Λονδίνο, 21 Οκτωβρίου 2015
Όταν το 1878 οι Άγγλοι έφταναν στην Κύπρο ως οι νέοι κυρίαρχοι του νησιού, ο λαός τους υποδέχτηκε με ενθουσιασμό. Η προσάρτηση των Επτανήσων στο Ελληνικό κράτος το 1864 με τη συναίνεση των Άγγλων, αναπτέρωσε τις ελπίδες και το όραμα του λαού για Ένωση με την Ελλάδα.
Οι Κύπριοι με κάθε ευκαιρία φρόντιζαν να εκφράζουν και να υπενθυμίζουν στους Άγγλους την επιθυμία τους για Ένωση, δυστυχώς όμως η στάση των κατακτητών ήταν αδιάλλακτη. Ο τότε κυβερνήτης – δικτάτορας του νησιού σερ Ρόλαντ Στόρς απάντησε με το χειρότερο τρόπο στο αίτημα των Κυπρίων για Ένωση. Οι Άγγλοι επιχείρησαν να δημιουργήσουν μια νέα εθνική συνείδηση επεμβαίνοντας στην παιδεία και την εκκλησία. Καταδίωκαν κάθε εθνική και φιλελεύθερη δράση με την επιβολή στρατιωτικού νόμου και προσπάθησαν να εισάγουν στην κοινωνία διαιρετικά στοιχεία ανάμεσα στο λαό.
Η αγανάκτηση και ο θυμός των Κυπρίων σε συνδυασμό με τις άθλιες συνθήκες φτώχιας και καταπίεσης που επικρατούσαν δεν άντεξε και ξέσπασε. Στις 17 Οκτωβρίου ο Μητροπολίτης Κιτίου, Νικόδημος Μυλωνάς, παραιτήθηκε από το Νομοθετικό Συμβούλιο και κάλεσε το λαό σε ανυπακοή προς τους δυνάστες διακηρύσσοντας ταυτόχρονα το αίτημα των Κυπρίων για Ένωση:
«Εν ονόματι Θεού και λαού κηρύττω την Ένωσιν μετά της μητρός Ελλάδος και την ανυπακοήν και ανυποταξίαν εις τους άνομους νόμους του ανήθικου φαύλου, και επονείδιστου καθεστώτος, όπερ καλείται ‘αγγλικόν καθεστώς’»
Μέσα από αυτές τις αντίξοες συνθήκες, ο λαός μας δεν το έβαλε κάτω και βρήκε τη δύναμη να σηκώσει το ανάστημά του απαιτώντας την ελευθερίας του. Το έντονο συναίσθημα για αποκατάσταση του δικαίου καθώς και το πολυπόθητο αίτημα για αυτοδιάθεση της Κύπρου οδήγησαν σε μια παλλαϊκή εξέγερση στις 21 Οκτωβρίου του 1931 με μια μεγαλειώδη πορεία η οποία κατέληξε στο αγγλικό κυβερνείο. Αυτή ήταν και η πρώτη δυναμική αντίσταση του κυπριακού λαού ενάντια στον Άγγλο κατακτητή. Η ένταση που επικρατούσε και η συναισθηματική φόρτιση του λαού είχαν ως αποτέλεσμα την πρόκληση επεισοδίων ανάμεσα στους διαδηλωτές και τους Άγγλους κατά τη διάρκεια των οποίων πυρολύθηκε και το αγγλικό κυβερνείο. Οι κατοχικές δυνάμεις απάντησαν με πραγματικά πυρά ενάντια στους άοπλους διαδηλωτές τραυματίζοντας σοβαρά δεκαπέντε άτομα και σκοτώνοντας το δεκαπεντάχρονο Ονούφριο Κληρίδη.
Η μνήμη όλων μας αυτή τη μέρα γυρνά στην πρώτη δυναμική εξέγερση ενάντια στους Άγγλους η οποία άνοιξε το δρόμο και έδωσε το έναυσμα για τον ένδοξο αγώνα της ΕΟΚΑ.Τα Οκτωβριανά του 1931 πρέπει να θυμίζουν σε όλους μας ότι ο κυπριακός λαός ποτέ δεν έπαψε να αγωνίζεται για τα δικαιώματά του. Δεν έπαψε να ζητά την ελευθερία του την οποία του στέρησαν τότε οι Άγγλοι και τώρα του στερούν Τούρκοι. Όποιες και να ήταν οι συνθήκες πάντα έβρισκε τη δύναμη και το σθένος να αντισταθεί και να απαιτήσει όλα αυτά που επιζητεί ο κάθε ελεύθερος και νοήμων άνθρωπος. Ελευθερία και αυτοδιάθεση. Η ηρωική εξέγερση του 1931 πρέπει να μας θυμίζει, σε συνάρτηση με το σήμερα, πως βρεθήκαμε σε πολύ χειρότερες περιστάσεις αλλά δεν υποκύψαμε στην καταπίεση ούτε ενδώσαμε σε κάποιο είδος «οδυνηρού συμβιβασμού». Αντιθέτως αγωνιστήκαμε με υπομονή και επιμονή για αυτό που πάντα θα αποτελεί τη σωστή επιλογή που δεν είναι άλλη από το «δίκαιο» που πηγάζει από το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου για ελευθερία.
Γραφείο Τύπου
Μέτωπο Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένο Βασιλείου
