Λονδίνο, 1η Οκτωβρίου 2015
Ένα δοτό σύνταγμα το οποίο επέφερε τη νομιμοποίηση στρατιωτικών βρετανικών βάσεων, επέβαλε ρατσιστικές και αντιδημοκρατικές ποσοστώσεις στο διαμοιρασμό εξουσιών και κρατικών λειτουργημάτων και υπονόμευσε την ασφάλεια του Κύπριου πολίτη θέτοντας ξένες χώρες να εγγυηθούν για την ασφάλειά του.
Κάπως έτσι λοιπόν, πριν από 55 χρόνια γεννήθηκε η ΚΔ βγαλμένη από τις παράδοξες διαβουλεύσεις των εμπνευστών της. Το νέο σύνταγμα του ’60 περιέκλειε ακατανόητες πρόνοιες οι οποίες το καθιστούν δυσλειτουργικό και καταδικασμένο να αποτύχει.
Η διπλωματική ήττα του Μακαρίου και της διαπραγματευτικής του ομάδας, είχε ως αποτέλεσμα την επιβολή ενός συντάγματος βγαλμένο μέσα από μυστικές διαβουλεύσεις κατά τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Αντί λοιπόν ο ηρωικός αγώνας της ΕΟΚΑ να χρησιμοποιηθεί ως ισχυρό διπλωματικό όπλο, η απουσία στρατηγικού πλάνου από μέρους μας, οδήγησε τουρκικά και αγγλικά συμφέροντα να διαμορφώσουν ένα νέο κράτος κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους.
Οι μεν Άγγλοι για να αποτρέψουν την Κύπρο να πραγματοποιήσει την πολυπόθητη ένωση με τη μητέρα Ελλάδα και οι δε Τούρκοι για να εφαρμόσουν το μακρόπνοο σχέδιό τους για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου. Αυτές οι συνθήκες οδήγησαν στην νομιμοποίηση των Αγγλικών βάσεων και τη διατήρηση μείζονος σημασίας γεωστρατηγική θέση για την Αγγλία αποτρέποντας την Ελλάδα να την αντικαταστήσει ως περιφερειακή δύναμη σε περίπτωση που η Βρετανία αποχωρούσε εξ ολοκλήρου από την Κύπρο.
Η Τουρκία δε, συνέχισε την πάγια επεκτατική στρατηγική της αναθέτοντας ως διαπραγματευτή στις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνο τον Νιάτ Ερίμ. Θυμίζουμε πως οι εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ, οι οποίες εκπονήθηκαν το 1956, κωδικοποίησαν την στρατηγική της Τουρκίας στην Κύπρο. Στρατηγική μέσω της οποίας επιδιώκεται η νομιμοποίηση της διχοτόμησης,που δύναται να επιτευχθεί με την μετατροπή του ενιαίου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας σε εθνοτική ομοσπονδία η οποία θα θέτει το νησί μας υπό τον έλεγχο της Άγκυρας.
Το δοτό σύνταγμα του 1960 επεβλήθη στον κυπριακό λαό με την ανοχή του Αθηναϊκού κράτους υπό την ηγεσία Καραμανλή και Αβέρωφ, που εκείνη την εποχή ήταν απολύτως εξαρτημένο στους Άγγλους. Επιπλέον, η έλλειψη διορατικότητας από την πολιτική ηγεσία του κυπριακού Ελληνισμού, οδήγησε στην αποδοχή εκ μέρους μας προνοιών που έμελλε να αποτελέσουν αγκάθι στη λειτουργία του κράτους και έθεταν τις βάσεις για την τουρκική εισβολή . Ναι μεν Έλληνες και Τούρκοι της Κύπρου έβλεπαν τις συμφωνίες ως σταθμό, οι μεν για Ένωση και οι δε για διχοτόμηση, εντούτοις εκ του πονηρού κάποιοι αγνοούν πως μόνο η συνέχιση του αγώνα για Ένωση ήταν συμβατή με το διεθνές δίκαιο και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης όπως αυτό αναγράφεται στο άρθρο 1(2) του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ, δικαίωμα που παραβιάστηκε με τις συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου. Παρά όμως τις ελλείψεις, τις ρατσιστικές και αντιδημοκρατικές πρόνοιες του συντάγματος του 60, παρά το γεγονός ότι οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου αθετούσαν τον προαιώνιο πόθο των Κυπρίων για Ένωση, σήμερα, με το Κυπριακό να αποτελεί πρωτίστως πρόβλημα εισβολής και κατοχής, η απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό δύναται να έρθει μόνο με την θωράκιση του ενιαίου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ας σημειωθεί πως σε περίπτωση που ήταν γεωγραφική ομοσπονδία, πολύ περισσότερες πιθανότητες θα είχε η τουρκανταρσία του 1963 να πετύχει το βελούδινο διαζύγιο και την απόσχιση.
Επίσης δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι στο νεοσύστατο κράτος τίθενται φυλετικοί περιορισμοί στο διαμοιρασμό εξουσιών βάση ποσοστών. Αυτού του είδους οι πρόνοιες υπονομεύουν τη δημοκρατία και προάγουν πεπαλαιωμένες και ρατσιστικές πρακτικές τύπου απαρτχάιντ οι οποίες δεν έχουν θέση στην κοινωνία του σήμερα. Προάγουν τον εθνικισμό, το διαχωρισμό και υπονομεύουν την ενότητα του κράτους. Ενθαρρύνουν την προώθηση των εθνοτικών-κοινοτικών συμφερόντων εις βάρος του συμφέροντος του κράτους. Η διαχρονική θέση μας του τύπου «ένας άνθρωπος – μία ψήφος» αποτελεί την πλέον σώφρον λύση. Παράλληλα αποτελεί ασφαλιστική δικλείδα για τη διατήρηση της δημοκρατίας ενός κράτους και ταυτόχρονα αντιμετωπίζει τον κάθε πολίτη δίκαια, ως ξεχωριστή μονάδα, ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκεύματος ή οποιασδήποτε άλλης διαφοράς.
Ένα ακόμα παράδοξο εμπόδιο στη λειτουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι φυσικά και η ύπαρξη εγγυητριών δυνάμεων. Ο μόνος τρόπος για την ουσιαστική και καθοριστική διαφύλαξη της ασφάλειας ενός κράτους είναι η ύπαρξη στρατεύματος, το οποίο θα αμύνεται επί του εδάφους του όταν και εφόσον χρειάζεται να το προστατεύσει.Στην περίπτωση της Κύπρου, το να εγγυηθούν για την ασφάλειά της χώρες όπως η Τουρκία και η Βρετανία αποτελεί τεράστιο σφάλμα αφ’ ης στιγμής μάλιστα που και οι δύο αυτές χώρες ήσαν κατακτητές της Κύπρου και εξακολουθούν να έχουν συμφέροντα στην περιοχή.
Με αφορμή τη σημερινή επέτειο της ΚΔ, εκφράζουμε για ακόμη μια φορά τον προβληματισμό μας για τους λανθασμένους χειρισμούς του Μακαρίου και καταδικάζουμε τον τρόπο με τον οποίο επιβλήθηκε στην Κύπρο ένα σύνταγμα με σοβαρά σφάλματα τα οποία καταπατούν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του κυπριακού λαού. Η προβληματική ΚΔ όπως διαμορφώθηκε αποτελεί μέρος της συγκροτημένης στρατηγικής της Τουρκίας η οποία εκφράστηκε δια του εμπνευστή της Νιχάτ Ερίμ το 1956, ο οποίος εξέφρασε επίσημα για πρώτη φορά πρόνοιες οι οποίες παραπέμπουν σε ΔΔΟ, κάτι το οποίο προδίδει και το στόχο της Τουρκίας τον οποίο μέχρι και σήμερα αγωνίζεται να εφαρμόσει. Το σχέδιο των Τούρκων πέρασε στο επόμενο στάδιο με την εισβολή του 1974 και έκτοτε η Τουρκία σκόπιμα δημιουργεί διάφορες καταστάσεις που έχουν ως στόχο την επιβολή πίεσης στη δική μας πλευρά ούτως ώστε να εφαρμόσουμε τη δική τους πολιτική. Παράδειγμα αυτής της τακτικής αποτελεί και η ομιλία του Ραούφ Ντενκτάς το 1983 ενώπιον του ΣΑ για την ανακήρυξη του ψευδοκράτους ο οποίος καλούσε την ΚΔ να συνεργαστεί με το παράνομο κρατίδιο των κατεχομένων για τη δημιουργία ενός ομόσπονδου κράτους. Τα επόμενα χρόνια πέρασαν με την έναρξη μιας σειράς συνομιλιών και διαπραγματεύσεων οι οποίες αντί να τοποθετούν το πρόβλημα στη σωστή του βάση, δηλαδή ως πρόβλημα καταπάτησης του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης που εξελίχθηκε σε πρόβλημα τουρκικής εισβολής και κατοχής, οι πολιτικοί μας, με τις ενέργειες και τις δηλώσεις τους έδιναν την εντύπωση πως το Κυπριακό αποτελούσε πρόβλημα δήθεν έλλειψης εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
Δυστυχώς σήμερα φτάσαμε στο σημείο οι εκάστοτε πρόεδροι της ΚΔ να κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων συζητώντας για μια λύση στη βάση ΔΔΟ η οποία όχι μόνο νομιμοποιεί τα τετελεσμένα της κατοχής μέσω της αναγνώρισης του ψευδοκράτους ως συνιστόν κρατιδίου αλλά παραγκωνίζει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες όπως η ελεύθερη διακίνηση, το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθε καθώς και το δικαίωμα της ελεύθερης εγκατάστασης. Είναι γεγονός ότι μια λύση ΔΔΟ δεν συμβαδίζει ούτε με τον καταστατικό χάρτη τους ΟΗΕ αλλά ούτε και με τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου, τοποθετείται ξανά επί του θέματος και καλεί την πολιτική ηγεσία του τόπου μας να δράσει προς το συμφέρον του κυπριακού λαού και να βρει λύσεις οι οποίες θα διορθώνουν τις στρεβλώσεις και τα κακώς έχοντα του δοτού συντάγματος. Θεωρούμε αναγκαία τη σύσταση σωστής πολιτικής γραμμής η οποία όπως αποδείχτηκε από τα λάθη του παρελθόντος και τη σημερινή κατάσταση απουσιάζει. Οι πολιτικοί οφείλουν να αφουγκραστούν τις ανησυχίες της κοινωνίας και με μεθοδευμένες κινήσεις να χαράξουν στόχους οι οποίοι θα συνάδουν με τις επιθυμίες και τα συμφέροντα του λαού τον οποίο αντιπροσωπεύουν. Σημείο κλειδί για την επίτευξη του στόχου αυτού αποτελεί και η σωστή επανατοποθέτηση του κυπριακού ως πρόβλημα κατοχής και εισβολής, η απαίτηση για επανενσωμάτωση των κατεχομένων στο ενιαίο κράτος της ΚΔ, για επιστροφή των προσφύγων στις νόμιμες κατοικίες τους, η αποχώρηση του τουρκικού στρατού, η αποχώρηση των παράνομων εποίκων από τα κατεχόμενα και η απεμπόληση των εγγυήσεων. Μέχρις ότου όλα αυτά τροχοδρομηθούν, εμείς ως ΜΕΤΩΠΟ υποσχόμαστε να επαγρυπνούμε, να αγωνιζόμαστε για το συμφέρον της πατρίδας μας και να δρούμε ως αποτρεπτικός παράγοντας για τα όποια σχέδια μαγειρεύουν ορισμένοι πίσω από τις πλάτες μας.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
