Ζήτω η 25η Μαρτίου! Ζήτω το Έθνος!

Λονδίνο, 25 Μαρτίου 2015,

400 χρόνια σκλαβιάς δεν ήταν αρκετά για να μεταβάλουν την ψυχοσύνθεση του Έλληνα. Δεν ήταν αρκετά για να λυγίσουν την πίστη των Ελλήνων στην υπέρτατη αξία της Ελευθερίας. Το παιδομάζωμα, η επιβολή εξισλαμισμών, η οθωμανική καταπίεση δεν ήταν αρκετά για να καθυποτάξουν το ελληνικό σθένος, το πρόσταγμα για αγώνα για την απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό.

Η επέτειος της 25ης Μαρτίου και κάθε επέτειος του ελληνισμού υπάρχει για να πολεμά την λήθη. Υπάρχει για να θυμίζει το χρέος μας απέναντι στους προγόνους μας, που αγνοώντας τον πολυάριθμο οθωμανικό στρατό, παραμερίζοντας τα φόβο και την δυσκολία του εγχειρήματος, άρχισαν τον αγώνα ενάντια στους Οθωμανούς δυνάστες, κληρονομιά του οποίου είναι το ελλαδικό κράτος. Το λάβαρο της επανάστασης, το κάλεσμα για αγώνα για Ελευθερία ή Θάνατο, έμεινε στην ιστορία και θα συνεχίσει να αποτελεί όρκο ζωής για όσους ζουν ακόμα με πρότυπα τον Κολοκοτρώνη, τον Καραισκάκη, τον Αθανάσιο Διάκο. Για όσους συγκινούνται και ταυτόχρονα παίρνουν θάρρος αναλογιζόμενοι τις θυσίες που έγιναν για την δική μας ελευθερία.

Ο ακριτικός Ελληνισμός της Κύπρου συμμετείχε στον αγώνα για ελευθερία και Ένωση ολόκληρου του γένους εντός ενός ελληνικού κράτους, με εκατοντάδες Κυπρίους να μεταβαίνουν στην μητροπολιτική Ελλάδα και να πολεμούν στις επάλξεις με τους εν Ελλάδι αδελφούς. Οι Οθωμανοί θέλοντας να αποτρέψουν την εξάπλωση της φλόγας της επανάστασης και στο νησί μας, αδίσταχτα εκτέλεσαν τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό, μητροπολίτες και προκρίτους που αποτελούσαν την ανεπίσημη ηγεσία του κυπριακού Ελληνισμού. Ο πόθος όμως για ελευθερία και εναγκαλισμό με την μάνα Ελλάδα δεν ήταν σημείο των καιρών αλλά το ιστορικό πεπρωμένο της νήσου, γεγονός που έφερε 100 σχεδόν χρόνια αργότερα τον ένοπλο αγώνα για Ένωση της αγγλοκρατούμενης Κύπρου με το ελλαδικό κράτος.

Ως ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου, τιμούμε την επανάσταση του ’21 και αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία του γένους. Η ύψιστη τιμή που μπορεί να αποδοθεί στους ήρωες της ελληνικής επανάστασης, είναι η προσήλωση στα ιδανικά για τα οποία πολέμησαν. Είναι η αγάπη για την πατρίδα και το έθνος. Είναι η απόρριψη του ατομικισμού και της ιδιοτέλειας και ο ανυποχώρητος αγώνας για το συλλογικό καλό. Είναι η απόρριψη του συμβιβασμού και της συνθηκολόγησης και ο ανυποχώρητος αγώνας μέχρι εσχάτων. Είναι η καταπολέμηση του Οθωμανικού επεκτατισμού που πλέον έχει την μορφή του τουρκικού νέο-οθωμανισμού και της κατοχής της βόρειας Κύπρου από την Τουρκία. Οι τουρκοπροσκυνημένοι και οι εντός των τειχών ραγιάδες πάντα θα υπάρχουν, όμως πάντα θα υπερτερεί απέναντι τους η ελληνική συνείδηση, οι παρακαταθήκες της ελληνικής ιστορίας και κυρίως η φυσική και ανένδοτη δίψα του Έλληνα για λευτεριά. Ο όρκος παραμένει ο ίδιος και είναι εδραιωμένος στις λωρίδες της γαλανόλευκης. Δεν είναι ομοσπονδία ή διχοτόμηση. Είναι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ.