Οδόφραγμα Δερύνειας: Ένας Χρόνος Μετά

Σαν σήμερα, 12 Νοεμβρίου 2018, άνοιξε το οδόφραγμα της ντροπής στη Δερύνεια, στον τόπο της θυσίας των ηρωομαρτύρων Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού.

Πριν ένα χρόνο ακριβώς, παρακολουθήσαμε το θέατρο του παραλόγου με τα ΜΜΕ να παρουσιάζουν τη «θερμή» υποδοχή που δεχθήκαμε από τους «τουρκοκύπριους» στην ίδια την πατρίδα μας, με δενδρύλλια ελιάς και όλα τα συναφή. Αυτή η «καλή θέληση» των συνομιλητών μας, φαίνεται πως πηγαίνει περίπατο όσο αφορά την κυπριακή ΑΟΖ, όπου αντί για κλάδους ελαίων χρησιμοποιούνται απειλές για την ικανοποίηση των αιτημάτων της Τουρκίας. Απομένει μόνο η δική μας καλή θέληση, που με την πάροδο του χρόνου μεταφράζεται σε ενδοτικότητα και εθελοδουλία.

Πριν από ένα χρόνο λοιπόν, στα πλαίσια της τακτικής των υποχωρήσεων και του συμβιβασμού, της πολιτικής κατευνασμού και τη συνέχιση των ΜΟΕ, η πολιτική μας ηγεσία προχώρησε σε αύτη την κίνηση· σε ένα μέρος μάλιστα όπου θα έπρεπε να στήνονται αγάλματα αντί να ανοίγουν οδοφράγματα. Προχωρούν ακόμα σε συμβολικές δήθεν κινήσεις, την ίδια τη στιγμή που οι τουρκικές ενέργειες εναντίον της ΚΔ και όχι μόνο (βλ. εισβολή στη Συρία) δεν θα μπορούσαν να είναι περισσότερο ξεκάθαρες. Οι πράξεις του κατακτητή συμβολίζουν επιθετικότητα, αμετανοησία και αμετάκλητη στάση, την ίδια ώρα που σε καμία περίπτωση δεν συμβολίζουν καλή θέληση.

Όσο ανοίγονται οδοφράγματα, τα οποία καταφέρνουν να δείχνουν μόνο ανέχεια στην κατοχή, τα σπίτια μας θα τα βλέπουμε μονάχα σαν επισκέπτες. Ξεχνάνε μάλλον οι επαναπροσεγγιστές ότι υπάρχουν ακόμη και περιπτώσεις που ούτε αυτό είναι δυνατό, αφού πρόσφυγες αντίκρισαν σπίτια περίκλειστα από φράκτες και συρματοπλέγματα μέσα σε λεγόμενες στρατιωτικές ζώνες, σπίτια ετοιμόρροπα να χρησιμοποιούνται ως στάβλοι και σπίτια άφαντα σα να τα πήρε ο άνεμος. Πριν από ένα χρόνο, η πλέον τραγική φιγούρα ήταν του πατέρα του ήρωα Σολωμού Σολωμού, ο οποίος μετά το ατιμώρητο έγκλημα εναντίον του γιου του παρακολούθησε από κοντά ακόμη ένα έγκλημα εναντίον της πατρίδας αλλά και της μνήμης του Σολωμού. Δεν αρκούσε το γεγονός ότι οι δολοφόνοι του Τάσου και του Σολή κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι και μάλιστα κάθονται «απέναντί» μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, έπρεπε η ίδια η πολιτεία να τους προδώσει ξανά, φανερώνοντας το πραγματικό της πρόσωπο κάτω από το της πατριωτικό προσωπείο.