Για ακόμη μια φορά προκαλούν οι δηλώσεις του τέως Ποέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια, αυτή την φορά στα κατεχόμενα μας εδάφη, σε συζήτηση που διοργάνωσε ο λεγόμενος «δήμος» Αμμοχώστου. Μεταξύ άλλων, ο κ. Δημήτρης Χριστόφιας δήλωσε το εξής: «Η αλλαγή πορείας της Τουρκίας και οι εθνικιστές και στις δύο πλευρές δεν επιτρέπουν την επίτευξη λύσης στο Κυπριακό». Η πιο πάνω δήλωση, αποδεικνύει για ακόμα μια φορά την λανθασμένη και επικίνδυνη αντίληψη που έχει για το Κυπριακό πρόβλημα μια μεγάλη μερίδα πολιτικών αξιωματούχων – ιδιαίτερα στο ΑΚΕΛ – του τόπου μας. Ο συγκεκριμένος χώρος, παρ’ όλες τις προκλητικές δηλώσεις του Έρογλου και άλλων Τούρκων αξιωματούχων, παρ’ όλες τις τουρκικές προκλήσεις και την συνεχή τουρκική αδιαλλαξία, συνεχίζει να πιστεύει ότι για την μη επίλυση του Κυπριακού μέχρι στιγμής ευθύνονται οι «εθνικιστές».
Αλήθεια όμως, στην περίπτωση των χειρισμών της δικής μας πλευράς, φταίνε οι «εθνικιστές» ή μήπως η αποτυχημένη τακτική του συμβιβασμού και της υποχωρητικότητας, της οποίας το ΑΚΕΛ έγινε μπροστάρης και σημαιοφόρος μαζί με τον ΔΗΣΥ; Εμείς, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε τις απαράδεκτες παραχωρήσεις του Δημήτρη Χριστόφια στην Τουρκία, που είχαν ως αποτέλεσμα την περαιτέρω προκλητικότητα της Τουρκίας, η οποία, ως γνωστόν, διά του κατοχικού καθεστώτος στα κατεχόμενα εδάφη μας, ζητάει όλο και περισσότερα κάθε φορά που προβαίνουμε εμείς σε υποχωρήσεις. Ας θυμηθούμε όμως, τί ακριβώς είχε δωρίσει απλόχερα ο Δημήτρης Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ, στο «σύντροφο» Ταλάτ;
(α) Βάση λύσης του Κυπριακού η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία των δύο συνιστώντων κρατιδίων (Κοινό ανακοινωθέν Χριστόφια – Ταλάτ, 23 Μαίου 2008).
(β) Αποδοχή της παραμονής 50,000 εποίκων.
(γ) Εκ περιτροπής προεδρία (4 χρόνια Ελληνοκύπριος πρόεδρος, 2 χρόνια Τουρκοκύπριος πρόεδρος).
(δ) Σταθμισμένη ψήφος (4 ψήφοι Ελληνοκυπρίων να ισούνται με 1 ψήφο Τουρκοκυπρίου).
Οι αφελείς της Κυπριακής ελαφροαριστεράς (αλλά και της δήθεν ρεαλιστικής κεντροδεξιάς), ανέμεναν ότι οι πιο πάνω παραχωρήσεις θα ικανοποιούσαν την Τουρκία και θα άλλαζαν την στάση της προς το καλύτερο. Όμως, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, η στάση και πολιτική της Τουρκίας παραμένει ακριβώς η ίδια. Η Τουρκία, μέσω της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας προσπαθεί να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί. Πιο συγκεκριμένα, προσπαθεί να κερδίσει όσες περισσότερες εξουσίες μπορεί στην κατεχόμενη Κύπρο, ενώ παράλληλα να επιτύχει και τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου αφού θα έχει λόγο στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση που θα προκύψει μέσω μιας τέτοιας λύσης του Κυπριακού. Κάτι τέτοιο φαίνεται να αδυνατεί να αντιληφθεί και ο νυν Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που κατά τις διαπραγματεύσεις για την έκδοση κοινού ανακοινωθέντος, ενήργησε αυθαίρετα και επικίνδυνα, διακινδυνεύοντας να «κλειδώσει» ακόμη πιο οδυνηρές παραχωρήσεις εκ μέρους μας σε περίπτωση που ο Έρογλου έκανε αποδεκτές τις προτάσεις του. Φυσικά όμως ο τελευταίος, όπως και η Τουρκία, έχει μάθει καλά το παιχνίδι της διαπραγμάτευσης με τους αφελείς νεοκυπρίους. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να περιμένουν την επόμενη μας υποχώρηση.
Ταυτόχρονα ο κ. Χριστόφιας δεν πρέπει να ξεχνά πως η Τουρκία, με την ανοχή των τουρκοκυπριακών κύκλων που δήθεν υποφέρουν από το καθεστώς που επέβαλε διά της βίας στα κατεχόμενα εδάφη μας, συνεχίζει να προκαλεί μέσω των παραβιάσεών της εντός των χωρικών υδάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όλα αυτά αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι για την μη επίλυση του Κυπριακού μέχρι στιγμής φέρει ευθύνη η ολοένα και περισσότερο προκλητική στάση της νεο-οθωμανικής Τουρκίας, που ενώ έχει αποτύχει σε όλα τα μέτωπα, στο Κυπριακό ακόμη κερδίζει έδαφος εξαιτίας της δική μας ηττοπαθούς πολιτικής των συνεχιζόμενων υποχωρήσεων έναντι του κατοχικού καθεστώτος. Με ποια λογική λοιπόν ο κ. Δημήτρης Χριστόφιας τολμά να συνεχίζει το παραμύθι περί «κακών» εθνικιστών; Γιατί συνεχίζει να επιρρίπτει τις ευθύνες για την μη εξεύρεση λύσης στον εθνικισμό, παραγνωρίζοντας τα δικά του λάθη και την προκλητική στάση της Τουρκίας, η οποία αποδεδειγμένα θέλει να αποκτήσει και να ασκεί έλεγχο σε ολόκληρη την Κύπρο; Και πώς είναι δυνατόν να ευθύνεται ο δήθεν εθνικισμός της δικής μας πλευράς, αφού ουδέποτε είδαμε εθνικιστική κυβέρνηση στην εξουσία, παρά μόνο ερμαφρόδιτους ιδεολογικά ελαφροαριστερούς και κεντροδεξιούς; Όλα αυτά καταδεικνύουν τη γύμνια του ΑΚΕΛ αλλά και των υπολοίπων δυνάμεων που εδώ και τέσσερις δεκαετίες κυβερνούν την Κύπρο, εμμένοντας στην ίδια αποτυχημένη πολιτική, που το 2004 απορρίφθηκε στο σύνολό της από τον κυρίαρχο λαό.
Ας αναλογιστούν λοιπόν εκεί στο ΑΚΕΛ, αλλά και στα υπόλοιπα κόμματα που εγκλωβίστηκαν στα δίχτυα των διαχρονικώνΤούρκικων σχεδιασμών – αδυνατώντας ακόμη και να συμφωνήσουν μεταξύ τους για το περιεχόμενο της λύσης – την δική τους αδυναμία για συγκρότηση μιας εθνικής στρατηγικής, για διεκδίκηση μιας αληθινά δίκαιης και βιώσιμης λύσης, μιας λύσης που θα επιτυγχάνει την ουσιαστική και όχι την επιφανειακή και κουτσουρεμένη απελευθέρωση των εδαφών μας. Ας αναλογιστούν την αποτυχία της προσπάθειας τους για επίτευξη λύσης Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, μιας λύσης που έχει απορριφθεί απο την πλειοψηφία του Κυπριακού λαού το 2004 με το ιστορικό «ΟΧΙ» στο σχέδιο Ανάν και την οποία μπορούσαμε να απορρίψουμε από το 1983 όταν ο Ντεκτάς υπαναχώρησε από τις συμφωνίες του 77-79, ανακηρύσσοντας το ψευδοκράτος. Για το σημερινό αδιέξοδο λοιπόν, δεν ευθύνεται ο «μπαμπούλας» του εθνικισμού. Ευθύνονται αυτοί και μόνο αυτοί.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
