Λονδίνο, 09 Φεβρουαρίου 2011
Οι Ελληνοκύπριοι ουδέποτε υπήρξαν ρατσιστές. Έχουμε βιώσει την προσφυγιά, τον ξεριζωμό, την πείνα, τον φόβο και την αγωνία του άγνωστου. Η ανάγκη ορισμένων ανθρώπων να βρουν «στέγη» στο νησί μας, είτε λόγω πολιτικών διωγμών, είτε κάποιου πολέμου ή ακόμα και θρησκευτικής φύσεως προβλήματα που αντιμετωπίζουν σε υποανάπτυκτες χώρες, δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Όταν ευρωπαϊκές υπερδυνάμεις όπως την Ιταλία, την Γαλλία, την Γερμανία, με εκατομμύρια πληθυσμό αρνούνταν να αναλάβουν 13 παλαιστίνιους πρόσφυγες, η Κυπριακή Δημοκρατία τους παρείχε ένα βιώσιμο περιβάλλον αντιλαμβανόμενη την ανάγκη τους να ζήσουν σαν άνθρωποι. Στον πρόσφατο πόλεμο στον Λίβανο, όπως και στους πολέμους του Κόλπου, η Κυπριακή Δημοκρατία παρείχε στήριξη σε χιλιάδες άτομα που κατάφεραν να ξεφύγουν από τον θάνατο. Ακόμη και στην παρούσα κρίση στην Αίγυπτο, η Κύπρος μετατράπηκε σε αερογέφυρα διαφυγής, για όσους επιθυμούσαν για λόγους ασφάλειας να εγκαταλείψουν τη χώρα, παρέχοντάς τους όλες τις ανέσεις.
Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός πως ένα μικρό νησί σαν το δικό μας, δεν μπορεί να αντέξει το βάρος της απρόσκοπτης και άνευ αυστηρών κριτηρίων μετανάστευσης. Η έλλειψη σωστού νομοθετικού πλαισίου και η μανία της Κυβέρνησης να συμπεριφέρεται λες και μπορεί να παρουσιάζεται ως η Μητέρα Τερέζα της Μεσογείου, εν μέσω, μάλιστα, οικονομικής κρίσης, έχει προκαλέσει ανασφάλεια στο λαό. Πλέον, η εντύπωση που υπάρχει είναι ότι η εισροή μεταναστών δεν γίνεται στη βάση ανθρωπιστικών κριτηρίων αλλά στη λογική του «είδα φως και μπήκα». Εκατοντάδες μετανάστες έχουν αντιληφθεί την αδυναμία της κρατικής μηχανής και έρχονται στην πατρίδα μας όχι γιατί κινδυνεύουν, αλλά επειδή έχει γίνει γνωστό ότι η Κυπριακή Δημοκρατία έχει προβληματικό μηχανισμό «ξεκαθαρίσματος» και προσφέρει, παράλληλα, υπερβολικά προνόμια σε όσους είναι σε θέση να τον εκμεταλλευτούν σωστά. Κι έτσι, αφενός οι αριθμοί αυξάνονται συνεχώς και αφετέρου αδυνατούμε να προσφέρουμε ουσιαστική βοήθεια στους συνανθρώπους μας που την έχουν πραγματικά ανάγκη.
Συλλογικά, πέρα από τις οικονομικά δυσάρεστες επιπτώσεις, που επιφέρει η ασυγκράτητη λαθρομετανάστευση, το πρόβλημα εστιάζεται και στον κίνδυνο αφανισμού του ελληνικού στοιχείου από το νησί. Είναι, πλέον, διάχυτη η αντίληψη πως πολλοί από τους αιτητές πολιτικού ασύλου στην Κύπρο είναι παρακινούμενοι από την Τουρκία, έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια μουσουλμανική δεξαμενή στις ελεύθερες περιοχές, η οποία, σε συνάρτηση με τον μαζικό, παράνομο εποικισμό των κατεχομένων από τα βάθη της Ανατολίας, να αλλοιώσει τον δημογραφικό και πολιτιστικό χαρακτήρα του νησιού τόσο πολύ, ώστε ο Ελληνισμός της Κύπρου να αποτελεί σε λίγα χρόνια τη μειοψηφία στην ίδια του την πατρίδα.
Βλέπουμε με αγανάκτηση και πόνο τα όσα συμβαίνουν στον Ελλαδικό χώρο και, δυστυχώς, αντιλαμβανόμαστε πως κάτι ανάλογο ετοιμάζεται και στη δική μας, μικρή πατρίδα. Το ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου θεωρεί πως ένα ημικατεχόμενο νησί, που υποφέρει ήδη από το έγκλημα του εποικισμού, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον τεράστιο αριθμό, για τα δικά μας δεδομένα, λαθρομεταναστών που εισρέει στην Κύπρο, ζητώντας πολιτικό άσυλο. Με τις σωστές κινήσεις, όμως, η μάστιγα της λαθρομετανάστευσης μπορεί και πρέπει να καταπολεμηθεί, αντλώντας παραδείγματα από επιτυχημένες πολιτικές άλλων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
1) Καλύτερος έλεγχος των συνόρων και της Πράσινης Γραμμής: Επικροτούμε την παραλαβή των δυο υπερσύγχρονων ελικοπτέρων της Αστυνομίας. Ο μεγαλύτερος, όμως, όγκος των λαθρομεταναστών προέρχεται από τα κατεχόμενα. Συνεπώς, θα πρέπει άμεσα και ουσιαστικά να αυξηθούν οι περιπολίες κατά μήκος της πράσινης γραμμής, με συνεχείς ελέγχους σε όλα τα πιθανά σημεία εισόδου, που δεν καλύπτονται από την Εθνική Φρουρά και ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό στον εντοπισμό λαθρομεταναστών. Επίσης, η χρήση κάμερων κι άλλων μέσων ανίχνευσης, θα βοηθούσε στη σύλληψη των επίδοξων παρανομούντων. Είναι λίγο δύσκολο να πιστέψουμε πως αυτό είναι ακατόρθωτο, γνωρίζοντας πως οι ΗΠΑ προστατεύουν 3,169 χιλιόμετρα στα σύνορα με το Μεξικό, ελέγχοντας έτσι 250 εκατομμύρια άτομα τον χρόνο κι εμείς να αδυνατούμε να περιορίσουμε την παράνομη διακίνηση σε 180 χιλιόμετρα.
2) Σωστή πολιτική επιδομάτων: Έποικοι λαμβάνουν επιδόματα, λαθρομετανάστες πληρώνονται περισσότερο από έναν Κύπριο φορολογούμενο πολίτη, χωρίς να προσφέρουν απολύτως τίποτα -πολλές φορές δηλώνοντας τέκνα που δεν είναι καν δικά τους- απομυζώντας το κράτος εν μέσω οικονομικής κρίσης. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα παράνομου μετανάστη που ζητούσε χρήματα ώστε να κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλου, αντιλαμβανόμενος, προφανώς, τον παραλογισμό που επικρατεί στη διαχείριση των επιδομάτων. Σε πρώτο στάδιο πρέπει να σταματήσει η παροχή επιδομάτων, που φτάνουν μέχρι και τις 2500 ευρώ μηνιαίως ανά οικογένεια, σύμφωνα με στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, σε ξένους που δεν δικαιούνται, έτσι ώστε να πάψουν να βλέπουν την Κύπρο σαν ένα ξέφραγο αμπέλι, που κοροϊδεύουν όλοι. Επίσης, είναι απαράδεκτο να γίνεται σύγκριση με τους Έλληνες της Κύπρου που είχαν μεταναστεύσει σε δύσκολους καιρούς, για ένα καλύτερο μέλλον, αφού οι ίδιοι δούλεψαν πολύ σκληρά, φορολογούνταν κανονικά και πρόσφεραν σημαντικά στην οικονομία της εκάστοτε χώρας και σε καμία περίπτωση δεν άλλαξαν στο ελάχιστο τον δημογραφικό χαρακτήρα των χωρών που μετανάστευαν.
3) Καλύτερη επάνδρωση του τμήματος αλλοδαπών: Το τμήμα υπολειτουργεί και σαφώς δεν δύναται να ελέγξει τις πολλές αιτήσεις που καταφθάνουν καθημερινά, αφήνοντας την κατάσταση να διαιωνίζεται. Αποτέλεσμα αυτού, οι αλλοδαποί κυκλοφορούν ελεύθεροι και ανεξέλεγκτοι, αφού η εξακρίβωση των στοιχείων τους παίρνει μήνες έως χρόνια.
4) Διαμόρφωση κατάλληλου χώρου διαμονής: Ένας χώρος που θα μπορεί να παρέχει στους αιτητές ασύλου κάλυψη των βασικών αναγκών τους, μέχρι να εξεταστούν οι αιτήσεις τους. Ένα ειδικό κατάλυμα θα αποτρέψει την δημιουργία γκέτο στις πόλεις και άθλιων βιοτόπων και θα διασφαλίσει τις σωστές συνθήκες υγιεινής και φροντίδας. Θα καταργήσει, επίσης, το κίνητρο της παροχής στέγης και επιδομάτων, που φέρνει πολλούς δήθεν πολιτικούς πρόσφυγες στην Κύπρο, χωρίς να έχουν πραγματικά ανάγκη, αφού ο έγκλειστος βίος στο κατάλυμα θα λειτουργήσει ως αποτρεπτικός παράγοντας στη μαζική εισροή λαθρομεταναστών. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχει χώρος υποδοχής στο αεροδρόμιο όπου διαχωρίζονται άμεσα οι αλλοδαποί. Στην Ολλανδία, οι αλλοδαποί διαμένουν σε κτιριακά συγκροτήματα, στα οποία υποχρεούνται να «κτυπούν κάρτα» καθορισμένες ώρες, ώστε να υπάρχει καλύτερος έλεγχος τους.
5) Πρόγραμμα ένταξης τους στην κοινωνία: Είναι αδιανόητο να εισέρχονται στην αγορά εργασίας άτομα που δεν έχουν ούτε στοιχειώδη γνώση της ελληνικής γλώσσας. Ο μετανάστης Ελληνοκύπριος που δούλευε στο εξωτερικό, υποχρεωνόταν να γνωρίζει την γλώσσα της χώρας και σίγουρα δεν είχε απαίτηση από τους πελάτες να γνωρίζουν ελληνικά, για να συνεννοηθούν μαζί του. Επομένως, η εκμάθηση της γλώσσας είναι το πρώτο βήμα της ένταξης των αλλοδαπών στην κοινωνία στην οποία επέλεξαν να ζουν. Βοηθά ώστε να κοινωνικοποιούνται με τους Κυπρίους, αλλά και να μάθουν καλύτερα την κυπριακή κουλτούρα, ενώ μειώνει τον σκεπτικισμό έναντι ατόμων από τρίτες χώρες, όπως επίσης και την αίσθηση του προσωρινού, για τους οικονομικούς μετανάστες, που αποφάσισαν να επενδύσουν τα επόμενα χρόνια της ζωής τους στην Κύπρο.
6) Επιβολή πλαφόν στο ποσοστό αποδοχής μεταναστών: Το ποσοστό εισροής μεταναστών στην Κύπρο των 750.000 κατοίκων, ανέρχεται στο 27%, έχοντας, μάλιστα, στην πλάτη της την κατοχή και τον παράνομο εποικισμό. Συνεπώς, επιβάλλεται να καθοριστεί ένα πλαφόν στο ποσοστό αποδοχής μεταναστών, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποτελούν βάρος στο κράτος και στην κυπριακή κοινωνία. Η Ιταλία, που έχει μεγάλη εισροή μεταναστών καταφέρνει να διατηρεί το ποσοστό στο 8%, ενώ η πιο ισχυρή οικονομικά δύναμη της Ευρώπης, η Γερμανία, άγγιξε το 12%, δηλώνοντας ότι δεν μπορεί να δεχτεί άλλους πλέον.
Η επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού έχει, αδιαμφισβήτητα, τεθεί σε κίνδυνό. Είναι χρέος και καθήκον όλων μας να βρούμε τους τρόπους, που θα βοηθούσαν στην ομαλή ένταξη των μεταναστών στο νησί μας. Το μεταναστευτικό είναι πρόβλημα και έχει λύσεις και ο στρουθοκαμηλισμός, που προτείνουν οι «επαγγελματίες αντιρατσιστές», δεν αποτελεί παρά μέθοδο διαιώνισής του. Θα πρέπει η πολιτεία να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και με μια σωστή, μελετημένη και ευέλικτη μεταναστευτική πολιτική, να αντιμετωπίσει την κατάσταση, διασφαλίζοντας ότι όλοι όσοι έχουν πραγματική ανάγκη θα τύχουν βοήθειας από τον κυπριακό λαό και όσοι μας κοροϊδεύουν ή ζουν εις βάρος μας θα επιστρέψουν στις χώρες προέλευσής τους. Θα πρέπει, επιτέλους, να γίνει ένας κοινωνικός διαχωρισμός ανάμεσα στους ωφέλιμους οικονομικούς μετανάστες, που προσφέρουν στην Κυπριακή Δημοκρατία, τους πολιτικούς πρόσφυγες, που πραγματικά κινδυνεύουν στη δική τους πατρίδα και όσους εκμεταλλεύονται το σύστημα και έρχονται στην Κύπρο απλά και μόνο για να ζουν εις βάρος του Κύπριου φορολογούμενου πολίτη, χωρίς πρόθεση να εργαστούν ή να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Οι μετανάστες δεν είναι ανεπιθύμητοι. Ανεπιθύμητοι είναι οι εκμεταλλευτές και οι πολιτικές που τους επιτρέπουν να μας εκμεταλλεύονται.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
