αντί λοιπόν να στηριζόμαστε σε πειράματα ΔΔΟ, πρωτογενές δίκαια, ρατσιστικές ποσοστώσεις σε πληθυσμό και διαμοιρασμό εξουσίας, ας αντικρούσουμε και ας αντιπαραβάλουμε τις δικές μας προτάσεις οι οποίες είναι βγαλμένες μέσα από επιχειρήματα. Μόνο έτσι θα πετύχουμε, μόνο έτσι θα επιβιώσουμε, μόνο έτσι θα ελευθερωθούμε…
Νικόλας Παναγιώτου,
Πρόεδρος Μετώπου Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
