You are currently viewing Εθνική Φρουρά και αντιμιλιταριστικά σύνδρομα
pantel-218x300

Το διεθνές δίκαιο, παρά την ραγδαία εξέλιξη του ιδίως μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και την επιτυχή θέσπιση αρχών και κανόνων σε σχέση με σημαντικούς άξονες των διεθνών σχέσεων, συμπεριλαμβανομένου του δικαίου της θάλασσας, υπονομεύεται λόγω της έλλειψης μέσων επιβολής ή με άλλα λόγια παγκόσμιας αστυνομευτικής δύναμης ή παγκόσμιου στρατού ή ακόμη και δικαστηρίου με υποχρεωτική δικαιοδοσία. Σε αντίθεση με κρατικά νομικά συστήματα, το διεθνές δίκαιο ναι μεν αποκρυσταλλώνει τον νόμο, εντούτοις η επιβολή των νόμων υπόκειται στα κράτη και εξαρτάται στο κατά πόσον ένα κράτος έχει την ισχύ να τους εφαρμόσει.

Διαχρονικά οι αξιώσεις του κυπριακού Ελληνισμού, εν αντιθέσει με της Τουρκίας, έχουν τη βάση τους στους κανόνες του διεθνούς δικαίου και είναι συμβατές με τις αρχές που θέλει να προωθήσει ο ΟΗΕ. Ωστόσο, χωρίς ισχύ παράλληλα με την σωστή εκμετάλλευση της ισχύος στο διπλωματικό επίπεδο, η Κυπριακή Δημοκρατία αδυνατεί να εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο, αφήνοντας την Τουρκία να επιβάλει το δίκαιο του ισχυρού και να αγνοεί χωρίς την παραμικρή επίπτωση τους κανόνες νομιμότητας της διεθνούς κοινότητας.

Οι ένοπλες δυνάμεις αποτελούν τον σημαντικότερο πολλαπλασιαστή ισχύος του κάθε κράτους. Όπως ένα κράτος για να λειτουργήσει χρειάζεται επαρκή αστυνόμευση εντός των συνόρων του προς αντιμετώπιση της εγκληματικότητας εντός του κράτους, αναλόγως θα υπάρχει ένα τεράστιο κενό ασφαλείας κατά εξωτερικών απειλών εάν καταργηθούν ή αποδυναμωθούν οι ένοπλες δυνάμεις του. Παρά το γεγονός ότι κάποιοι το ξεχνούν, η Κύπρος αποτελεί θύμα εισβολής και κατοχής από την γείτονα Τουρκία, και ο Κυπριακός Ελληνισμός ξυπνά κάθε πρωί με τις κάννες των Τουρκικών όπλων και τα κανόνια των τουρκικών πολεμικών φρεγατών να τον σημαδεύουν. Και το δικαίωμα στην αυτοάμυνα δεν είναι κτήμα ούτε των δεξιών ούτε των αριστερών ούτε αποτελεί χαρακτηριστικό πολεμοχαρών κρατών. Η αυτοάμυνα, ειδικά για μια ημικατεχόμενη χώρα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση εάν θέλει πρώτον, να πετύχει τον στόχο της που δεν μπορεί να είναι άλλος από την απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών της και δεύτερο εάν θέλει να βάλει φρένο στον άκρατο επεκτατισμό της Άγκυρας και να αποτρέψει νέα τετελεσμένα.

Η πολιτική που ακολουθείται από το κυπριακό κράτος τα τελευταία 14 χρόνια, πολιτική που οδηγεί στην απαξίωση και την σταδιακή αποδιοργάνωση της Εθνικής Φρουράς είναι αποτέλεσμα των αντιμιλιταριστικών συνδρόμων της εθνομηδενιστικής αριστεράς που πλέον υιοθετούνται και από την νεοφιλελεύθερη δεξιά ως δείγμα δήθεν προοδευτισμού και θέλησης για λύση. Από το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδος-Κύπρου, την παρουσία στην Κύπρο ελλαδικών πολεμικών πλοίων και μαχητικών και την σχεδόν πλήρη παρουσία εφέδρων στις ασκήσεις της Εθνικής Φρουράς, φτάσαμε στο κλείσιμο στρατοπέδων και φυλακίων, στην ανυπαρξία στρατιωτικών ασκήσεων και στην απόφαση για αφαίρεση των επικρουστήρων από τα τυφέκια των εφέδρων.

Η ίδια η ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας απαρνείται το δικαίωμα στην αυτοάμυνα, βάζει σε ρίσκο την ήδη λαβωμένη εθνική κυριαρχία του κράτους και η ασφάλεια της νήσου γίνεται όμηρος των τουρκικών προθέσεων. Η ανυπαρξία ισχυρών ενόπλων δυνάμεων, εκλαμβάνεται ως αδυναμία από την Τουρκία, κάτι που αποδεικνύεται από την τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ και την πρόθεση της Άγκυρας για δημιουργία νέων τετελεσμένων. Οι τουρκικές παραβιάσεις οι οποίες εξευτελίζουν την αξιοπρέπεια του κυπριακού κράτους και του ελληνικού έθνους επιβεβαιώνουν το λατινικό ρητό «εάν θέλεις ειρήνη προετοιμάσου για πόλεμο», και υπογραμμίζουν ότι η ανυπαρξία αμυντικής θωράκισης, με δεδομένους τους στόχους της Άγκυρας στο κυπριακό, οδηγεί στην επιβολή των τουρκικών θέσεων.

Νοείται ότι η ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς δεν δύναται από μόνη της να οδηγήσει στην απελευθέρωση, ούτε να προστατέψει επαρκώς τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου. Εντούτοις αποτελεί ένα από τους άξονες εθνικής απελευθερωτικής στρατηγικής που πρέπει να αξιοποιηθεί, και σε σύμπλευση με την πολιτικοστρατιωτική σύζευξη Ελλάδος-Κύπρου και την σύναψη στρατηγικών συμμαχιών με φίλια κράτη, μπορεί να λειτουργήσει και αποτρεπτικά απέναντι στις νεοθωμανικές βλέψεις των Τούρκων, να αντιστρέψει τα υπάρχοντα ισοζύγια δυνάμεων και να θέσει τις βάσεις για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου στην Κύπρο. Η τουρκική εγκληματικότητα στις θάλασσες μας πρέπει αφυπνίσει τον Ελληνισμό σε Κύπρο και Ελλάδα ο οποίος οφείλει να απαιτήσει έστω και αργά από τις ηγεσίες των δύο κρατών του Ελληνισμού την ανασύσταση του ενιαίου αμυντικού δόγματος και την ουσιαστική ενίσχυση της επιχειρησιακής ετοιμότητας των ενόπλων μας δυνάμεων.

Ανδρέας Παντελίδης
Πρόεδρος