Λευκωσία, 14 Ιουλίου 2011
Το χειρότερο δυνατό μνημόσυνο προς τους ηρωικούς νεκρούς μας έκανε την Τρίτη το βράδυ η κυβέρνηση Χριστόφια. Η κυβέρνηση που προεκλογικά έταζε «Δίκαιη Λύση – Δίκαιη Κοινωνία», απέδειξε πως στη «δίκαιη λύση» την οποία οραματίζεται δεν χωρά Εθνική Φρουρά, δεν χωρά Ναυτικό, δεν χωρά ασφάλεια και άμυνα. Επιπρόσθετα, το περιεχόμενο της «Δίκαιης Κοινωνίας» συμπεριλαμβάνει δακρυγόνα, χημικά, ρόπαλα, κράνη, μυστικούς αστυνομικούς, ξυλοδαρμούς αθώων και τεθωρακισμένα οχήματα Pinzgauer.
Η οργή και η αγανάκτηση του απλού Κύπριου πολίτη για την εθνική τραγωδία της 11ης Ιουλίου εκφράσθηκε –κατ’ αρχήν- την ίδια μέρα έξω από το Προεδρικό Μέγαρο, όπου συγκεντρώθηκαν αυθόρμητα χίλιοι περίπου πολίτες. Σκοπός τους ήταν να δείξουν τη συμπαράσταση τους προς τις οικογένειες των αδικοχαμένων συμπατριωτών τους, κρατώντας όλοι από ένα αναμμένο κερί, αλλά και να διαδηλώσουν ειρηνικά και να απαιτήσουν την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Η «φιλολαϊκή» κυβέρνηση, όμως, έδειξε πλήρη αδιαφορία προς τον λαό που συγκεντρώθηκε, αφού δεν έστειλε ούτε καν ένα κλητήρα του Προεδρικού να απευθύνει κάποιο μήνυμα προς τους αγανακτισμένους πολίτες. Αντ’ αυτού, έστειλε κάποιους άγνωστους με πολιτικά, που στέκονταν πίσω από τους αστυνομικούς, οι οποίοι προκαλούσαν τους πολίτες με στόχο να δημιουργήσουν προβοκάτσια. Δυστυχώς γι’ αυτούς, απέτυχαν! Οι αγανακτισμένοι πολίτες, οι οποίοι ήταν παράλληλα και συνειδητοποιημένοι, δεν ανταπέδωσαν στις προκλήσεις ούτε δημιούργησαν οποιαδήποτε επεισόδια με την Αστυνομική Δύναμη. Αντιθέτως, οι πολίτες, αντιλαμβανόμενοι πως και οι αστυνομικοί έχασαν τους συναδέλφους τους των Ένοπλων Δυνάμεων και της Πυροσβεστικής, αλλά είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν εντολές, τους κάλεσαν να συμπορευτούν μαζί τους, φωνάζοντάς τους «Αν έχετε τιμή, αν έχετε πατρίδα, προς το προεδρικό, γυρίστε την ασπίδα.» Αυτή η αυθόρμητη συγκέντρωση της 11ης Ιουλίου δεν ήταν ένα ξέσπασμα ορισμένων επειδή βρίσκονταν «εν βρασμώ ψυχής», αλλά ήταν ο προπομπός μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που θα ακολουθούσε το βράδυ της επόμενης μέρας.
Το βράδυ της 12ης Ιουλίου, λοιπόν, οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας προέβησαν σε μια συγκλονιστική και πρωτόγνωρη –για τα κυπριακά δεδομένα- διαμαρτυρία. Δέκα χιλιάδες πολίτες, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, κόμματος και κοινωνικής τάξης, συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Ελευθερίας και κατευθύνθηκαν ειρηνικά προς το Προεδρικό Μέγαρο για να εκδηλώσουν την αγανάκτηση τους για την ανευθυνότητα των κυβερνώντων και τον χαμό των δεκατριών ηρωικών συμπατριωτών τους, αλλά και να επισημάνουν τον φόβο και την ανασφάλεια που τους διακατέχει, αφού το ίδιο τους το κράτος αρνείται να ενισχύσει την Εθνική Φρουρά και συνεπώς με αυτή του την αμέλεια, να τους δολοφονεί. Η απαίτηση των πολιτών ήταν ξεκάθαρη: Να αποδοθεί δικαιοσύνη για την δολοφονία των δεκατριών παλικαριών με την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων, όσο υψηλά ιστάμενοι κι αν είναι, και ταυτόχρονα απαίτησαν την παραίτηση του Δημήτρη Χριστόφια και της κυβέρνησής του. Αυτές οι δέκα χιλιάδες κόσμου δεν ήταν ούτε κουκουλοφόροι, ούτε κάποιας κομματικής νεολαίας. Ήταν ο συνειδητοποιημένος και αγανακτισμένος κυπριακός λαός που τη προηγούμενη μέρα προσέτρεχε στα νοσοκομεία να δώσει αίμα και αυτός που ξεπέρασε τις προσδοκίες της κυβέρνησης στην οικονομική κατανάλωση ηλεκτρισμού μετά την καταστροφή του ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού της ΑΗΚ στο Βασιλικό.
Αυτή η αγνή, παλλαϊκή συγκέντρωση πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας φυσικά και δεν άρεσε στην «φιλολαϊκή» κυβέρνηση Χριστόφια, η οποία αποφάσισε να την διαλύσει και να την καταστείλει με μεθόδους που θυμίζουν την Χούντα των Συνταγματαρχών και άλλα δικτατορικά καθεστώτα. Το καθεστώς εκμεταλλεύτηκε τα επεισόδια που δημιούργησε μια πολύ μικρή ομάδα ανεγκέφαλων και προβοκατόρων -που παραμονεύουν πάντα σε τέτοιου είδους παλλαϊκές συγκεντρώσεις με στόχο να τις αμαυρώσουν- και οι άντρες της ΜΜΑΔ έριχναν συνεχώς δακρυγόνα, όχι μόνο προς «ταραχοποιούς», αλλά και προς το ειρηνικό πλήθος, το οποίο αποτελούσαν μεταξύ άλλων ηλικιωμένοι, γυναίκες, ανάπηροι και μικρά παιδιά. Ο κόσμος είχε σταματήσει μακριά από τα επεισόδια και είχε καθίσει κάτω στο δρόμο, εκδηλώνοντας την επιθυμία του για μια ειρηνική διαμαρτυρία, ενώ κάλεσε τους κουκουλοφόρους να βγάλουν τις κουκούλες και να απομακρυνθούν. Μάλιστα, αυτό «ανάγκασε» πολλές γυναίκες να προθυμοποιηθούν να ‘ρθουν μπροστά, έτσι ώστε η ΜΜΑΔ να δείξει κάποια ευαισθησία. Αδίστακτο, όμως, το καθεστώς, το οποίο συνέχισε τη ρίψη δακρυγόνων, τα οποία όμως δεν κατάφεραν να λυγίσουν τους πολίτες, οι οποίοι παρέμειναν έξω από το Προεδρικό φωνάζοντας «Μία παραίτηση δεν είναι αρκετή, κάποιοι-κάποιοι να πάνε φυλακή» και ζητώντας την παραίτηση του Προέδρου και των Υπουργών του.
Τότε, το καθεστώς έβγαλε τη μάσκα. Σε μια δολοφονική και αψυχολόγητη επιχείρηση, η ΜΜΑΔ πραγματοποίησε μια συντονισμένη επίθεση εναντίον των απλών πολιτών –και όχι των «ταραχοποιών»- με μαζική χρήση δακρυγόνων και χημικών σε διάφορα σημεία που ήταν συγκεντρωμένοι, το πλήθος των χιλιάδων πολιτών άρχισε να τρέχει πανικόβλητο προσπαθώντας να βρει αέρα να αναπνεύσει. Με αυτόν το τρόπο, η ΜΜΑΔ περικύκλωσε τους διαδηλωτές στο δρόμο που οδηγεί προς την έξοδο του Προεδρικού. Πρέπει να σημειωθεί πως στη μια πλευρά του δρόμου είναι τα κάγκελα του Προεδρικού Μεγάρου, ενώ από την άλλη το περιτείχισμα του παλιού Υπουργείου Εξωτερικών. Εάν δεν υπήρχαν οι τρεις έξοδοι προς τους κήπους του Υπουργείου για να διαφύγει το πλήθος θα θρηνούσαμε θύματα, αφού οι δύο μάζες του πλήθους έτρεχαν πανικόβλητες η μία προς την άλλη. Σε κατάσταση αμόκ, άλλοι έβγαιναν σε οροφές σπιτιών και γκαράζ, άλλοι πηδούσαν φράχτες για να απομακρυνθούν όσο πιο μακριά γινόταν. Άλλοι έπεφταν κάτω λιπόθυμοι, κι άλλοι έκαναν εμετούς. Και μέσα σ’ αυτόν τον πανικό των χιλιάδων διαμαρτυρομένων πολιτών που προσπαθούσαν να βρουν καθαρό αέρα, κάνουν την εμφάνιση τους τα τεθωρακισμένα οχήματα Pinzgauer του Ειδικού Αντιτρομοκρατικού Ουλαμού (ΕΑΟ) στον χώρο, αλλά και στους παράλληλους δρόμους και στα στενά, όπου οι πολίτες έτρεχαν πανικόβλητοι να αναπνεύσουν. Από τα Pinzgauer, κατέβαιναν σαν δαιμονισμένοι οι «ειδικοί αστυνομικοί» και χτυπούσαν αδιάκριτα το πλήθος των διαδηλωτών και συλλάμβαναν αθώους πολίτες, κυρίως αυτούς που φωτογράφιζαν και βιντεοσκοπούσαν τις επαίσχυντες πράξεις τους, και «όποιον άλλον πάρει ο χάρος».
Τα προψεσινά συμβάντα αποδεικνύουν πως η αγανάκτηση του κόσμου προς τις κατολισθήσεις και την ανεπάρκεια του Δημήτρη Χριστόφια και των γύρω του έχουν κατατρομοκρατήσει το καθεστώς το οποίο πλέον αντιδρά σπασμωδικά. Έχουν δικαιολογήσει στο έπακρον το σύνθημα των διαδηλωτών μετά τη ρίψη των πρώτων δακρυγόνων: «Κάτω η Χούντα του Χριστόφια». Σε μια ανατριχιαστική ομοιότητα με την Χούντα των Συνταγματαρχών, η οποία εισήλθε στο Πολυτεχνείο με το τεθωρακισμένο ΑΜΧ 30, το καθεστώς Χριστόφια εξήλθε του Προεδρικού Μεγάρου με τα τεθωρακισμένα Pinzgauer της ΜΜΑΔ και του ΕΑΟ για να καταστείλει την ιερή αγανάκτηση του λαού.
Το ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου επιθυμεί πρώτιστα να εκφράσει την συμπαράστασή του προς τις οικογένειες των αδικοχαμένων παλικαριών, που θυσίασαν τη ζωή τους για να αποτρέψουν τις συνέπειες των εγκλημάτων που άλλοι διέπραξαν. Το Κίνημά μας υπόσχεται πως μέσα από τη δράση του, θα πρωτοστατεί και θα απαιτεί μαζί με τον κυπριακό λαό την δικαίωση των ηρώων αυτών, η οποία θα επέλθει μέσω της ποινικής δίωξης και τιμωρίας όλων όσων ευθύνονται για την τραγωδία στο Ζύγι. Επίσης, θα απαιτεί την παραίτηση του Υπουργικού Συμβουλίου και του ίδιου του Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος εξευτέλισε και υπέσκαψε τον θεσμό του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Ασφάλεια και η Δημοκρατία είναι ζωτικοί θεσμοί οποιουδήποτε κράτους. Την απουσία της Ασφάλειας την νιώσαμε τα χαράματα της Δευτέρας, ενώ την απουσία της Δημοκρατίας το βράδυ της Τρίτης. Ο πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν μπορεί να ζει ούτε σε ένα ανασφαλές κράτος με απροστάτευτη πυρίτιδα, αλλά ούτε κι σε μια «”δημοκρατία” των Pinzgauer».
Δεν θα ξεχάσουμε τους ηρωικούς νεκρούς μας:
1. Πλοίαρχος Ιωαννίδης Ανδρέας, Διοικητής Ναυτικού/ ΓΕΕΦ,
2. Αντιπλοίαρχος Λάμπρου Λάμπρος, Διοικητής της Ναυτικής Βάσης,
3. Αρχικελευστής Κλεάνθους Κλεάνθης, Υπαξιωματικός στη Διοίκηση της Ναυτικής Βάσης,
4. ΕΠΥ Κελευστής Ηρακλέους Μιχάλης, Υπαξιωματικός στη Διοίκηση της Ναυτικής Βάσης,
5. Ναύτης (Εθνοφρουρός) Χριστοφόρου Μιλτιάδης, της Διοίκησης Ναυτικής Βάσης,
6. Ναύτης (Εθνοφρουρός) Χριστοφόρου Χριστάκης, της Διοίκησης Ναυτικής Βάσης,
7. Αρχιλοχίας Πυροσβεστικής Υπηρεσίας 3591 Ανδρέας Παπαδόπουλος,
8. Πυροσβέστης 74 Βασίλης Κρόκος,
9. Πυροσβέστης 2446 Σπύρος Τταντής,
10. Πυροσβέστης 3520 Παναγιώτης Θεοφίλου,
11. Αρχιπυροσβέστης 3311 Γιώργος Γιακουμή,
12. Πυροσβέστης 4829 Αδάμος Αδάμου,
13. Ναύτης (Εθνοφρουρός) Αντώνης Χαραλάμπους, της Διοίκησης Ναυτικής Βάσης.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
