Γεννημένος στο χωριό Παλαιχώρι της επαρχίας Λευκωσίας, στις 23 Ιανουαρίου του 1926, ο Μάτσης ξεκινάει από μικρή ηλικία να διακρίνεται για την αγάπη του προς την Ελλάδα, τη γη και τον άνθρωπο. Ο πόθος του για την απελευθέρωση της Κύπρου εκδηλώνεται έντονα κατά την περίοδο των φοιτητικών του χρόνων, όπου ακολουθεί τη σπουδή της γεωπονίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Κατά την περίοδο διαμονής του στη Θεσσαλονίκη, γνωρίζει τον Γρηγόρη Αυξεντίου, όπου μαζί διοργανώνουν διαφωτιστικές ομιλίες και αγωνιστικές εκδηλώσεις.
Με την επιστροφή του στην Κύπρο αναλαμβάνει καθήκοντα τομεάρχη της ΕΟΚΑ στην επαρχία Αμμοχώστου από τον Αύγουστο του 1955 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1956 και της επαρχίας Κερύνειας μέχρι το τέλος του αγώνα. Στις 9 Ιανουαρίου 1956, συλλαμβάνεται και βασανίζεται άγρια με ηλεκτροσόκ και άλλες μεθόδους από τις κατοχικές αρχές.
Λόγω της γνωστής σχέσης του με τον Αρχηγό Διγενή και του σημαντικού του ρόλου στον αγώνα, τον επισκέπτεται στο ανακριτήριο της Ομορφίτας ο ίδιος ο κυβερνήτης Χάρντιγκ, προσφέροντας του το μυθικό για την εποχή εκείνη ποσό των 500.000 λιρών, καθώς και φυγάδευσή του για προστασία, εάν αποκαλύψει την τοποθεσία του Διγενή. Με τη γροθιά του να κτυπάει στο τραπέζι οργισμένα, προσβεβλημένος από την προσφορά του Χάρτινγκ, ο Μάτσης απαντάει με τη φράση «Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής», αποκαλύπτοντας το βαθιά πειθαρχημένο του πνεύμα.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1956, δραπετεύει από τις φυλακές και αναλαμβάνει ως τομεάρχης τον τομέα της Κερύνειας, όπου αναπτύσσει πλουσιότατη και πολύπλευρη δράση, με αποτέλεσμα την επικήρυξή του με το ποσό των 5 χιλιάδων λιρών από τις δυνάμεις κατοχής. Στις 19 Νοεμβρίου 1958, περικυκλώνεται στο κρησφύγετό του από τις βρετανικές δυνάμεις, μαζί με δύο συναγωνιστές του. Αρνούμενος να παραδοθεί, ανατινάζεται, περνώντας στο πάνθεο των ηρώων, ως ένα από τα ινδάλματα του ηρωικού Αγώνα.
Ο εκούσιος θάνατος του Μάτση αντικατοπτρίζει την ιδανική πορεία, την οποία εμείς ως νέοι Έλληνες Κύπριοι πρέπει να ακολουθήσουμε. Μια πορεία που δεν επιτρέπει παρεκτροπές, παζαρέματα και ανταλλάγματα στον δρόμο για τη δικαίωση και τη σωτηρία του τόπου μας. Αντιθέτως, μία πορεία η οποία θα μας επιτρέψει, βαδίζοντας στα χνάρια των ηρώων μας, να χαράξουμε με αρετή και τόλμη τον δρόμο για τη Λευτεριά.
Και αν η επιτακτική ανάγκη παραδειγματισμού από τους ήρωές μας θεωρείται για κάποιους ρομαντισμός, διερωτόμαστε ποιος ρεαλισμός είναι ρεαλιστικότερος από την επιτακτική ανάγκη της δικαίωσης των θυσιών του παρελθόντος και της στερέωσης των ελπίδων του μέλλοντος.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Η.Β.
