Λονδίνο, 31 Μαρτίου 2008
Ολόκληρος ο Ελληνισμός τιμά τους δύο πιο μεγάλους ξεσηκωμούς του λαού μας στη σύγχρονη ιστορία του, αυτόν της 25ης Μαρτίου 1821 κατά της σκοταδιστικής οθωμανικής κατοχής της Ελλάδας και εκείνον της 1ης Απριλίου 1955, κατά των Άγγλων αποικιοκρατών της Κύπρου. Αν και τους χώριζαν 100 και πλέον χρόνια, οι επέτειοι των δύο αγώνων δεν συνδέονται μόνο ημερολογιακά αλλά και ουσιαστικά, καθώς και στις δύο περιπτώσεις οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν για χάρη της πιο βαθιάς και αγνής αρετής: της ελευθερίας. Γύρω από την ιδέα της ελευθερίας κτίστηκε η ανδρεία του Κολοκοτρώνη και του Ανδρούτσου, γύρω από την ιδέα της ελευθερίας κτίστηκε η αυτοθυσία του Αυξεντίου και του Παλληκαρίδη. Και με την ελευθερία στο μυαλό πάλεψαν οι μεν κατά του Οθωμανικού ζυγού της Ελλάδας και οι δε κατά των Άγγλων ιμπεριαλιστών της Κύπρου. Κι έτσι ήρθε η απελευθέρωση της Ελλάδος και έστω και αντί της «Ένωσης» η ανεξαρτησία της Κύπρου.
Ο λαός μας γιορτάζει αυτές τις μέρες τις εθνικές επετείους της ελευθερίας. Την ίδια στιγμή ο Πρόεδρος Χριστόφιας με τον κατοχικό ηγέτη Ταλάτ πίνουν «κυπριακούς» καφέδες, οι οποίοι φαίνεται να εισάγονται έτοιμοι από το Ηνωμένο Βασίλειο, συζητώντας ο πρώτος το όνειρό του για μια Κύπρο που να ζει υπό τη σκιά του κατάμαυρου σύννεφου της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και ο δεύτερος για το όνειρο της Τουρκίας για μια Κύπρο με δύο κράτη. Τα φαινόμενα καταδεικνύουν ότι η αγάπη για ελευθερία που μας έχουν κληροδοτήσει οι ήρωες πρόγονοί μας δεν έχουν εγκατασταθεί στις καρδιές όλων μας. Το θάρρος και το πάθος τους έχουν αντικατασταθεί στις συνειδήσεις κάποιων από την ηττοπάθεια και την φυγομαχία. Ευτυχώς όχι όλων.
Για το ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Η.Β. οι δύο μεγάλοι αυτοί αγώνες αποτελούν πηγή έμπνευσης. Για τους νέους της Κύπρου η μαχητικότητα, η πίστη και η αυταπάρνηση των αγωνιστών, που θυσίασαν την ζωή τους για το ευρύτερο κοινωνικό καλό και την ελευθερία, είναι παραδείγματα ζωής. Οι δύο αυτοί αγώνες είναι για μας πυξίδα και οδηγός. Γιατί αυτό χρειάζεται η Κύπρος σήμερα. Μια πυξίδα που να δείχνει ξεκάθαρα την πορεία του αγώνα μας, μια πνευματική εγρήγορση που θα δώσει νέες αφορμίσεις, ούτως ώστε να τοποθετήσουμε εκ νέου τα εθνικά μας ζητήματα στις σωστές τους βάσεις και με σοβαρότητα και πίστη στην ιερή παρακαταθήκη που μας άφησαν οι πρόγονοί μας να επιχειρήσουμε επιτέλους να τα επιλύσουμε.
Είναι λυπηρό πως στην Κύπρο του 2008 οι αναφορές στην συνολική απελευθέρωση και στην εφαρμογή των πιο βασικών αρχών της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης κατηγορούνται ως «γραφικές» και «ρομαντικές» εξάρσεις. Το ΜΕΤΩΠΟ Κ.Φ.Η.Β. υπόσχεται πως θα συνεχίσει να αναμοχλεύει συνειδήσεις και θα προσπαθεί με όλα τα δυνατά μέσα για την εκπλήρωση του οράματός μας για την Κύπρο που αξίζει στους απογόνους αυτών των ηρώων. Θα παλεύει για την ελεύθερη, ενιαία πατρίδα, που χωρίς ξένους δάκτυλους, εγγυήτριες δυνάμεις και πολιτικές ανισότητες, θα στέκεται αγέρωχη πλάι στους Ευρωπαίους εταίρους της, απολαμβάνοντας τα αγαθά και τις αρετές ενός κράτους δικαίου.
Γιατί όπως είπε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης στον Γάλλο Ναύαρχο Δεριγνύ πριν την μάχη στους Μύλους: «Ότι η τύχη μάς έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθε και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Και όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν».
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
