Λονδίνο, 01 Οκτωβρίου 2007

1η Οκτωβρίου 2007. Άλλη μια οξύμωρη επέτειος για την πατρίδα μας. Άλλη μια μέρα που γιορτάσαμε την «ελευθερία» μας, με την μπότα του κατακτητή να πατά βαριά το βόρειο μέρος της Κύπρου. Μια ματιά στον Πενταδάκτυλο το βράδυ αρκεί για να μας υπενθυμίσει ότι η ανεξαρτησία μας δεν είναι αρκετή ώστε να φέρει και την ελευθερία μας. Στην «ελεύθερη» Κύπρο του 2007, μανάδες αγνοουμένων ξημεροβραδιάζονται στο οδόφραγμα με μια φωτογραφία στο χέρι και μια καρδιά που αιμορραγεί, ζητώντας να μάθουν την τύχη των δικών τους. Στην «ελεύθερη» Κύπρο του 2007 οι πρόσφυγες καθημερινά μαθαίνουν ότι κάποιος ξένος «αγόρασε» το σπίτι τους, αυτό που καρτερικά περιμένουν 33 χρόνια για να πάρουν πίσω. Στην «ελεύθερη» Κύπρο του 2007 περπατάς στην πρωτεύουσα ώσπου να βρεις ΑΛΤ κι έναν στρατό να βάζει φρένο στα βήματά σου… ένα στρατό που προσπαθεί ανεπιτυχώς να βάλει φρένο και στη ψυχή σου. Οι παππούδες μας αγωνίστηκαν τότε για την Ένωση με την Μητέρα Πατρίδα που τους στέρησαν. Με ηρωικές προσπάθειες έφεραν εις πέρας τον αγώνα της ΕΟΚΑ, που είχε ως αποτέλεσμα την Ανεξαρτησία της πατρίδας μας, την οποία πρέπει να διασφαλίσουμε σαν κόρη οφθαλμού. Δυστυχώς, με την στρατιωτική επέμβαση του 1974 και την συνεχιζόμενη κατοχή, μάθαμε πως η ελευθερία δεν κατακτάται με ένα και μόνο αγώνα. Όσο πιο μικρός είσαι σε μέγεθος, τόσο πιο μεγάλα πράγματα πρέπει να κάνεις για να καταφέρεις να την κατακτήσεις. Η νεολαία της Κύπρου οφείλει να παραδειγματιστεί από τους αγώνες του παρελθόντος. Οφείλει να εμπνευστεί από τις αιώνιες ιδέες και να πολεμήσει για αυτές. Το ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου γαλουχήθηκε μέσα στις ιερές ιδέες και καθημερινά δίνει τη δική του μάχη, με τα δικά του μέσα, για να φτάσει ένα βήμα πιο κοντά στην επίτευξη του στόχου. Εμείς δε θα αφήσουμε αυτή τη μάχη να χαθεί και τούτο τον αγώνα να εκφυλιστεί. Δε θα πέσουμε στην παγίδα που έπεσαν κάποιοι άλλοι.

«Τώρα oξειδώθηκαv όλα μέσα μας, μητέρα, / τώρα σκέβρωσαv όλα μέσα μας», έγραφε κάποτε ο Κώστας Μόντης στα γράμματα του. Οι στίχοι λυπητεροί, σαν την κατάσταση στην πατρίδα μας, που αντί να γιορτάζει την ελευθερία της, τόσα χρόνια μετά την επίσημη ανεξαρτησία της, λυγίζει στα προστάγματα των καιρών και οι δυνάμεις της εξασθενίζουν. Γιατί κάποιοι δεν γερνούνε μόνο στο σώμα, γερνούνε και στις ιδέες. Αυτοί οι κάποιοι ήτανε που ψήφισαν υπέρ της κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, επί Σχεδίου Ανάν. Οι ίδιοι κάποιοι που σήμερα αναίσχυντα ξεπουλούν τις περιουσίες τους στα κατεχόμενα, με σκοπό να γεμίσουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Σ’ αυτούς τους κάποιους το 76% του λαού μας είπε και λέει ΟΧΙ. Γιατί για τους αγνούς Έλληνες της Κύπρου «τούτη η δίψα δε σβήνει, τούτη η μάχη δεν παύει. Χίλια χρόνια αν περάσουν δε πεθαίνουμε σκλάβοι!»

Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου