1η Οκτωβρίου: Ημέρα γιορτής ή προβληματισμού;

Η 1η του Οκτώβρη για εμάς δεν αποτελεί ημέρα γιορτής. Πώς μπορούμε να τιμούμε ως γιορτή μια επέτειο, η οποία σηματοδοτεί το άδοξο τέλος του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ για Ένωση με την υπόλοιπη Ελλάδα και τον ενταφιασμό του αναφαίρετου δικαιώματος της Αυτοδιάθεσης του λαού μας; Πώς μπορούμε να γιορτάζουμε την αποδοχή από τους ηγέτες μας ενός δοτού συντάγματος που κράτα την Ελληνίδα Κύπρο δέσμια των αγγλοτούρκων μέχρι τις μέρες μας;

Η 1η του Οκτώβρη θα έπρεπε να αποτελεί για όλους μας ημέρα προβληματισμού. Ημέρα αυτοκριτικής για τις υποχωρήσεις που μας έφεραν στη δίνη του σήμερα. Ημέρα αναστοχασμού της ιστορικής μας πορείας ανά τους αιώνες και της εθνικής μας ταυτότητας ως Έλληνες. Ημέρα προσανατολισμού και διαμόρφωσης ενός νέου οράματος για πραγματική ελευθερία.Αυτή είναι λοιπόν για εμάς η 1η του Οκτώβρη. Μια μέρα ανάμεικτων συναισθημάτων, αφού η επί 46 χρόνων τουρκική κατοχή –συνέπεια των συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου – μας επιβάλλει να υπερασπιστούμε αυτό που οι ίδιοι αποκηρύττουμε: την «ανεξαρτησία» της Κύπρου. Αν θέλουμε να δούμε μια μέρα την Κύπρο μας Ελληνική κι ακέραιη, είμαστε υπόχρεοι να διαφυλάξουμε την τελευταία σανίδα σωτηρίας του κυπριακού ελληνισμού, την Κυπριακή Δημοκρατία. Ενισχύοντας την με κάθε τρόπο – στρατιωτικό, οικονομικό, διπλωματικό.

Ζήτω η 1η Απριλίου!